'''عراقعَراق عجمعَجم''' نام تاریخی ناحیه‌ای در مرکز ایران است که از غرب به [[کوه‌های زاگرس]]، از شرق به کویر و از شمال به [[کوه‌های البرز]] منتهی می‌شود. [[کرمانشاه]]، [[همدان]]، [[اصفهان]]، [[ری]]، [[قزوین]] و [[کاشان]]، [[قم]] و [[تفرش]] و لرستان از شهرهای عمدهٔ این ناحیه بوده‌اند و [[سبک عراقی]] در شعر [[فارسی]] منسوب به این ناحیه است. در کتاب اسناد نام [[خلیج فارس]] در مبحث [[نامهای سرزمین ایران|نامهای سرزمین ایران]] آمده‌است که در دوره‌های تاریخی پیش از اسلام ایران مرکزی را ایراکستان می‌گفتند، برخی نیز این منطقه را [[اراک|اَراک]] نامگذاری کرده‌اند و آن را کوچک شده واژه ایران می‌دانستند؛ به معنی ایران کوچک. جغرافی دانان و [[مسالک و ممالک]] نویسان مسلمان این کلمه را معرب نموده و بر اساس قواعد معرب‌سازی '''ک''' را به '''ق''' تبدیل و آن را اِراقاَراق و عراقعَراق ثبت کردند و دشت‌های منطقه غرب زاگرس را که منطبق با سرزمین صاف (فلات) عراق (به غیر از کردستان) را [[عراق عرب|عَراق عَرب]] نام نهادند که منطبق با منطقه [[بابل (دولت‌شهر)|بابیلون]] دوران باستان است. هنگامی که [[آریایی]]ها از سرمای شمال [[روسیه]] (سیبری) به سرزمین ایران کوچ کردند، یکی از اقوام آن‌ها به نام [[پادشاهی ماد|ماد]] که قوی‌ترین قوم آریایی بود در نواحی غربی ایران کنونی ساکن شدند و آغازگر تاریخ ایران باستان شدند. این قوم جنگاور و دامپرور بودند و سرزمین تازه را که سرسبز و گرم بود بهشت رؤیایی خود یافتند. بعدها قوم ماد، کشور ماد یا ماه را در باختر ایران بنا کرد و نخستین تمدن‌های انسانی را تشکیل داد و کشور ماد یا ماه از ناحیه ای شامل اراک، ری، قم، اصفهان، ساوه، همدان، کرمانشاه و پشت کوه لرستان کنونی تشکیل می‌شد که به این منطقه بعدها ایالت کوهستانی یا جبال و بعد از آن عراقعَراق عجمعَجم گفتند.<ref>[http://loghatnameh.com/dehkhodaworddetail-b74cadf482984106a78023a6254f956b-fa.html لغت‌نامه دهخدا] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20110128005526/http://www.loghatnameh.com/dehkhodaworddetail-b74cadf482984106a78023a6254f956b-fa.html |date=۲۸ ژانویه ۲۰۱۱}} بازدید در ۱۲ ژوئیه ۲۰۱۰</ref>
