دائوا: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز رفع ابهام پیوندها به پهلوی (پیوند به زبان پارسی میانه تغییر یافت) با کمک ابهامیار. |
|||
خط ۲:
'''دائوا''' یکی از واژههای کهن و قدمت آن به دوران [[آریاییان]] میرسد. دیوان گروهی از پروردگاران آریائی بودهاند. پس از جدائی ایرانیان از هندوان و ظهور [[زرتشت]] پروردگاران مشترک قدیم یعنی دائوا که مورد پرستش هندوان بودند، نزد ایرانیان گمراهکنندگان و شیاطین خوانده شدند. چنانکه در آئین [[مزدیسنا]] کلاً به مردم بدمنش هم اطلاق میشود.<ref>دانشنامهٔ مزدیسنا، ص ۲۷۴</ref> به این خاطر واژه [[دیو]] که ریشه در واژه دائوا دارد در فارسی امروز به معنی موجودی پلید و منفی دانسته میشود.
واژهٔ دیو در [[اوستا]] به صورت دَئوَ و در [[زبان پارسی میانه|پهلوی]] دِو و در فارسی دیو گفته میشود. در زبان [[هند]] باستان دِوَ یا دَئوه به معنی فروغ و روشنائی و نام خداست. اشتقاق این واژه در میان اقوام آریائی نیز معنی خدا دارد چنانکه در یونانی [[زئوس]] و در لاتینی '''دَئوس''' در فرانسه '''دیاُ''' و در انگلیسی '''دِئیتی''' و در ایرلندی '''دیا'''بکار میرود.<ref>اساطیر و فرهنگ ایران در نوشتههای پهلوی، رحیم عفیفی، ص ۵۲۲</ref>
== دائوا در اسطورههای هندوستان و آیین هندو ==
|