ویکی‌پدیا

پریکلس: تفاوت میان نسخه‌ها

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
→ تفاوت قدیمی‌ترتفاوت جدیدتر ←
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
ImanFakhri (بحث | مشارکت‌ها)
مدیران
۳۵٬۹۷۴ ویرایش‌ها
ImanFakhri (بحث | مشارکت‌ها)
مدیران
۳۵٬۹۷۴ ویرایش‌ها
خط ۶۰:
 
=== رهبری آتن ===
مرگ ایفیالیتس در سال ۴۶۱ پیش از میلاد، زمینه‌ساز تثبیت اقتدار پریکلس شد.{{efn-lg|ارسطو گفته ارسطودیکوس تاناگرایی ایفیالیتس را کشته.<ref name="ArCon25">Aristotle, ''Constitution of Athens'', {{Athpol|25}}</ref>پلوتارک به ایدومنئوس استناد می‌کند و می‌گوید پریکلس ایفالیتس را کشته‌است، اما خودش گفتهٔ او را باور نمی‌کند - به نظر او از شخصیت پریکلس بعید است<ref name="P10"/>}} بدون مخالفت سیمون، پس از تبعیدش، رهبر بی‌چالش حزب دموکراتیک، به حاکم بدون چالش آتن تبدیل شد. وی تا زمان مرگ در سال ۴۲۹ پ‌م، در قدرت باقی ماند.{{منبع؟}}
 
==== اولین جنگ پلوپونزی ====
خط ۷۲:
مسئلهٔ پیچیدهٔ این دوره، موضوع [[عهدنامه کالیاس|صلح کالیاس]] بود که گفته می‌شود به خصومت بین یونانیان و پارسیان خاتمه داد. وجود این معاهده به شدت مورد مناقشه است و مشخصات و مذاکرات آن مبهم است.<ref name="Fine359-361">J. Fine, ''The Ancient Greeks'', 359–61.</ref> ارنست بادیان معتقد است که صلح میان آتن و ایران برای اولین بار در سال ۴۶۳ قبل از میلاد صورت گرفت (و با مداخلات آتنی‌ها در مصر و قبرس نقض شده)، و در پایان کارزار قبرس مذاکرهٔ مجددی انجام شد، و مجدداً در ۴۴۹–۴۴۸ پ‌م منعقد گشت.<ref name="Badian">E. Badian, ''The Peace of Callias'', 1–39.</ref>
 
از طرف دیگر، جان فاین اظهار می‌دارد که اولین صلح بین آتن و ایران در سال‌های ۴۵۰–۴۴۹ پ‌م منعقد شده‌است، زیرا بنا بر محاسبات پریکلس، درگیری مداوم با ایران توانایی آتن را در گسترش نفوذ خود در یونان و [[دریای اژه|اژه]] تضعیف می‌کرد.<ref name="Fine359-361">J. Fine, ''The Ancient Greeks'', 359–61.</ref> کاگان معتقد است که پریکلس از [[کالیاس]]، برادر همسر سیمون به عنوان نمادی از وحدت استفاده کرده و چندین بار او را برای مذاکره در مورد توافق‌های مهم به کار گرفته است.<ref name="Out108">D. Kagan, ''The Outbreak of the Peloponnesian War'', 108.</ref>
 
در بهار ۴۴۹ پیش از میلاد، پریکلس فرمان کنگرهفرمانی را ارائه داد، که منجر به تشکیل اجلاس («کنگره») همه ایالت‌های یونان برای بررسی مسئلهٔ بازسازی معابد تخریب شده توسط پارسیان شد. هرچند این کنگره به دلیل موضع اسپارت ناکام ماند، اما اهداف پریکلس برای برگزاری چنین کنگره‌ای همچنان نامشخص و مبهم است.<ref name="Pl17">Plutarch, ''Pericles'', [[:en:wikisource:Lives/Pericles#17|XVII]]</ref> برخی از مورخان فکرچنین برداشت می‌کنند که او می‌خواستهدرصدد تشکیل یک کنفدراسیون با مشارکت همهٔ شهرهای یونان ایجادبوده کنداست. دیگرانبرخی دیگر فکر می‌کنند که او می‌خواست شکوه آتن را به رخ بکشد.<ref name="Wade212">Wade-Grey, ''The Question of Tribute in 449/8 B.C.'', 212–29.</ref> طبق نظر مورخ، تری باکلی، هدف فرمان کنگره اختیار جدیدی برای [[اتحادیه دلوس|لیگ دلوس]] و جمع‌آوری مالیات (phoros) بودبوده است.<ref name="Buckley">T. Buckley, ''Aspects of Greek History 750–323 BC'', 206.</ref>
 
