کوه اورست: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: برگرداندهشده ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: برگرداندهشده ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۲۷:
}}
▲در سال ۱۸۵۶، در طرح نقشهبرداری مثلثاتی بزرگ [[هند]]، برای اولین بار ارتفاع قله [[اورست]] –که در آن زمان با نام قله ۱۵ شناخته میشد- به مقدار ۸٬۸۴۰ متر گزارش شد. ودقمفتمفدفم، نام انگلیسی رسمی اورست توسط [[انجمن سلطنتی جغرافیا]] بنابر توصیهنامه اندرو واگ، رئیس وقت ممیزی بریتانیا در هندوستان انتخاب شد. این نام از به خاطر [[جرج اورست]]، و علیرغم مخالفت خود او، انتخاب شد.<ref>{{cite journal|title=Papers relating to the Himalaya and Mount Everest|journal=ProceedinLondon Royal Geographiume=IX|pages=345–351}}</ref> واگ نمیتوانست یک لی و عمومی را پیشنهفراد بیگاجود نداشت. با این حال، نام چامولونگما برای قرون متمادی در میان تبتیها و نپالیها رایج بود.
[[قله اورست]] توجه بسیاری از [[کوهنوردی|کوهنوردان]] در تمام ردهها را جلب کردهاست. از کوهنوردان حرفهای و مجرب تا کوهنوردان مبتدی که مایل به پرداخت مبالغ قابل توجهی هستند تا توسط کوهنوردان حرفهای راهنمایی شوند و صعودی کامل و موفقیتآمیز را رقم بزنند. با وجودی که مسیر استاندارد صعود این کوه، حاکی از عدم احتیاج به تجهیزات و حربههای حرفهای و دشوار است (صعود به قلههای هشت هزار متری دیگر از قبیل [[کی۲]] و [[نانگا پاربات]] بسیار دشوارتر است)، عوامل خطر آفرین طبیعی از قبیل [[بیماری ارتفاع]]، بادهای شدید و آب و هوای نامطلوب نیز وجود دارند. تا انتهای فصل کوهنوردی سال ۲۰۰۷، ۳٬۶۷۹ صعود به قله از سوی ۲٬۴۳۶ نفر انجام گرفت. بر طبق آمار ثبت شده، اورست جان ۲۱۰ نفر را گرفتهاست که علاوه بر آن هشت نفر نیز بر اثر طوفانی شدید، در سال ۱۹۹۶ جان خود را از دست دادند. همچنین شرایط نا به سامان ناحیه مرگ باعث میشود سقوط افراد باعث از بین رفتن آنها شود.
|