'''حکیم ابوالحسن یمین‌الدین بن سیف‌الدین محمود''' معروف به '''امیر خسرو دهلوی'''<ref>{{پک|سدارنگانی|۱۳۴۵|ک=پارسی‌گویان هند و سند|ص=}}</ref> {{تتم||۶۵۱|[[پتیالی]]، [[هند]]||۷۲۵|[[دهلی]]|ق}} شاعر [[مردمان هزاره|هزاره‌تبار]]<ref>{{یادکرد وب|عنوان=در جست‌وجوی شناس‌نامه‌ی اصلی امیر خسرو|نشانی=https://www.etilaatroz.com/76165/searching-amir-khosrows-original-identity-card/|وبگاه=روزنامه اطلاعات روز|تاریخ=2019-04-23|بازبینی=2019-04-23|کد زبان=fa-IR|نام خانوادگی=dailyetilaatroz}}</ref> پارسی‌گوی هندوستان بود.<ref>{{پک|سدارنگانی|۱۳۴۵|ک=پارسی‌گویان هند و سند|ص=}}</ref> او یکی از دو شاعر مهم اوایل قرن هشتم است که سایر سخنوران پارسی‌گوی هند را تحت‌الشعاع قرار دادند و در ادوار بعد هم نفوذی دامنه‌دار در میان شعرای ایران و هند داشتند. آن دو امیرخسرو، و [[حسن دهلوی]] بودند.<ref>{{پک|سدارنگانی|۱۳۴۵|ک=پارسی‌گویان هند و سند|ص=}}</ref> امیرخسرو به زبان‌های [[فارسی]]، [[عربی]]، [[ترکی]] و [[سانسکریت]] چیرگی داشت و به ''[[سعدی]] هند'' معروف بود و او در اوایل حال به «سلطانی»<ref>خود شاعر در [[تحفة الصغر]] گوید:{{شعر}}{{ب|گرچه این از قضای یزدانی است|پتیالی چه جای سلطانی است}}{{پایان شعر}}نیز رجوع شود به فهرست نسخ فارسی موزهٔ بریتانی تألیف ریو (ج۲، ص۶۰۹)</ref> و سپس به «طوطی» تخلص می‌کرد.