در طول [[جنگ مقدس دوم|دومین جنگ مقدس]] پریکلس رهبری ارتش آتن را علیه [[دلفی (شهر)|دلفی]] و بقایای [[Phocis (منطقه باستان)|فوکیس]] برعهده داشت و سعی کرد حق حاکمیت خود را بر [[وخشور|اوراکل]] اثبات کند.<ref name="ThPl112">Thucydides, [[:en:wikisource:History of the Peloponnesian War/Book 1#1:112|1.112]] and Plutarch, ''Pericles'', [[:en:wikisource:Lives/Pericles#21|XXI]]</ref> در سال ۴۴۷ قبل از میلاد، پریکلس با تحسین‌آمیزترین اردوکشی خود، بربرها{{مبهم}} را از شبه‌جزیرهٔ تراکیایی [[گالیپولی]] اخراج کرد، تا استقرار مستعمرات آتنی در منطقه حفظ شود.<ref name="Br">{{Cite encyclopedia|title=Pericles|encyclopedia=Encyclopædia Britannica|year=2002}}</ref><ref name="Pl19">Plutarch, ''Pericles'', [[:en:wikisource:Lives/Pericles#19|XIX]]</ref> با این حال، در این زمان، آتن با چند شورش در میان افراد خود به‌طور جدی به چالش کشیده شد. در سال ۴۴۷ قبل از میلاد، الیگارشی [[تبای]] علیه جناح دموکراتیک توطئه کردند. آتنی‌ها خواستار تسلیم فوری آنان شدند، اما پس از [[نبرد کرونیا (۴۴۷ قبل از میلاد)|نبرد کورونیا]]، پریکلس مجبور شد برای پس‌گیری اسیرانی که در آن نبرد گرفته شدند، از دست دادندست‌دادن ناحیهٔ بئوتیه را بپذیرد.<ref name="Helios">{{Cite encyclopedia|title=Pericles|encyclopedia=Encyclopaedia The Helios|year=1952}}</ref> فوکیس و لوکریس پس از انضمام بوئوتیه به قلمرو دشمن، غیرقابل دفاع شدند و به سرعت تحت کنترل الیگارشی متخاصم درآمدند.<ref name="Fine368-369">Fine, ''The Ancient Greeks'', 368–69.</ref>
 
در سال ۴۴۶ پیش از میلاد، خیزش خطرناک‌تری رخ داد. شهرهای [[ائوبویا]] و [[مگارا (شهر)|مگارا]] قیام کردند. پریکلس با سپاهیان خود به ائوبویا رفت، اما با حمله ارتش اسپارت به [[آتیک|آتیکا]]، مجبور به بازگشت شد. با رشوه و مذاکره، پریکلس تهدید قریب‌الوقوع را برطرف کرد و اسپارتی‌ها به خانه بازگشتند.<ref name="ThAr">Thucydides, [[:en:wikisource:History of the Peloponnesian War/Book 2#2:21|2.21]] and Aristophanes, ''The Acharnians'', [http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0023;query=card%3D%2340;layout=;loc=836 832]</ref> بعداً هنگامی که درآمدها و مخارج عمومی پریکلس را حسابرسی می‌کردند، خرج ۱۰ [[تالنت]] توجیه نشد، زیرا اسناد رسمی فقط اشاره داشتند که این پول برای «یک هدف بسیار جدی» هزینه شده‌است. با این وجود، «هدف جدی» (یعنی رشوه به اسپارت) برای حسابرسانحساب‌رسان چنان واضح بود که آن‌ها بدون دخالت رسمی و حتی بدون تحقیق در مورد راز آن، هزینه را تأیید کردند.<ref name="P23">Plutarch, ''Pericles'', [[:en:wikisource:Lives/Pericles#23|XXIII]]</ref>
 
