باغ کاشفی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: برگرداندهشده ویرایشگر دیداری |
به نسخهٔ 24773553 از FreshmanBot (بحث) برگردانده شد (توینکل) برچسب: خنثی‌سازی |
||
خط ۱:
{{coord|32|38|47.8982|N|51|43|34.4251|E|display=title}}
باغی است که در ابتدا [[اصطبل]] و محل نگهداری از [[اسب]] متعلق به یکی از زمینداران بزرگ [[اصفهان]] با همین نام بود.
در دهه ۶۰ به عنوان زندان و شکنجه‌گاه استفاده شد. گفته می‌شد «کمیته صحرایی» است اما [[زندانیان سیاسی]] به طنز به آن «هتل اموات» می‌گفتند که یک معنی اش این بود که هرکس پایش به آنجا برسد دیگر آخرعاقبت اش با خدا است و ممکن است برنگردد.
سال ۶۰ و ۶۱ خیلی‌ها در آنجا شکنجه و سر به نیست شدند.
در داخل این کمیته صحرایی (هتل اموات) راهرویی نیمه تاریکی بود که هر طرفش سیزده تا سلول داشت. در انتهای راهرو توالت و حمام کوچکی قرار داشت.
زندانیان جدا جدا (شبانروز دو و بعضی مواقع ۳ بار) با چشمان بسته و نظارت نگهبانان از توالت استفاده می‌کردند. زندانیان در مواردی هم مجبور می‌شدند در سلول از ظروف پلاستیکی برای [[قضای حاجت]] استفاده نمایند.
زندان مزبور در اصفهان – خیابان بزرگمهر – خیابان هشت بهشت شرقی – کوچه باغ کاشفی (کوچه میثم) قرار داشت.
باغ کاشفی هم‌اکنون محل اداره مرکزی اطلاعات استان اصفهان، از [[وزارت اطلاعات]] می‌باشد.
== تاریخچه ==
پس از [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب]] و به دنبال فراری شدن بسیار از عوامل حکومتی یا سرمایه داران مرتبط با رژیم [[دودمان پهلوی|پهلوی]] اکثراً اموال آن‌ها به حکم اینکه اموال مردم بوده و از راه غیر مشروع به دست آمده مصادره می‌شد که باغ کاشفی نیز از همین اموال بود.
== ساختمان ==
به دلیل شرایط پیچیده و ساختمان منحصربه‌فرد از ابتدا توسط وزارت اطلاعات برای استقرار مرکز اداره اطلاعات [[استان اصفهان]] انتخاب شد و از سال ۶۰ به زندان و شکنجه‌گاه بدَل گشت. (هتل اموات)
از وضعیت ساختمان آن اطلاعات دقیقی در دست نیست و هر آنچه نوشته یا بازگو شده مربوط به اظهارات نجات یافتگان از این ساختمان مخوف می‌باشد.
طبق یکی از همین اظهارات:''این زندان علاوه بر حدود ۲۰ سلول انفرادی و نیز سلولهای دو، سه نفره و یک سالن جمعی، (که مشرف به حیاط کوچکی بود) ــ محلی هم برای شکنجه زندانیان داشت... لابد قسمتی هم ویژه زنان زندانی بوده که اطلاع ندارم.''<ref>
{{یوتیوب|j4Iz_zaxpMY|همنشین بهار: سفره ۷ سین در هتل اموات..}}</ref>
بر اساس بررسی و تحقیق سازمان‌های مدافع [[حقوق بشر،]] گزارشی مبنی بر وجود [[گور دسته جمعی]] از قربانیان ارائه شده‌است.<ref>[http://marzeporgohar.org/v2/index.php?l=2&cat=39&scat=&artid=1201 وبگاه مرز پرگهر]</ref>
تنها خبری که در سال‌های اخیر از آن مجموعه در دست است، احداث یک سالن کنفرانس به زیربنای ۴۰۰ [[متر مربع]] بین دی تا اسفند ۱۳۸۱ می‌باشد.<ref>[http://www.spaceframe-co.com/proj.asp?ID=24 پایگاه اطلاع رسانی شرکت سازه‌های فضایی]</ref>
== بازداشت شدگان ==
«هتل اموات» با احتساب همه سلولهای انفرادی و یک سالن جمعی و... حدود ۲۵۰ نفر گنجایش داشت. شماری از زندانیان بعد از اتمام بازجویی‌ها به زندان دستگرد یا سپاه و... منتقل می‌شدند و تعداد کمتری هم اعدام شده و دیگر برنمی‌گشتند. از تعداد بازداشت شدگان یا قربانیان که در این محل زندانی شدند،آمار دقیقی در دست نیست.
شماری از زندانیانی که در این زندان (هتل اموات) بودند:
سیف الدین شیخ سادات سامانی که بنا و اهل [[شهر کرد]] بود زیر شکنجه جان باخت. سید فخر طاهری، اسفندیار قاسمی، قادر جرار، جعفر قنبری، دکتر امیر حیدری (اهل خاش)، علی جان پناهی، بیژن مجنون، مینا سهیلی زاده، محمود طریق الاسلامی<ref>[http://www.iranrights.org/farsi/memorial-case-38579.php پایگاه اینترنتی دفاع از حقوق بشر ایران]</ref> سهیلا مصدقیان فر (که وی زیر شکنجه کشته شد)، رحمان شجاعی، مهرداد آغر، هادی میرمیران<ref>[http://www.iran-emrooz.net/index.php?/politic/more/8280/ ایران امروز]</ref> علی اتراک (فرخزاد)، محمد نعمت بخش، [[سعید عباسپور]] (که نابینا بود)، برادران طباطبایی (از قمشه) و...
مهین جهانگیری خواهر الله قلی جهانگیری هم در باغ کاشفی (هتل اموات) زندانی بود...''<ref>[http://zamaaneh.com/morenews/2008/03/post_904.html همنشین بهار: سفره هفت‌سین در هتل اموات]</ref>
== منابع ==
| |||