گردیز: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه ویرایش پیشرفتهٔ همراه |
برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه ویرایش پیشرفتهٔ همراه |
||
خط ۱۲۹:
'''<span face="Times New Roman" color="#339900" size="3">یا رب خزان نگیرد هرگز بهار گردیز</span>'''
==
[[File:Kabul ganesh khingle.jpg|thumb|upright|مجسمه مرمری سر فیل گانش از گردیز، که توسط شاه "خینگالا" تقدیس شده است. مربوط به اواسط قرن 8 م.<ref>{{cite book |last1=Balogh |first1=Dániel |title=Hunnic Peoples in Central and South Asia: Sources for their Origin and History |publisher=Barkhuis |isbn=978-94-93194-01-4 |page=106 |url=https://books.google.com/books?id=frnVDwAAQBAJ&pg=PA106 |language=en}}</ref>]]
گاردیز یک شهر باستانی است و از بخاطر قرار گرفتن سر راه تجارتی با هند و کابل شاهیان مردن آن سود خوبی به جیب میزدند. در قرن هشتم میلادی، لاویک های گردیز اسلام را پذیرفتند. آنها قبلاً یا آیین هندو یا آیین بودا داشتند، زیرا با شاهان بودایی کابل و بعداً با شاهین هندو مستقر در گندهارا، روابط تجارتی خوبی داشتند.
در ۲۵۶ق/۸۷۰م، [[یعقوب لیث]] صفاری به نواحی شرقی خراسان تاخت و جنگی سخت میان او و ابومنصور افلح امیر گردیز درگرفت و سرانجام ابومنصور با دادن گروگان و تعهد به پرداخت ۱۰هزار درم خراج سالیانه به امیر سیستان، با وی صلح کرد. پس از افلح، اخلاف و تا اواسط سدهٔ ۵ق بر حکومت گردیز باقی ماندند. نواحی دوردست و بعضاً سختگذر پکتیا یکی از پناهگاههای [[خوارج]] در نواحی شرقی ایران بهشمار میرفت. این نواحی در دورهٔ اقتدار خوارج سیستان زیر سلطهٔ آنان بود. به گزارش نویسندهٔ گمنام حدودالعالم بیشتر اهالی گردیز بر مذهب خوارج بودند.<ref name="دائرةالمعارف بزرگ اسلامی" />
|