پس از برطرف شدن تهدید اسپارت، پریکلس دوباره به ائوبویا رفت و شورش را در آنجا سرکوب کرد. وی سپس صاحبان زمین [[خالکیس]] که املاک خود را از دست دادند، را مجازات کرد. ساکنان هیستیائا، در عین حال، بدل به خدمه یک [[ترایریم|کشتی جنگی ترایریم]] شدند و به جایشان ۲۰۰۰ مهاجر آتنی در منطقه مستقر شدند.<ref name="P23">Plutarch, ''Pericles'', [[:en:wikisource:Lives/Pericles#23|XXIII]]</ref> بحران با [[آرامش سی ساله|صلح سی ساله]] (زمستان ۴۴۶–۴۴۵ پ‌م) به پایان رسید، که در آن آتن از بسیاری از دارایی‌ها و منافع خود در سرزمین اصلی یونان که از سال ۴۶۰ به دست آورده بود، صرف نظر کرد؛ و هر دو سو، آتن و اسپارت، توافق کردند که دیگر برای پیروزی ایالات متحدشان تلاش نکنند.<ref name="Fine368-369">Fine, ''The Ancient Greeks'', 368–69.</ref>
 
==== نبرد نهایی با محافظه کارانمحافظه‌کاران ====
در سال ۴۴۴ قبل از میلاد، جناح‌های محافظه‌کار و دموکرات‌ها در یک مبارزه شدید با یکدیگر روبرو شدند. رهبر بلندپرواز جدید محافظه‌کاران، [[توسیدید (سیاستمدار)|توسیدید]]، پریکلس را متهم به ولخرجی کرد و از هزینه‌های او برای طرح بنای ساختمان‌ها انتقاد کرد. در ابتدا توسیدید موفق شد انجمن را در مورد این اتهامات، به نفع خود تحریک کند. با این حال، وقتی پریکلس سخنرانی کرد، استدلال‌های قاطعانه‌اش توسیدید و محافظه‌کاران را به شدت در حالت تدافعی قرار داد. سرانجام، پریکلس پیشنهاد کرد که با شرط این که کتیبه‌های وقف را به نام خودش بنویسند، همهٔ هزینه‌های مشکوک را از اموال خصوصیش به شهر بازپرداخت کند.<ref name="Pl4">Plutarch, ''Pericles'', [[:en:wikisource:Lives/Pericles#14|XIV]]</ref> موضع او با تشویق حضار روبرو شد و توسیدید کاملاً شکست خورد. در سال ۴۴۲ قبل از میلاد، مردم آتن به [[استراسیزم|طرد]] توسیدیدس برای مدت ۱۰ سال از این شهر رأی دادند و پریکلس بار دیگر حاکم بدون چالش در عرصهٔ سیاسی آتن شد.{{منبع؟}}
 
==== حکومت آتن بر شهرهای متحدش ====
خط ۸۹:
پریکلس می‌خواست تسلط آتن بر اتحادش را تثبیت کند و برتری خود را در یونان اعمال کند. فرایند تبدیل لیگ دلیان به امپراتوری آتن به‌طور کلی قبل از زمان پریکلس آغاز شد،<ref name="Buckley196">T. Buckley, ''Aspects of Greek History 750–323 BC'', 196.</ref> زیرا متحدان مختلف در لیگ تصمیم گرفتند به جای این که از کشتی‌های ناوگان لیگ استفاده کنند، به آتن باج بپردازند؛ اما تحول سرعت گرفت و توسط پریکلس به نتیجه رسید.<ref name="Butler195">H. Butler, ''The Story of Athens'', 195</ref>
 
گام‌های نهایی تغییر جهت ساختن امپراتوری ممکن است به دلیل شکست آتن در مصر باشد، که سلطه این شهر را در اژه به چالش کشید و منجر به شورش متحدان مختلفی مانند [[ملط|مایلتوس]] و [[اریترائه]] شد.<ref name="Out98">D. Kagan, ''The Outbreak of the Peloponnesian War'', 98</ref> آتن پس از شکست در مصر و شورش متحدان، در سال ۴۵۴–۴۵۳ پ‌م، یا به دلیل ترس واقعی از جانب امنیتش، یا به صورت بهانه‌ای برای به دست آوردندست‌آوردن کنترل امور مالی اتحادیه، خزانه‌داری اتحاد را از [[دلوس]] به آتن منتقل کرد.<ref name="Buckley204">T. Buckley, ''Aspects of Greek History 750–323 BC'', 204.</ref>
 
