از نظر تقسیمات کشوری کانی سواران در [[استان کردستان]]، [[شهرستان کامیاران]]، [[بخش موچش]] و دهستان [[دهستان امیرآباد (کامیاران)|دهستان امیرآباد]] قرار گرفتهاست.
محمد کانی سواران در سال 1391 در طی انجام یک پژوهش و طرح،با عنوان بازیابی الگوی معماری مسکن در روستای کانیسواران سنندج ایران، سعی بر ارائه راهکارهایی متناسب با نوسازی و بهسازی مسکن روستایی و رسیدن به چند الگوی معماری مسکونی متناسب با این روستا نمود. الگوهای پیشنهادی در پیوند با فرهنگ و معماری گذشته روستا با عناصر و مؤلفه های خاص خود، با رویکرد توسعه پایدار، ارائه شده است. هدف محمد کانی سواران این بود که پیشنهادی عملی به مردم روستا در مورد نحوه احیای درست و بجای محیط زندگی آنها ارائه دهد تا از نوسازیهای غیر مسئولانه و غیر معمارانه که در این روستا و روستاهای مجاور صورت میپذیرد، جلوگیری شود. با توجه به پیشنهاد روستاییان که در سال 1390 مبنی بر تغییر محل روستا و انتقال آن به حدود پانصد متر پایین تر (از جهت ارتفاعی و نزدیکی به جاده ارتباطی منطقه) به عنوان محل جدید مطرح شد؛ محمد کانی سواران تلاش کرد تا روستایی با ساختاری جدید ولی با رعایت هویت خانه روستایی و متناسب با زندگی امروز و آینده روستاییان، مطالعه و طراحی نماید.
دسترسی آسانتر وسایل نقلیه به روستا،دستیابی سریع تر و راحت تر به سوخت جهت گرمایش در فصل سرما،بهمن گیر بودن مکان کنونی روستا و نوسازی ساختار سازهای و بهسازی لرزهای از جمله علل جابجایی محل روستا به موقعیت جدید بوده است. در طراحی پیشنهادی که توسط محمد کانی سواران انجام شد به پتانسیلهای درونی روستا و نوع زندگی روستایی، استفاده از انرژی های پاک و بهرهگیری از ذخیرهسازی انرژی با نگاهی به معماری بومی روستاییان مدنظر قرار گرفته است.در احیای روستای کانی سواران در مکان جدید، از روشهای معماری پایدار، بهرهگیری از فناوری بوم آورد به روزشده، توجه به شرایط اقلیمی نظیر باد، تابش، استفاده از شیب زمین و تامین انرژی سوختی غیر فسیلی از طریق سامانه بیوگاز با استفاده از فضولات حیوانی که منجر به کاهش مصرف انرژی میشوند،استفاده شده است که منجر به کاهش آلودگیهای تحمیل شده بر محیط میشود. همچنین بناهای موجود این روستا با حضور در محل با دقت مطالعه و برداشت گردیدند و فرهنگ حاکم سکونتی و معیشتی بر آنها شناسایی گردید. برای یازده خانوار ثابت و نه خانوار فصلی ساکن در این روستا،روستایی سی خانواری با لحاظ توسعه جمعیتی آتی در سایتی با شیب نسبتاً تند و روبه جنوب، در کنارجاده ارتباطی طراحی شد. در طراحی روستا و الگوی خانه های جدید نتایج و راهکارهای طراحی زیر مد نظر قرار گرفت: استفاده از مصالح بومآورد(تیرچوبی،خاک،سنگ درطبقه پایین و ازارهها،کاهگل و پنجرههای چوبی،بازشوهای اندک،حیاطهای میانی کوچک ومتراکم، ایوانهای روبه جنوب،بخش دام در زیر محل سکونت،دسترسی ابزارآلات کشاورزی و خودرو به همه خانهها،محل خواب گله و توقفگاه آلات کشاورزی،خدمات وکاربریهای عمومی،لحاظ مرکزیت روستا،جمع آوری آبهای سطحی معابر و هدایت آن به حوضچه پایین روستا برای مصارف کشاورزی در فصل گرم، جمع آوری فضولات حیوانی و دپوی آن در پایین دست روستا و در محلی ثابت جهت تولید بیوگازو هدایت آسان گازتولید شده به بالا دست و به داخل منازل با شبکه طراحی شده.
برای مطالعه بیشتر [https://kanisavaran.com/Fa اینجا] کلیک کنید.