نمک‌زدایی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۲۸:
فاکتورهایی که تعیین کنندهٔ هزینهٔ آب شیرین کن هستند عبارتند از: ظرفیت و نوع تأسیسات، محل، آب، نیروی کار، انرژی، منابع مالی، و جمع‌آوری دور ریز. دستگاه‌های تقطیر نمک زدایی در حال حاضر فشار، دما و غلظت آب نمک را جهت بهینه‌سازی بهره‌وری کنترل می‌کنند. آب شیرین کن با انرژی هسته‌ای ممکن است در مقیاس بزرگ مقرون به صرفه باشد.<ref>{{cite web |url=http://www.world-nuclear.org/info/inf71.html |title=Nuclear Desalination |publisher=[[World Nuclear Association]] |date=January 2010 |accessdate=2010-02-01}}</ref><ref>[[Maude Barlow|Barlow, Maude]], and [[Tony Clarke (activist)|Tony Clarke]], [http://www.thenation.com/doc/20020902/barlow "Who Owns Water?"] ''The Nation'', 2002-09-02, via thenation.com. Retrieved on 2007-08-20.</ref>
{{سخ}}
با توجه به هزینه‌های در حال کاهش، دید مثبتی در مورد این تکنولوژی برای مناطق نزدیک به اقیانوس وجود دارد. یک مطالعه در سال ۲۰۰۴ استدلال کرده، "آب نمک زدایی شده برای برخی مناطق که کمبود آب وجود دارد، و فقیر نیز نیستند، دور از دریا یا در ارتفاع بالا قرار دارند، می‌تواند راه حل مناسبی باشد. متأسفانه، این شامل مناطقی است که بزرگترین مشکلات را در زمینهٔ آب دارند. "، و،" در واقع، باید نیاز به بالابردن آب تا ارتفاع ۲۰۰۰ متر (۶٬۶۰۰ فوت)، یا حمل آن به بیش از ۱۶۰۰ کیلومتر (۹۹۰ مایل) دورتر وجود داشته باشد تا هزینه‌های انتقال با هزینه‌های آب شیرین کن برابر شود. در نتیجه، ممکن است انتقال آب شیرین از جای دیگر مقرون به صرفه تر از نمک زدایی آن باشد. در مناطق دور از دریا، مانند [[دهلی نو]]، یا در جاهای‌های مرتفع مانند [[مکزیکو سیتی]]، هزینه‌های بالای انتقال را باید به هزینه‌های زیاد نمک زدایی افزود. در جاها یی که هم تا حدودی دور از دریا هستند و هم مرتفع، مانندمثل ریاض و حراره هزینه نمک زدایی آب گران است. در برخی موارد، هزینه شیرین کردن آب غالب است نه انتقال آن، بنابراین، این فرایند می‌تواند در جاها یی مانندمثل [[پکن]]، [[بانکوک]]، [[ساراگوسا]] و [[فونیکس]] نسبتاً ارزانتر باشد، والبته، در شهرهایی ساحلی مانندمثل [[ترابلسطرابلس]]. پسبعد از اینکه در جبیل، عربستان سعودی، آب نمک زدایی شده به ۲۰۰ مایل (۳۲۰ کیلومتر) دورتر، به شهر [[ریاض]] بو سیلهٔ یک خط لوله فرستاده می‌شود. برای شهرهای ساحلی، نمک زدایی آب به‌طور فزاینده‌ای به عنوان یک [[منبع آب]] بکر و نامحدود در نظر گرفته می‌شود.{{سخ}}
در سال ۲۰۰۵ در [[اسرائیلفلسطین]]، هزینه‌های نمکزدایی ۵۳ سنت به ازای هر متر مکعب و در سال ۲۰۰۶، در سنگاپور نمکزدایی از آب ۴۹ سنت به ازای هر متر مکعب رسید. در سال ۲۰۰۶ شهر [[پرت]] شروع به بهره‌برداری از کارخانه نمک زدایی آب دریا به روش اسمز معکوس نمود، و دولت استرالیای غربی اعلام کرده که کارخانه دومی نیز جهت برآورده کردن نیاز شهرها ساخته خواهد شد. در حال حاضر در بزرگترین شهر [[استرالیا]]، [[سیدنی]]، کارخانه آب شیرین کن در حال بهره‌برداری است و کارخانه نمک زدایی دیگری در ، ویکتوریا در دست ساخت است.{{سخ}}
بخشی از انرژی کارخانه آب شیرین کن پرت از نیروگاه بادی Emu downs تأمین می‌شود.<ref>[http://www.npr.org/templates/story/story.php?storyId=11134967 Australia Turns to Desalination] by Michael Sullivan and PX [[Pressure Exchanger]] energy recovery devices from [[Energy Recovery Inc.]] [http://www.energyrecovery.com/installations/documents/Perth_CS109EE.pdf An Environmentally Green Plant Design] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20090327122853/http://www.energyrecovery.com/installations/documents/Perth_CS109EE.pdf |date=۲۷ مارس ۲۰۰۹}}. Morning Edition, National Public Radio, June 18, 2007</ref>
نیروگاه بادی Bungendore در [[نیو سات ولز]] برای تولید [[انرژی تجدیدپذیر|انرژی برگشت‌پذیر]] طراحی شده تا کمبود برق مورد نیاز واحد سیدنی را جبران کند، این اقدام به منظور کاهش نگرانی‌ها در مورد انتشار [[گازهای گلخانه‌ای]]، استدلالی رایج که در مخالفت با نمک زدایی آب دریا بکار می‌رود، انجام گرفته‌است.