در سال‌های ۴۵۰–۴۴۹ پیش از میلاد، شورش‌های میلتوس و اریترائه سرکوب شد و آتن حکومت خود را بر متحدانش برقرار کرد.<ref name="Sealey275">R. Sealey, ''A History of the Greek City States, 700–338 BC'', 275.</ref> در حدود سال ۴۴۷ قبل از میلاد مسیح، کلارخوس<ref>[https://books.google.com/books?id=9V2hAwAAQBAJ&pg=PA229 Roisman, J., ''Ancient Greece from Homer to Alexander: The Evidence''. John Wiley & Sons, 2011, p. 26.]</ref> فرمانی برای ضرب سکه صادر کرد تا به موجب آن، سکه‌های نقرهٔ آتن وزن و معیارهای استاندارد خود را به همهٔ متحدان تحمیل گرداند.<ref name="Buckley">T. Buckley, ''Aspects of Greek History 750–323 BC'', 206.</ref> طبق یکی از دقیق‌ترین مقررات این مصوبه، مازاد حاصل از عملیات ضرب وارد یک صندوق ویژه می‌شد و هر کسی که پیشنهاد می‌کرد به شیوهٔ دیگری از آن استفاده کنند، مجازات اعدام داشت.<ref name="Hornblower">S. Hornblower, ''The Greek World 479–323 BC'', 120.</ref>
 
پریکلس توانست با استفاده از خزانه‌داری اتحاد، بودجهٔ لازم برای تأمین برنامهٔ بلند پروازانهٔ خود، با مرکزیت ساخت «آکروپلیس پریکلسی»، شامل [[پروپیلیا]]، [[پارتنون]] و مجسمه طلای [[آتنا]] را بسازد. دوست پریکلس به نام [[فیدیاس]] مسئول ساخت و سازهای مذکور بود.<ref name="Hurwit87">J. M. Hurwit, ''The Acropolis in the Age of Pericles'', 87 etc.</ref> در سال ۴۴۹ قبل از میلاد، پریکلس فرمانی را پیشنهاد کرد که اجازه می‌داد از ۹۰۰۰ تالنت برای تأمین بودجهٔ برنامهٔ اصلی بازسازی معابد آتن استفاده شود.<ref name="Buckley">T. Buckley, ''Aspects of Greek History 750–323 BC'', 206.</ref> آنجلوس ولاخوس، یک [[آکادمیسین]] یونانی، به استفاده از خزانه‌داری این اتحاد، که توسط پریکلس آغاز و اجرا شد، به عنوان یکی از بزرگ‌ترین اختلاس‌های تاریخ بشر اشاره کرده است. این سوءاستفاده برخی از شگفت‌انگیزترین آثار هنری جهان باستان را تأمین مالی کرد.<ref name=";;;Vl62-63">A. Vlachos, ''Thucydides' Bias'', 62–63.</ref>
 
==== جنگ ساموسی‌ها ====
{{بیشتر|جنگ سامیا}}
[[جنگ سامیا]] یکی از آخرین وقایع مهم نظامی قبل از جنگ پلوپونزی بود. پس از تبعید توسیدید، پریکلس هر ساله، مجدداً به عنوان ژنرال انتخاب می‌شد، این تنها مقام رسمی بود که او داشت، اگرچه نفوذ وی به حدی بود که وی را در این برهه ''عملاً'' حاکم دولت می‌دانند. در سال ۴۴۰ قبل از میلاد، [[ساموس]] به خاطر کنترل [[پریه‌نه]]، که شهری باستانی [[ایونیا|یونیا]] در دامنه تپه‌های [[میکال (یونان)|میکال]] بود، علیه [[ملط|میلتوس]] جنگیدوارد جنگ شد. میلتوسی‌ها که در معرض شکست در جنگ بودند، به آتن آمده و مشکلشان با ساموسی‌ها را مطرح کنند.<ref name="Th115">Thucydides, [[:en:wikisource:History of the Peloponnesian War/Book 1#1:115|1.115]]</ref>
 
هنگامی که آتنی‌ها به دو طرف دستور دادند جنگ را متوقف کنند و پرونده را به داوری در آتن بسپارند، ساموسی‌ها از این امر سر باز زدند.<ref name="Pl25">Plutarch, ''Pericles'', [[:en:wikisource:Lives/Pericles#25|XXV]]</ref> در پاسخ، پریکلس فرمانی صادر کرد که لشکری را به ساموس اعزام کند. {{efn-lg|طبق گفته‌های پلوتارک، تصور می‌شد که پریکلس برای جلب رضایت آسپاسیا، که اهل میلتوس بود، علیه سامیان (ساموسی‌ها) تاخت.<ref name="Pl24"/>}}
سطر ۱۰۶ ⟵ ۱۰۷:
==== حملات شخصی ====
[[پرونده:Aspasie_Pio-Clementino_Inv272.jpg|بندانگشتی|[[آسپاسیا]]ی میلتوسی (ح. ۴۶۹ پ‌م - ح. ۴۰۶ پ‌م)، همدم پریکلس]]
پریکلس و دوستانش هرگز از حمله مصون نبودند، زیرا برتری در آتن دموکراتیک معادل حاکمیت مطلق نبود.<ref name="For2">Fornara-Samons, ''Athens from Cleisthenes to Pericles'', [http://content.cdlib.org/xtf/view?docId=ft2p30058m&chunk.id=d0e2016&toc.depth=1&toc.id=d0e2016&brand=eschol/ 31]</ref> درست قبل از وقوع جنگ پلوپونزی، پریکلس و دو نفر از نزدیکان وی، فیدیاس و معشوقه‌اش، [[آسپاسیا]]، با یک سری حملات شخصی و قضایی روبرو شدند.{{منبع؟}}
 
