ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Amir1357mfn (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: برگردانده‌شده افزودن القاب ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خنثی‌سازی ویرایش 31312659 از Amir1357mfn (بحث)
برچسب: خنثی‌سازی
خط ۵۰۴:
ایران در ترتیب قدرتمندترین کشورهای جهان از لحاظ نظامی، بالاتر از [[پاکستان]] و پایین تر از [[آلمان]] قرار دارد. قدرت نظامی ایران از کشورهایی چون [[کانادا]]، [[اسپانیا]]، [[استرالیا]]، [[سوئد]]، [[سوئیس]]، [[نروژ]]، [[لهستان]]، [[یونان]]، [[اسرائیل]]، [[عربستان سعودی|عربستان]]، [[پاکستان]]، [[اندونزی]] و... بیشتر است.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=2020 Military Strength Ranking|نشانی=https://www.globalfirepower.com/countries-listing.asp|وبگاه=www.globalfirepower.com|بازبینی=2020-11-15}}</ref><ref>{{یادکرد وب|عنوان=رتبه نظامی کشورهای جهان در ۲۰۱۹؛ «ایران سه پله بالاتر از اسرائیل است»|نشانی=https://www.radiofarda.com/a/f4_global_firepower_iran_14_israel_grade_17/30104410.html|وبگاه=رادیو فردا|بازبینی=2020-11-15|کد زبان=fa}}</ref><ref>{{یادکرد وب|عنوان=أيهما أقوى عسكريا؟.. تعرف على ميزان القوة بين السعودية وإيران|نشانی=https://www.aljazeera.net/news/politics/2019/9/18/السعودية-إيران-أيهما-أقوى-مقارنة-بين|وبگاه=www.aljazeera.net|بازبینی=2020-11-15|کد زبان=ar}}</ref><ref>{{یادکرد وب|عنوان=لهذه الأسباب تفوقت مصر عسكرياً على تركيا وإيران وإسرائيل|نشانی=https://arabic.cnn.com/middle-east/article/2020/02/05/weapons-explainer-largest-armies-in-mideast|وبگاه=CNN Arabic|تاریخ=2020-02-05|بازبینی=2020-11-15|کد زبان=ar}}</ref>
 
جمهوری اسلامی ایران دارای دو گونه نیروی مسلح است؛ نیروهای معمول [[ارتش جمهوری اسلامی ایران|ارتش]] که شامل [[نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران|نیروی زمینی]]، [[نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران|نیروی هوایی]] و [[نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران|نیروی دریایی]] می‌شود و یک گروه جداگانه با نام [[سپاه پاسداران انقلاب اسلامی]].<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=IISS Military Balance 2006, Routledge for the IISS, London, 2006, p.187}}</ref> در دوران پهلوی، ایران یکی از بزرگ‌ترین نیروهای مسلح جهان را در اختیار داشت که به سرعت، با فروپاشی سلطنت منحل شد. [[ارتش ایران]]، پس از انقلاب ۱۳۵۷، درگیر یک [[جنگ ایران و عراق|جنگ طولانی با عراق]] شد و از آن زمان، مؤلفه‌ای فعال و نیرومند را حفظ کرده‌است. نیروی نظامی این کشور، بخش اعظم نیروی انسانی خود را از [[خدمت اجباری در ایران]] به دست می‌آورد و مردان باید تا حدود ۲ سال، خدمت سربازی انجام دهند. ارتش، بزرگترین شاخهٔ نیروی نظامی ایران است و پس از آن، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی قرار دارد.این نیرو در به شهادت رسیدن سردار سپهبد حاج قاسم سلیمانی پاسخی قاطعانه به رژیم آمریکا داد و پایگاه بزرگ عین الاسد را با حجم انبوهی تسلیحات که در آن پایگاه بود با موشک های پیشرفته با خاک یکسان کرد.بعد از جنگ جهانی دوم هیچ کشوری به پایگاه های آمریکایی حمله نکرده است و فقط جمهوری اسلامی ایران توانست همچنین کاری را بکند.هر نیروی امنیتی ایرانی که درگیر نبردهای خارجی یا داخلی باشد، توسط عناصر سپاه همراهی یا رهبری می‌شود. [[نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران]] نیز نقش [[پلیس]] را در این کشور ایفا می‌کند.<ref name=":21">{{یادکرد وب|عنوان=Security|نشانی=https://www.britannica.com/place/Iran/Security|وبگاه=Britannica|بازبینی=2020-04-20|پیوند بایگانی=http://archive.is/FWuKJ|تاریخ بایگانی=2020-04-20}}</ref>
 
در سال ۲۰۱۸ میلادی، ایران با ۱۷ میلیارد و ۴۰۰ میلیون دلار بودجهٔ نظامی، در ردهٔ پانزدهم جهان جای گرفت؛ در این سال، هزینهٔ نظامی ایران بالاتر از اسرائیل و کانادا و پایین‌تر از عربستان بود.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=dw.com|نشانی=https://www.dw.com/fa-ir/world/a-46803321|بازبینی=2020-04-21|پیوند بایگانی=http://archive.is/ok7uk|تاریخ بایگانی=2020-04-21|نویسنده=|کد زبان=|تاریخ=|وبگاه=}}</ref> بر اساس اعلام [[مؤسسه بین‌المللی مطالعات استراتژیک]]، ایران حدود ۵۲۳ هزار نیروی نظامی فعال دارد که ۳۵۰ هزار نفر آن در ارتش معمول کشور و دست کم ۱۵۰ هزار نفر آن در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی خدمت می‌کنند. حدود ۲۰ هزار نیرو نیز در [[نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی]] هستند.<ref name=":8">{{یادکرد خبر|عنوان=BBC Website|نشانی=https://www.bbc.com/persian/iran-features-50994098|کوشش=BBC|تاریخ=2020-01-05|تاریخ بازبینی=2020-04-21|پیوند بایگانی=http://archive.is/RMPVU|تاریخ بایگانی=2020-04-21|ناشر=|doi=|تاریخ بازدید=}}</ref> [[بسیج]] نیز یک سازمان شبه‌نظامی فعال در ایران است که می‌تواند شمار قابل توجهی نیروی داوطلب جذب کند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=Robin B. Wright, ed. (2010), The Iran Primer: Power, Politics, and US Policy, US Institute of Peace Press, pp. 62–65, ISBN 978-1-60127-084-9}}</ref>