پادشاهان [[نورمنها|نورمن]] در قرن دوازدهم از تاری (نام سکه) استفاده می کردند که از سال 913 در سیسیل به عنوان پول رسمی استفاده می شد. وزن یک تاری حدود یک گرم و طلا 16 ⁄ 3 قیراط بود. دینار عربی معادل چهار تاری و [[سولیدوس]] بیزانس شش تاری ارزش داشت. [9] در پادشاهی ، یک اونزا معادل سی تاری یا پنج فلورین بود. یک تاری بیست گرانی ارزش داشت. یک گرانا معادل شش دینار بود. پس از سال 1140 ، استفاده از سکه مس رومسینا متوقف شد و با فولیاریس جایگزین شد. بیست و چهار گلدان معادل یک هزاره بیزانس بود.
[[فریدریش دوم، امپراتور مقدس روم|فردریک دوم]] ، امپراتور مقدس روم پس از شکست تونسی ها در سال 1231 ، [[اوگستالی]] را ضرب کرد. ضخامت آن در 21 ⁄ قیراط و وزن آن 5.28 گرم بود. این سکه در سال 1490 ،در پی پیروزی در سیسیل ضرب شد که معادل دو کات ونیزی بود. یک پیروزی به ارزش 11 ⁄ آکوالیان بود. یک آکوالیان بیست گرانی ارزش داشت. در معاملات از tari و pichuli عمدتاعمدتاً استفاده می شد.<ref name=":0"/>
== جوامع مذهبی ==
در زمان سلطنت نورمن ها ، چندین جامعه مختلف مذهبی در پادشاهی سیسیل با هم زندگی می کردند که شامل مسیحیان لاتین ([[کلیسای کاتولیک|کاتولیک های روم]]) ، مسیحیان یونان زبان (کاتولیک های یونان) ، [[مسلمان|مسلمانان]]ان و [[یهودیان]] بودند. اگرچه اعمال مذهبی محلی جریان داشت اما واقعیت این بود که مسیحیان لاتین افسار قدرت را در دست داشتند و تمایل داشتند که از مرجع مسیحیت لاتین (پاپ) طرفداری کنند. اسقف های آیین یونان موظف بودند ادعاهای کلیسای لاتین در سیسیل را تشخیص دهند ، در حالی که امیران محلی بر جوامع مسلمانان عملاعملاً حکومت نمی کردندنمیکردند. مسیحیان یونانی زبان ، مسیحیان لاتین و مسلمانان به طور منظم با هم تعامل داشتند و از نظر اقتصادی ، زبانی و فرهنگی در زندگی یکدیگر نقش داشتند. برخی با هم ازدواج هم میکردند. مسیحیان ساکن در یک منطقه عرب زبان ممکن بود اسامی عربی یا حتی مسلمان را بر خود برگزینند. در بسیاری از شهرها ، هر جامعه مذهبی نظم اداری و قضایی خاص خود را داشت. در پالرمو ، به مسلمانان اجازه داده می شد که در مساجد به طور علنی اذان بگویند و مسائل حقوقی آنها توسط قاضی ها ، قضاتی که مطابق با قوانین اسلامی حکم می کردند ، حل و فصل شود.