فیدیاس، که مسئول تمام پروژه‌های ساختمانی بود، ابتدا به اختلاس طلا برای مجسمه [[آتنا]] و سپس به بد کیشی متهم شد، زیرا هنگامی که او جنگ [[آمازون‌ها]] را بر روی سپر آتنا حکاکی می‌کرد، فیگور کچل و پیری از خودش را در آن رسم کرد، و همچنین شباهت بسیاری میان جنگ پریکلس و جنگ آمازون‌ها وجود داشت.<ref name="P31">Plutarch, ''Pericles'', [[:en:wikisource:Lives/Pericles#31|XXXI]]</ref>
 
آسپاسیا، که به خاطر تواناییش به عنوان یک فرد خوش‌صحبت و مشاور مشهور بود، متهم به فاسد کردن زنان آتنی برای رضایت دادنرضایت‌دادن به انحرافات جنسی پریکلس شد.<ref name="SudaAsp">Suda, article [http://www.stoa.org/sol-bin/search.pl?login=guest&enlogin=guest&db=REAL&field=adlerhw_gr&searchstr=alpha,4202 Aspasia] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20150924122324/http://www.stoa.org/sol-bin/search.pl?login=guest&enlogin=guest&db=REAL&field=adlerhw_gr&searchstr=alpha,4202|date=24 September 2015}}</ref><ref name="P32">Plutarch, ''Pericles'', [[:en:wikisource:Lives/Pericles#32|XXXII]]</ref><ref name="Loraux">N. Loraux, ''Aspasie, l'étrangère, l'intellectuelle'', 133–64</ref><ref name="H138-139">M. Henry, ''Prisoner of History'', 138–39</ref> اتهامات وارد شده علیه او احتمالاً چیزی جز تهمت‌های اثبات نشده نبود، اما در کل این تجربه برای پریکلس بسیار تلخ بود. اگرچه آسپاسیا به لطف طغیان عاطفی نادری که از پریکلس رخ داد، تبرئه شد؛ اما دوستش، فیدیاس، در زندان درگذشت و دوست دیگر وی، آناکساگوراس، به دلیل اعتقادات مذهبی خود مورد حمله انجمن قرار گرفت.<ref name="P31">Plutarch, ''Pericles'', [[:en:wikisource:Lives/Pericles#31|XXXI]]</ref>
 
فراتر از این تعقیب‌های اولیه، انجمن خود پریکلس را متهم کرد که ولخرجی‌هایش را توجیه کرده و بر درآمدهای عمومی سوء مدیریت داشته است.<ref name="P32">Plutarch, ''Pericles'', [[:en:wikisource:Lives/Pericles#32|XXXII]]</ref> طبق گفته‌های پلوتارک، پریکلس از محاکمه پیش رو چنان ترسیده بود که نگذاشت آتنی‌ها به [[لاکِدمون]] تسلیم شوند. بلوخ همچنین معتقد است که پریکلس برای محافظت از موقعیت سیاسیشسیاسی‌اش در داخل آتن، عمداً جنگ را آغاز کرد.<ref name="Beloch19-22">K.J. Beloch, ''Die Attische Politik seit Perikles'', 19–22</ref> بنابراین، در آغاز جنگ پلوپونز، آتن در موقعیت نامناسبی قرار داشت و آینده‌اش را به رهبری سپرد که برای اولین‌بار در بیش از یک دههٔ اخیر، جایگاهش کاملاً متزلزل شده بود.<ref name="Helios">{{Cite encyclopedia|title=Pericles|encyclopedia=Encyclopaedia The Helios|year=1952}}</ref>
 
== جنگ پلوپونزی ==
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/wiki/پریکلس»