گناه نخستین: تفاوت میان نسخه‌ها

{{دیگر کاربردها}}

'''گناه نخستین''' بنا به آموزه‌های [[ادیان ابراهیمی]]، اقدامی بود که انجام آن باعث شد [[آدم]] و [[حوا]] از [[بهشت]] رانده شوند و به زمین [[هبوط]] کنند. طبق کتاب عهد عتیق، خدا در ابتدا جهانی کامل و بی‌نقص که مرگ نیز در آن راه نداشت خلق کرد. او آدم را که اولین انسان بود در باغ عدن جای داد و گفت که هر کاری را می‌تواند بکند جز آنکه از میوهٔ یک [[درخت ممنوعه]] بخورد. سپس خدا حوا را که اولین زن بود آفرید تا همسر آدم باشد. حوا از یک مار فریب خورد و از میوهٔ آن درخت خورد و به آدم هم داد تا بخورد. پس آنها را از باغ عدن اخراج شدند. همچنین خدا خوردن میوهٔ [[درخت حیات|درخت زندگی]] را ممنوع کرد؛ میوه‌ای که هر کس از آن بخورد همیشه زنده می‌ماند؛ بنابراین مرگ وارد جهان شد. آدم و حوا به روی زمین آمدند و گناه خود را با خود به زمین آوردند. آنها دیگر از خدا دور شده بودند و چون اثر گناه آنها به فرزندان آنها هم منتقل می‌شد، پس تمام نسل بشر از خدا دور شدند؛ یعنی آنها شر و بدی را با خود به جهانی که کامل بود آوردند.<ref>{{یادکرد کتاب|نشانی=http://www.mediafire.com/file/d7a2q8tkze22vm5/SAFAR_BE_DELE_ADYAN.pdf/file|عنوان=سفر به دل ادیان|نام خانوادگی=ن. فخر|نام=|ناشر=|سال=۱۳۹۳|شابک=|مکان=|صفحات=۱۲۳–۱۲۴}}</ref>

 

 

از دید اسطوره‌شناسی، داستان، روایت نمادین رشد انسان از دوره کودکی و گذر از بهشت بی‌مسوولیتی به دوران آگاهی، اختیار و بالغی تفسیر شده‌است. به همین تفسیر نیز میوه آن درخت را دانایی و آگاهی دانسته‌اند.

 

== منابع ==