ب: تفاوت میان نسخه‌ها

این [[حرف]] به چهار صورت جدا، آغازی، میانی و پایانی چسبان [[نوشتن|نوشته]] می‌شود.

 

{{الفبای عربی ۱}}

نام این حرف در عربی «الباء» و «الباء الموحّدة» است. گاه نیز «البا» (بدون همزه) و «ب» خوانده می‌شود و به «باءات» و «ابواء» جمع بسته می‌شود.<ref>تاج‌العروس من جواهرالقاموس، محمدبن محمد مرتضی زبیدی، چاپ بولاق، ج۱۰، ص۴۳۱.</ref> «ب» در عربی [[صامت]] [[انفجاری دولبی واک‌دار|انفجاری]] واکدار لبی است. به علل مختلف صوتی، «ب» به حروف ([[واج‌شناسی و آواشناسی فارسی|واج‌های]]) دیگر، یا حروف دیگر به «ب» تبدیل می‌شود. در [[قرائت قران|قرائت]] قرآن، در صورتی که [[حرف (دستور زبان)|حرف]] نخست کلمه‌ای «ب» یا «[[ف]]» یا «[[م]]» باشد باء پایانی کلمهٔ قبل می‌تواند در آن ادغام شود، مانند «إِذهَبْ فَّمَن تَبِعَک» ([[اسراء|الاسراء]]:۶۳) و «یُعَذَّب مَّنْ یَشاءُ» ([[آل عمران|آل‌عمران]]: ۱۲۹).<ref>محمودبن‌عمر زمخشری، المفصل فی علم‌اللغه، چاپ محمد عزالدین سعیدی، بیروت، ۱۴۱۰ق/۱۹۹۰م، ص۴۷۳.</ref> در عربی، برخلاف دیگر زبان‌های [[زبان‌های سامی|سامی]]، صامت لبی انفجاری بی واک (پ) وجود ندارد و «ب» در برخی کلمات عربی معادل یا جانشین «[[پ]]» در دیگر زبانهای سامی است،<ref>S.Moscati,An introduction to the comparative grammar of the Semitic languages, Wiesbaden 1969, p 24-27.</ref> ولی در زبان گفتاری امروز در برخی از موارد صامت واکدار «ب» در مجاور صامت بی واک دیگر به «پ» تبدیل می‌شود، مانند: مبسوط / مپسوط.<ref>N.V.Yushmanov, The structure of the Arabic language , Washington 1961, p10</ref><ref>{{یادکرد وب|نویسنده=احمد طاهری عراقی|کد زبان=|تاریخ=|وبگاه=|نشانی=https://rch.ac.ir/article/Details/5414?ب|عنوان=دانشنامه جهان اسلام، مدخل ب، بخش زبان عربی.}}</ref>