[[پرونده:SolubilityVsTemperature.png|بندانگشتی|چپ|300px|نمودار انحلال پذیری بر حسب دما برای چند نمک شیمیایی]]
'''انحلال پذیری''' ''محلول سیر شده ای از یک ماده در دمای ثابت در 100 گرم آب است'' {{انگلیسی|Solubility}} مفهومی بنیادی در علم [[شیمی]] و مبحث محلولها است که میزان حل شدن یک ماده ([[جامد]]، [[مایع]] یا [[گاز]]) را در یک [[حلال]] مشخص (جامد، مایع یا گاز) بیان میکند. این [[کمیت]] با عواملی چون نوع حلال، [[دما]] و [[فشار]] رابطه دارد. هر محلولی یک مقدار مشخص از یک حل شونده را میتواند در خود حل کند. برای مثال میگوییم انحلال پذیری شکر در آب برابر X است. یعنی بیشترین مقداری که ما میتوانیم شکر در آب حل کنیم برابر X گرم است. اگر ما کمتر از X گرم در آب شکر حل کنیم، به این محلول، محلول سیر نشده میگوییم. اگر در آب به مقدار X گرم شکر حل کنیم، به این محلول، محلول سیر شده میگوییم. حال میتوانم محلول را گرم کنیم تا انحلال پذیری اش بالا برود. حال شکر را در آن حل میکنیم. البته بیشتر از قبل. اگر این ماده سرد شود رسوب میکند. به این محلول، محلول فراسیر شده میگوییم.
محلولی که به جنس ماده بستگی دارد اندازه انحلال پذیری خود در دما و فشار مشخص، مادهای را در خود حل کرده باشد، محلول [[اشباع]](سیر شده) گوییم و در صورتی که بیش از این مقدار ماده در محلول حل شود، محلول را [[فوق اشباع]](فراسیر شده) مینامیم.