گردیز: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه ویرایش پیشرفتهٔ همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب‌ها: متن دارای ویکی‌متن نامتناظر ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه ویرایش پیشرفتهٔ همراه |
||
خط ۲۷۸:
جمعیت گردیز در سال ۲۰۰۸ بالغ بر ۷۰ هزار نفر تخمین زده شد.<ref name="GS">[http://www.globalsecurity.org/military/world/afghanistan/gardez.htm Global Security: Gardez]</ref> که اکثریت باشندگان بومی این شهر را تاجیکان تشکیل میدهد اما درین اواخر با کوچیدن اقوام پشتون از نقاط مختلف پکتیا به این شهر اکثریت نفوس این شهر را پشتون ها تشکیل میدهند.
گردیز همچنین دارای جمعیت فراوان سادات است، اگر چه که در مطالعات آماری شمرده نمی‌شوند. زیرا به دلیل جنگ‌های کمونیستی و در دوران حکومت طالبان، شمار زیادی از آن‌ها به کشورهای ایران و پاکستان مهاجرت کرده‌اند.<ref>http://www.mrrd-nabdp.org/DDP/Paktia/Gardiz%20DDP%20Summary.pdf</ref>
== اقتصاد ==
[[Image:GardezFOB.jpg|thumb|گردیز اولین تیم بازسازی ولایتی (PRT)]]در افغانستان را دارد.]]
شهر گردیز دارای بازار بزرگی چوب سوخت برای کابل است. بسیاری از جنگلهای طبیعی آن برای تهیه چوب سوخت مخصوصاً در زمستان قطع میشود.
در دهه ١٩٧۰، گردیز در نتیجه "اداره توسعه پکتیا" تأسیس شده در ١٩۶٥ با بودجه آلمان، جاده گردیز به کابل آسفالت شده، سبب رونق اقتصادی این شهر شد. خدمات اجتماعی گردیز شامل سه مدرسه برای پسران، یک مدرسه برای دختران، یک بیمارستان، یک مؤسسه تربیت معلم، مدرسه روشنی ، دو هتل و چهل مسجد است.
پس از سقوط طالبان، اولین تیم بازسازی ولایتی (PRT) افغانستان و اوایل مارس ٢۰۰٣ به پکتیا رفته در نزدیمی گردیز تشکیل گردید. در راس آن ارتش ایالات متحده و نماینده آژانس توسعه بین المللی ایالات متحده، راندولف همپتون قرار داشتند. اکنون بیش از ٣۰ تیم بازسازی ولایتی در افغانستان وجود دارد. معضلات شهری گردیز شامل رساندن برق، کلینیک های پزشکی، مدارس و تامین آب به روستاهای دورافتاده پکتیا است که بخاطر مشکلات امنیتی مداوم نیمه کاره رها گردیده اند.
== حادثۀ تروریستی شهر گردیز ==
| |||