جماعت ارمنیان پراکنده: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خنثی‌سازی ویرایش 31238760 از 37.202.136.35 (بحث)، ابرابزار
خط ۱:
'''جماعت ارمنیان پراکنده''' یا [[دیاسپورا]]ی [[مردم ارمنی|ارمنی]] (و یا به [[زبان ارمنی|ارمنی]] اسپیورکاهایوتیون սփյուռքահայություն و به انگلیسی Spiurkahayutiun) جوامع ارمنیِ ساکن در خارج از [[ارمنستان]] و [[قره باغ|قره‌باغ]] ([[جمهوری آذربایجان آرتساخ]]) را به‌وجود آورده‌است.<ref>{{cite book|last=Dufoix|first=Stéphane|title=Diasporas|url=https://archive.org/details/diasporas00dufo_756|year=2008|publisher=University of California Press|location=Berkeley, California|isbn=978-0-520-25359-9|page=[https://archive.org/details/diasporas00dufo_756/page/n106 84]}}</ref><ref>{{cite book|last=Harutyunyan|first=Arus|title=Contesting National Identities in an Ethnically Homogeneous State: The Case of Armenian Democratization|year=2009|publisher=Western Michigan University|isbn=978-1-109-12012-7|page=56}}</ref>
[[پرونده:ArmenianDiaspora.png|بندانگشتی|350px|چپ|نقشه جماعت ارمنیان پراکنده]]
جمعیت ارمنی ساکن در سراسر جهان حدود ۱۱٬۰۰۰٬۰۰۰ نفر تخمین زده می‌شود، اما تنها حدود ۳٬۳۰۰٬۰۰۰ نفر آن‌ها در ارمنستان و حدود ۱۴۰٬۰۰۰ نفرشان نیز در قره‌باغ جمهوری آذربایجان و حدود ۱۲۰٬۰۰۰ نفرشان هم در [[جاواختی]] ساکنند.
 
جمعیت دیاسپورای ارمنی (با بیشترین میزان جمعیتش در [[روسیه]]، [[ایالات متحده]]، [[فرانسه]]، [[آرژانتین]]، [[اوکراین]]، [[لبنان]]، [[سوریه]]، [[ایران]] و گرجستان) حدود هشت میلیون نفر تخمین زده می‌شود. کمتر از یک سوم جمعیت ارمنیان جهان در ارمنستان زندگی می‌کنند.
خط ۱۲:
به منظور جبران کاهش جمعیت بیزانس، ارامنه در آن مناطق اسکان داده شدند.
تا سدهٔ یازدهم، مقامات بیزانسی اغلب واحدهای نظامی بزرگ خود را هم از سرزمین سنتی ارمنستان و هم از جوامع تازه اسکان یافته تأمین می‌نمودند. علی‌رغم فاصلهٔ جدایی آن‌ها از ارمنستان و علی‌رغم اینکه آن‌ها پیروی خود را از شاخهٔ [[کلیسای حواری ارمنی]] قطع نمودند ولی روابط و پیوندهای خود با خانواده‌هایشان در ارمنستان را حفظ نمودند.
چنانکهچنان‌که [[کیلیکیه]] در طی سده‌های هفتم و هشتم از ساکنان ارمنی پر شد و آن‌ها در مواجهه با عرب‌ها و بیزانس به اجبار یا به اختیار در آنجا ساکن شدند.
در طی سدهٔ یازدهم ارمنستان [[دودمان باگراتونی]] به دست بیزانس سقوط کرده و [[سلجوقیان]] به آناتولی هجوم آوردند.
[[پرونده:COLLECTIE TROPENMUSEUM Een man stapt in een auto die staat te wachten voor de fotostudio van de N.V. Photografisch Atelier Kurkdjian te Soerabaja TMnr 60033736.jpg|بندانگشتی|250px|چپ|عکاس و آتلیهٔ عکاسی ارمنی به نام کوردکجیان در [[سورابایا]]-[[جاوه شرقی|جاوهٔ شرقی]](۱۹۱۰–۱۹۴۰)]]
خط ۲۵:
در دهه‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ اتحاد شوروی سعی در توسعهٔ نفوذ خود در سراسر جهان و به ویژه خاورمیانه را داشت. حزب سوسیال دموکراتیک هنچاکیان از لحاظ عقیدتی به [[کمونیسم]] نزدیک بود و از اتحاد شوروی در بسط نفوذش در خاورمیانه حمایت نمود پارتیزان‌های اگبو نیز به‌طور فرضی از لحاظ سیاسی خنثی بودند، نیز چون ارمنستان بخشی از اتحاد شوروی بود از آن حمایت می‌نمود.
داشناکسیون علی‌رغم زمینهٔ سوسیالیستی یک حزب ملی‌گرا و معترض بود زیرا عقیدهٔ ارمنستان مستقل، آزاد و متحد را گسترش می‌داد.
چنانکهچنان‌که داشناکسیون سعی در حفظ [[پرچم]]، [[نشان ملی]] و [[سرود ملی ارمنستان]] مستقل میان سال‌های ۱۹۱۸ تا ۱۹۲۲ را حفظ و تبلیغ می‌نمود.
مواضع دیگران به حمایت از ارمنستان شوروی نزدیک بود به عقیدهٔ آنان تنها جایی است که ارامنه در آنجا می‌توانند به راحتی به عنوان ارمنی زندگی کنند.
[[پرونده:ArmeniansofLebanon.jpg|بندانگشتی|250px|چپ|راهپیمایی ارامنهٔ لبنان در نود و یکمین سالگرد نسل‌کشی ارامنه]]
میان رهبران کلیسای حواری ارمنی نیز تعارض وجود داشت. ارامنه دارای دو حوزهٔ جاثلیقی بودند که یکی از آن‌ها در [[اچمیادزین]] ارمنستان بود و از سوی مقامات شوروی و در دیاسپورای ارمنی از سوی هنچاک‌ها، رامگاوارها و کمونیست‌های ارمنی مورد حمایت قرار می‌گرفت، در حالی که جاثلیق‌نشین دیگر در آنتیلیاس لبنان بود و از سوی داشناک‌ها حمایت می‌شد زیرا گمان می‌کردند که [[جاثلیق]]‌‌نشین‌نشین اچمیادزین، ابزاری برای ترویج کمونیسم بود.
در اوج‌گیری این تعارض در سال ۱۹۵۰ برخورد مسلحانه و همچنین اقدام به قتل و هتک حرمت‌ها میان نیروهای این دو رخ داد.
 
