دندان‌پزشکی: تفاوت میان نسخه‌ها

عدهٔ معدودی از سلمانی‌ها، شاگرد زرگرها و عطارها را می‌توان اولین افرادی دانست که با استفاده از روش‌های گوناگون، مبادرت به [[کشیدن دندان]]، گذاشتن [[روکش]]، ساختن [[دندان مصنوعی]] یا برای تسکین دردها و ورم‌های دهانی آن هم با وسایل بسیار اولیه مبادرت به انجام امور دندان‌پزشکی می‌کردند.<ref>{{یادکرد وب|نشانی = http://www.doctop.ir/txt/رایج-ترین-سوالات-دندانپزشکی//|عنوان = سؤالات رایج دندانپزشکی|ناشر= شبکهٔ حرفه‌ایِ پزشکان|تاریخ = |تاریخ بازبینی= ۱۲ شهریور ۱۳۹۵}}</ref>

 

 

با گذشت زمان و با جدا شدن مدرسهٔ طب از دارالفنون، چند اتاق در حیاط [[وزارت معارف]] به آن اختصاص داده شد. در سال ۱۳۰۰ خورشیدی، که دکتر سیاح تحصیلات خود را در [[اروپا]] به پایان رساند، به ایران مراجعت کرد و با افرادی نظیر دکتر میلچارسکی، دکتر اشتومپ و دکتر استپانیان آشنا شد. اکثر آن‌ها پزشکان ویژهٔ دربار بودند. در آن زمان به پیشنهاد دکتر میلچارسکی و دکتر سیاح و تصویب مسوؤلین وقت دستور راه‌اندازی مدرسهٔ [[دندان‌سازی]] داده شد. این مدرسه در سال تحصیلی ۱۳۰۹–۱۳۱۰ خورشیدی وابسته به [[مدرسه عالی طب|مدرسهٔ عالی طب]] و مدیریت آن به عهدهٔ دکتر میلچارسکی و بعد به دکتر سیاح واگذار شد. در آن زمان، مدرسهٔ دندان‌سازی دو اتاق و یک زیرزمین داشت که امور درمانی، لابراتواری و اداری در آن انجام می‌گرفت.

تجهیزات و برخی از مواد عبارت بودند از چند صندلی با سلفدان‌های حلبی، چهار عدد [[چرخ پایی]] دندان‌پزشکی جهت کلینیک، یک میز چوبی، سه عدد چهارپایه، یک [[ولکانیزاتور]]، و [[گچ ساختمانی]] که توسط محمدخان -اولین مستخدم مدرسهٔ دندان‌سازی- کوبیده می‌شد و الک می‌گردید. آموزش‌های نظری و عملی در این مقطع توسط دکتر آشوت هاروطونیان و شهریار سلامت انجام می‌شد. پایهٔ دانشگاه به سبک دانشگاه‌های اروپایی در سال ۱۳۱۳ خورشیدی ریخته شد. در مهرماه آن سال، دکتر سیاح رئیس دانشکده، و دکتر محسن لک عهده‌دار تدریس کلینیکی شدند. دورهٔ آن پنج سال بود که چهار سال آن صرف آموزش‌های عملی و نظری می‌گردید و یک سال به تهیه و تدوین پایان‌نامه اختصاص داشت.

 

 

امروزه شاهد پیشرفت‌های زیاد در این رشته و تخصصی شدن شاخه‌های این رشته هستیم. به طوری که یک دانشجوی دندان‌پزشکی باید برای اخذ مدرک دکترای عمومی دندان‌پزشکی در یک دوره شش ساله تحت آموزش‌های نظری و عملی قرار گیرد که دو سال ابتداییِ این دوره مربوط به [[علوم پایه پزشکی|علوم پایهٔ پزشکی]] می‌باشد. دانشجویان می‌توانند پس از اخذ مدرک عمومی خود به شرط قبولی در آزمون دستیاری در یکی از شاخه‌های تخصصی این رشته ادامه تحصیل دهند. از شاخه‌های تخصصی این رشته می‌توان: ارتودانتیکس- اندودانتیکس- جراحی فک و صورت- پروتزهای دندانی و… را نام برد.