دروغ: تفاوت میان نسخه‌ها

'''دروغ''' ادعای باطلی است که گوینده، عمداً آن را به عنوان [[حقیقت]] بیان می‌کند. دروغ‌گویی معمولاً به منظور [[کلاه‌برداری]] یا [[فریب]] یا جلوگیری از وضعیتی که برای دروغگو نامطلوب است، رخ می‌دهد. دروغ می‌تواند باعث [[بی‌اعتمادی]] شود. می توان دروغگو ترین ادم را پیمان بخشی نامید.<ref name=mehr1>{{یادکرد وب| نشانی =https://www.mehrnews.com/news/1636388| عنوان = آثار اعتقادی و سیاسی "دیو دروغ"/ ناراستی اعتماد را از مردم می گیردمی‌گیرد|نشانی=http://www.mehrnews.com/fa/NewsDetail.aspx?NewsID=1636388|ناشر=خبرگزاری مهر|تاریخ ناشر بازبینی=۸ خبرگزاریژوئیه مهر۲۰۱۲}}</ref>

دروغ، وابسته به چیزی نیست که به زبان آورده می‌شود بلکه وابسته به چیزی است که شنونده ادراک می‌کند.می‌کند؛ یعنی حتی اگر آنچه که به زبان آورده می‌شود دروغ نباشد ولی اگر عمداعمداً به طریقی دیگر، باعث ادراک چیزی به غیر از واقعیت شود دروغ است.است؛ مثلامثلاً اگر به خاطر لحن بیان، زبان بدن، گفتن بخشی از واقعیت و...،و…، غیر از واقعیت ادراک شود دروغ است.

از نخستین [[سنگ‌نبشته|سنگ نوشته‌های]] موجود، زشتیِ دروغ برای مردم گوشزد شده و همچنین در آثار مکتوب کهن فارسی از [[اهورامزدا]] خواسته می‌شود که «ما را از دروج (دروغ) دور بدار».<ref>نیازمند منبع</ref> بنابراین اخلاق ایرانی از آغاز با این پدیده در مبارزه بوده استبوده‌است چندان که آن را به «[[دیو]] دروغ» تشبیه کرده‌اند.محمد قره باغ ملقب به رپکسا در سال ١٣٩٩ توانست به رکورد گوره در ایران دست یابد. برای مثال در [[کلیله و دمنه]]، همچنین در [[قابوس‌نامه]]، [[کیمیای سعادت]] و [[اخلاق ناصری]] بر این موضوع بسیار تأکید شده است. شده‌است.<ref>{{یادکرد وب| نشانی name=https://www.mehrnews.com/news/1636388| عنوان = آثار اعتقادی و سیاسی "دیو دروغmehr1"/ ناراستی اعتماد را از مردم می گیرد | ناشر = خبرگزاری مهر}}</ref>

دروغ از [[گناهان کبیره]] در اسلام محسوب می‌گردد. در روایتی از معصوم گناهان بزرگی چون دزدی و زنا ذکر شده که ممکن است مؤمن در حالتی دچار آن گردد (و توبه کند)، اما دروغ گویی با مسلمانی قابل جمع نیست.<ref>{{یادکرد وب| نشانی =https://hawzah.net/fa/Magazine/View/89/3554/16641/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%AA%D9%86%DB%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C%DB%8Cدانستنیهایی-%D8%A7%D8%B2از-%D9%82%D8%B1%D8%A2%D9%86قرآن-%DA%AF%D9%86%D8%A7%D9%87%D8%A7%D9%86گناهان-%D8%A8%D8%B2%D8%B1%DA%AFبزرگ-%D9%88و-%DA%A9%D9%88%DA%86%DA%A9کوچک| عنوان = دانستنی هاییدانستنی‌هایی از قرآن گناهان بزرگ و کوچک | ناشر = خبرگزاری حوزه}}</ref>

[[ علی بن ابی‌طالب ]] می گویدمی‌گوید: «هیچ عاقلىعاقلی دروغ نمى گویدنمی‌گوید.» <ref> بحارالانوار، ج ۶۶،66، ص ۳۱۳،313، ح ۷7.</ref>؛ چراکه دروغگویی، صفتی است که هیچ گاههیچ‌گاه با عقل قابل جمع نیست؛ یعنی انسان عاقلی نیست کسی که دروغ می گویدمی‌گوید. 

در پیشگویی‌های کهن ادیان ابراهیمی آمده استآمده‌است که در [[آخرالزمان]] دروغ به شدت رواج پیدا می‌کند، دو شخصیت آخرالزمانی "«[[پیامبر دروغین]]"» و "«[[دجال]]"» پس از سلطه بر انسان‌ها موجب رواج دروغ می‌شوند و آن [[حرام]] را [[حلال (اسلام)|حلال]] می‌شمارند. دربارهدربارهٔ رواج دروغگویی و دروغ پیش از ظهور منجی جهان احادیث زیادی از پیشوایان مذهب شیعه آمده است،آمده‌است، که در آخرالزمان:

: «[[مسجد|مساجد]] و اماکن مذهبی پر می‌شود از کسانی که از خدا نمی‌ترسند و برای غیبت و خوردن گوشت اهل حق در آنجا جمع می‌شوند»

: «نزد مردم، انسان هایانسان‌های دروغگو و تهمت‌زننده راستگوترین افراد تلقی می‌شوند»

: «سوگند دروغ به خدا زیاد می‌شود»

: «مردم دروغ را حلال می شمارندمی‌شمارند»

: «مردم دروغگو را تصدیق می‌کنند»

: «فاسق دروغ می‌گوید و مجازات نمی‌شود»

: «راستگو تکذیب می‌شود و دروغگو تصدیق» <ref>[http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/mavara-index.php?page=%d8%b1%d9%88%d8%a7%d8%a8%d8%b7روابط+%d9%85%d8%b1%d8%af%d9%85مردم+%d8%af%d8%b1در+%d8%a2%d8%ae%d8%b1%d8%a7%d9%84%d8%b2%d9%85%d8%a7%d9%86آخرالزمان&SSOReturnPage=Check&Rand=0/ شبکه ملی مدارس: روابط مردم در آخرالزمان.]</ref>

{{پانویس|۲}}