خط ۳۶:
 
== ارامنه در غرب آسیا ==
پس از مهاجرت ارامنه از شرق [[آناتولی]] به [[سوریه]]، ارامنه دیاسپورا در اردوگاه‌های پناهندگان در لبنان، سوریه، مصر و سایر نقاط خاورمیانه (عراق و اردن و فلسطین) سکونت گزیدند. برخی به [[یونان]] و نقاط دورتر مهاجرت کردند ولی چنانکهچنان‌که وضعیت مالی پناهندگان ارمنی نشان داد این اردوگاه‌ها مبدل به شهرستان‌ها و این شهرستان‌ها به شهرها تبدیل شدند.
 
این امر دلیل اسکان ارامنه در مناطقی از لبنان نظیر [[برج حمود]] و عنجر شد. در آن زمان ارامنه خود را از طریق ساختن کلیساها، مدارس، مراکز اجتماعی، انجمن‌های فرهنگی، هنرها، کلوب‌های ورزشی و غیره سازمان‌دهی نمودند.
خط ۹۷:
== منابع ==
{{پانویس}}
* {{یادکرد ژورنال | نام خانوادگی =کوزه‌گر کالجی | نام = ولی | نام خانوادگی۲ = | نام۲ = | عنوان = کتاب: جریان‌های سیاسی جمهوری ارمنستان| ژورنال = | مکان = | ناشر = آشیان| دوره = | شماره = | سال = ۱۳۹۳| صفحه = ۲۵۳-۲۸۲۲۵۳–۲۸۲| پیوند = https://www.paymanonline.com/مروری-بر-دو-اثر-منتشر-شده-درباره-تحولات/ | بازیابی = }}
{{چپ‌چین}}
* {{cite book |last=Adalian |first=Rouben Paul |date=2002 |title=Historical Dictionary Of Armenia |url= |location=Lanham, Maryland |publisher=Scarecrow Press, Inc. |page=150-78|isbn= 978-0-8108-4337-0|access-date=}}