وی در سال ۶۸۳ درگذشت.<ref>تفسیر مثنوی مولوی. جلال الدین همایی. نشر هما. تهران ۱۳۶۶</ref> آرامگاه حسام الدین چلبی در قونیه ترکیه قرار دارد.
== خاندانمعنی چلبی ==
است.
حسام الدین چلپی [[مردم کرد|کُرد]] و اهل [[ارومیه]] بوده است و از این روست که مولانا در مقدمه مثنوی معنوی میگوید: اَلاُرْمَویُّ الاَصْلِ الْمُنْتَسَبُ اِلی الشَّیْخِ المُکَرَّمِ بِما قال اَمْسَیْتُ کُردیّاً وَ اَصْبَحْتُ عَرَبیّاً قَدَّسَ اللهُ رُوحَهُ <ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مقدمه مثنوی معنوی}}</ref> یعنی در اصل از کردهای اهل ارومیه است و از طریق این سخن معروف که «به هنگام خفتن کُرد بودم و بامدادان عرب برخاستم»، نسبتی به شیخ بزرگواری دارد که گوینده ی این سخن است.
این شیخ که عبارت «امسیتُ کردیاً...» منسوب به اوست را شادروان قزوینی ابن یزدانیار اُرموی درگذشته به سال ۳۳۲ هـ دانسته است (حاشیهی شدّ الازار). برخی چون گولپینارلی احتمال ضعیفتری هم دادهاند که این شخص تاج العارفین ابوالوفای کُردی درگذشتهی ۵۰۱ هـ باشد. مشهور است که ابوالوفای کُردی مردی امّی بود. روزی برای آزمودن و شرمنده کردن او از وی خواستند که وعظ کند. او وعظ خود را با جملهیی عربی آغاز کرد که «اَمسیتُ کردیّا و اَصبحتُ عربیّاً»... بیفزاییم که این صورت عبارت سابقه دارد و از جمله از قول محمد بن جریر طبری، در حکایت یک شبه آموختن علم عروض، آمده است که: «فامسیتُ غیر عروضی و اصبحتُ عروضیاً». <ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=معجم الادبا، چاپ بیروت، ص ۲۴۴۹}}</ref>
ریشه واژه چلبی هنوز روشن نیست و فرضیه ترکی، یونانی و سریانی (چلیپا) و کردی و یک زبان ناشناخته آنوتولی برای آن داده شدهاست<ref name="W. BARTHOLD- 2007">منبع: