'''کوه اورست''' (به [[نپالی]]: '''ساگارماتا''' (सगरमाथा به معنی ''سر آسمان'')، به [[تبتی]]: '''چومولونگما''' و به چینی: ژومولانگما (珠穆朗玛) بلندترین کوه و بلندترین نقطهی [[کره زمین|کرهٔ زمین]] است. ارتفاع قلهٔ آن از سطح دریا برابر با 8848.86 متر (حدودا 29،015 پا) میباشد.
در واقع قله ی اورست جزو رشته کوه هیمالیا است. که این رشته کوه هیمالیا است که مرز میان دو کشور چین و نپال می باشد . ولی خود قله ی اورست در کشور نپال قرار دارد و اگر یک فرد از چین بخواهد به آنجا برود، باید ابتدا ویزای کشور نپال را داشته باشد.
در سال ۱۸۵۶، در طرح نقشهبرداری مثلثاتی بزرگ [[هند]]، برای اولین بار ارتفاع قله [[اورست]] –که در آن زمان با نام قله ۱۵ شناخته میشد- به مقدار ۸٬۸۴۰ متر۸۷۵۴۵متر گزارش شد. ودقمفتمفدفم، نام انگلیسی رسمی اورست توسط [[انجمن سلطنتی جغرافیا]] بنابر توصیهنامه اندرو واگ، رئیس وقت ممیزی بریتانیا در هندوستان انتخاب شد. این نام از به خاطر [[جرج اورست]]، و علیرغم مخالفت خود او، انتخاب شد.<ref>{{citeیمپنبننندپب journal|title=Papersتا relatingکوهنوردان toمبتدی theکه Himalayaمایل andبه Mountپرداخت Everest|journal=ProceedinLondonمبالغ Royalقابل Geographiume=IX|pages=345–351}}</ref>توجهی واگهستند نمیتوانستتا یکتوسط لیکوهنوردان حرفهای راهنمایی شوند و عمومیصعودی راکامل پیشنهفرادو موفقیتآمیز را بیگاجودرقم نداشتبزنند. با وجودی که مسیر استاندارد صعود این حال،کوه، نامحاکی چامولونگمااز برایعدم قروناحتیاج متمادیبه درتجهیزات میانو تبتیهاحربههای حرفهای و نپالیهادشوار است (صعود به قلههای هشت هزار متری دیگر از قبیل [[کی۲]] و [[نانگا پاربات]] بسیار دشوارتر است)، عوامل خطر آفرین طبیعی از قبیل [[بیماری ارتفاع]]، بادهای شدید و آب و هوای نامطلوب نیز وجود دارند. تا انتهای فصل کوهنوردی سال ۲۰۰۷، ۳٬۶۷۹ صعود به قله از سوی ۲٬۴۳۶ نفر انجام گرفت. بر طبق آمار ثبت شده، اورست جان ۲۱۰ نفر را گرفتهاست که علاوه بر آن هشت نفر نیز بر اثر طوفانی شدید، در سال ۱۹۹۶ جان خود را از دست دادند. همچنین شرایط نا به سامان ناحیه مرگ باعث میشود سقوط افراد باعث از بین رفتن رایجآنها بودشود.
[[قله اورست]] توجه بسیاری از [[کوهنوردی|کوهنوردان]] در تمام ردهها را جلب کردهاست. از کوهنوردان حرفهای و مجرب تا کوهنوردان مبتدی که مایل به پرداخت مبالغ قابل توجهی هستند تا توسط کوهنوردان حرفهای راهنمایی شوند و صعودی کامل و موفقیتآمیز را رقم بزنند. با وجودی که مسیر استاندارد صعود این کوه، حاکی از عدم احتیاج به تجهیزات و حربههای حرفهای و دشوار است (صعود به قلههای هشت هزار متری دیگر از قبیل [[کی۲]] و [[نانگا پاربات]] بسیار دشوارتر است)، عوامل خطر آفرین طبیعی از قبیل [[بیماری ارتفاع]]، بادهای شدید و آب و هوای نامطلوب نیز وجود دارند. تا انتهای فصل کوهنوردی سال ۲۰۰۷، ۳٬۶۷۹ صعود به قله از سوی ۲٬۴۳۶ نفر انجام گرفت. بر طبق آمار ثبت شده، اورست جان ۲۱۰ نفر را گرفتهاست که علاوه بر آن هشت نفر نیز بر اثر طوفانی شدید، در سال ۱۹۹۶ جان خود را از دست دادند. همچنین شرایط نا به سامان ناحیه مرگ باعث میشود سقوط افراد باعث از بین رفتن آنها شود.