حسنک وزیر: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: برگرداندهشده ویرایشگر دیداری |
بهبود برچسبها: برگرداندهشده ویرایشگر دیداری |
||
خط ۲۹:
'''ابو علی حسن بن محمد بن عباس میکالی''' شناخته شده به '''حسنک وزیر'''، آخرین وزیر [[سلطان محمود غزنوی]] بود که به دستور [[مسعود غزنوی]] و به فتوای [[خلیفه|خلیفهٔ]] بغداد، تحت عنوان [[قرمطی]] یا [[اسماعیلی]]، در روز ۲۴ بهمن سال ۴۱۰ خورشیدی،به دار آویخته شد.
امیر حسنک، از [[آل میکال]] از خاندان [[دیواشتیج]] شاهزادهٔ [[سغد]]ی بود. سلطان محمود او را به خاطر دانش و تجربه‌اش به همراه وزیر محب علی تاریخدان بزگ به وزارت حکومت خویش منصوب کرد. حسنک در زمان حیات محمود به [[حج]] رفت و در هنگام بازگشت به دلیل ناامنی راه‌ها از مسیر [[مصر]] به [[غزنی]] برگشت. در مصر خلعت خلیفهٔ [[خلفای فاطمی|فاطمی مصر]] را که شیعهٔ [[اسماعیلی]] بود قبول کرده و در غزنی تسلیم سلطان محمود کرد. خلیفهٔ عباسی، حسنک را در واقع بخاطر قبول خلعت فاطمیان و به خدمت نرسیدن وی ولی در ظاهر و با بهانه کردن قرمطی‌گری ساختگی او از محمود خواست وی را تسلیم کند. سلطان محمود که به وزیرش اعتماد داشت و مطمئن بود که وی قرمطی نیست به خواست خلیفه جواب رد داد. [[ابوالفضل بیهقی]] می‌گوید که سلطان محمود نسبت به پافشاری خلیفه بر اعدام حسنک وزیر به خشم آمد و گفت:
«به این خلیفهٔ خرف شده بباید نبشت که من از بهر عباسیان انگشت در کرده‌ام در همهٔ جهان و قرمطی می‌جویم و آنچه یافته آید و درست گردد بردار می‌کشند، و اگر مرا درست شدی که حسنک قرمطی است خبر به امیرالمؤمنین رسیدی که در باب وی چه رفتی. وی را من پرورده‌ام و با فرزندان و برادران من برابر است. اگر وی قرمطی است من هم قرمطی باشم!»
| |||