تفاوت میان نسخه‌های «گناه نخستین»

اگوستین با صراحت بر اين نظر پافشاري مي كند. او تأكيد مي كند: هنگامي كه اولين زوج بر مبناي داوري خداوند مجازات شدند، تمامي نژاد بشر، كه به واسطة اولين زن به اعقاب آدم بدل گشتند، در اولين انسان حاضر بود<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=Augustine , Hippo, 1958, City of God, International edition, Doubleday،p27}}</ref> . او معتقد است: تمامي انسان ها در آدم حاضر بودند، به اين دليل كه ذات انسان ها در نطفة آدم وجود داشت تا آنجا كه مي گويد: ازآنجاكه اين ذات به واسطة گناه، آلوده شده و محكوم به مرگ گشته است و عادلانه، محكوم شمرده شد، هيچ انساني در غير از شرايط ديگر تولد نيافت<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=Augustine , Hippo, 1958, City of God, International edition, Doubleday,p276}}</ref>

 

در توصيف فرايندي كه به موجب آن، گناه و خطا از آدم و حوا به اولادشان به عنوان يك اصل دوگانه علّي كه صرفاً زيستي نيست، انتقال يافت، رويكردي مبتكرانه اي بدين مضمون دارد، چون آنچه شخصي است در اختيار طبيعت گذارده مي شود، بنابراين آنچه فطري است به فرد انتقال مي يابد . بر اساس اين اصل، گناهي كه آدم و حوا به هنگام خوردن شجرة ممنوعه مرتكب شدند موجب شد كه ماهيت انسان گناهكار شود. بنابر اصل فطرت، انسان گناهكار موجب شد كه فرزندانش از همان لحظه اي كه صاحب آن مي شوند؛ گناهكار و خطاكار باشند. او از نظرية ''آگوستين'' نتيجه مي گيرد كه كودكاني را كه بدون غسل تعميد از دنيا مي روند، قبل از ارتكاب هرگونه گناه، خداوند آنها را از قلمرو ملكوت آسمان محروم مي كند <ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=Anselm, Canterbury, 1969, Why God Became Man and the Virgin Conception and Orginal Sin (1100), Albany: Magi Books.,p202-208}}</ref>

 

 

از دید اسطوره‌شناسی، داستان، روایت نمادین رشد انسان از دوره کودکی و گذر از [[بهشت]] بی‌مسوولیتی به دوران آگاهی، اختیار و بالغی تفسیر شده‌است. به همین تفسیر نیز میوه آن درخت را دانایی و آگاهی دانسته‌اند.{{منبع بهتر}}

 

بنا به آموزه‌های [[ادیان ابراهیمی]]، اقدامی بود که انجام آن باعث شد [[آدم]] و [[حوا]] از [[بهشت]] رانده شوند و به زمین [[هبوط]] کنند. طبق کتاب عهد عتیق، خدا در ابتدا جهانی کامل و بی‌نقص که مرگ نیز در آن راه نداشت خلق کرد. او آدم را که اولین انسان بود در باغ عدن جای داد و گفت که هر کاری را می‌تواند بکند جز آنکه از میوهٔ یک [[درخت ممنوعه]] بخورد. سپس خدا حوا را که اولین زن بود آفرید تا همسر آدم باشد. حوا از یک مار فریب خورد و از میوهٔ آن درخت خورد و به آدم هم داد تا بخورد. پس آنها را از باغ عدن اخراج شدند. همچنین خدا خوردن میوهٔ [[درخت حیات|درخت زندگی]] را ممنوع کرد؛ میوه‌ای که هر کس از آن بخورد همیشه زنده می‌ماند؛ بنابراین مرگ وارد جهان شد. آدم و حوا به روی زمین آمدند و گناه خود را با خود به زمین آوردند. آنها دیگر از خدا دور شده بودند و چون اثر گناه آنها به فرزندان آنها هم منتقل می‌شد، پس تمام نسل بشر از خدا دور شدند؛ یعنی آنها شر و بدی را با خود به جهانی که کامل بود آوردند.<ref>{{یادکرد کتاب|نشانی=http://www.mediafire.com/file/d7a2q8tkze22vm5/SAFAR_BE_DELE_ADYAN.pdf/file|عنوان=سفر به دل ادیان|نام خانوادگی=ن. فخر|نام=|ناشر=|سال=۱۳۹۳|شابک=|مکان=|صفحات=۱۲۳–۱۲۴}}</ref>{{منبع بهتر}}

 

== منابع ==