حوا: تفاوت میان نسخه‌ها

نام حوا در [[قرآن]] ذکر نشده‌است؛ در داستان قرآنی آفرینش انسان تنها به «همسر» آدم که در ماجرای خوردن [[میوه ممنوع]] و رانده‌شدن از [[بهشت]] دخیل بود، پرداخته شده‌است. مطابق قرآن، همسر آدم توسط شیطان وسوسه شد و از میوه‌ای که از جانب [[الله]] ممنوع شده بود، خورد و به آدم هم داد. در اشعار باقی مانده از [[عربستان پیش از اسلام]] 3 بار به حوا اشاره شده؛ یک بار از [[امیة بن ابی‌الصلت]]، رقیب و معاصر محمد و 2 شعر از [[عدی بن زید عبادی]]، مسیحی معاصر پیامبر [[اسلام]]. تمام نویسندگان مسلمانی که در ادبیات اسلامی پسا قرآنی به همسر آدم اشاره کرده‌اند، او را حوا نامیده‌اند. بیشتر افسانه‌هایی که مسلمین دربارهٔ او نقل کرده‌اند، ریشه در منابع [[ربی|ربانی]] یهودی و کتاب سریانی ''غار گنجینه‌ها'' دارد.<ref dir="ltr">{{پک|CorbinEisenberg|Vajda|1997|ف=Hawwa|ک=The Encyclopaedia of Islam|زبان=en|ص=295}}</ref><ref dir="ltr">{{پک|Hirschberg|2007|ک=Encyclopaedia Judaica|ف=Eve|زبان=en|ص=573}}</ref>

به گفته نویسندگان مسلمان، حوا از دنده چپ آدم خلق شد. آدم در این زمان به خواب عمیقی فرورفته بود تا درد را احساس نکند، زیرا در غیر این صورت هیچ مردی عاشق همسرش نمی‌شد. نام حوا را آدم بر روی او گذاشت زیرا وی از یک موجود زنده درست شده بود. این مطالب می‌گویند آدم با استفاده از گِل خلق شد، در نتیجه مردان با گذر عمر جذاب‌تر می‌شوند، اما حوا را با استفاده از استخوان آفریدند، پس پیری باعث کاهش زیبایی زنان می‌شود. خدا و [[فرشته|فرشتگان]] در ازدواج آدم و حوا حاضر بودند. بر اساس یک روایت، آدم بعد از اینکه توسط حوا مست شد، میوه ممنوع را خورد.<ref dir="ltr">{{پک|CorbinEisenberg|Vajda|1997|ف=Hawwa|ک=The Encyclopaedia of Islam|زبان=en|ص=295}}</ref>

به گفته نویسندگان مسلمان، ۱۰ مجازات از جمله [[بارداری|حاملگی]] و درد [[زایمان]] میراثی است که حوا برای زنان باقی گذاشته‌است. این نویسندگان همچنین اضافه می‌کنند همه زنان مؤمنی که خود را وقف شوهرشان کنند، به بهشت خواهند رفت و اگر زنی در زمان زایمان بمیرد، [[شهید]] است و در جهان آخرت به شوهرش خواهد پیوست. داستانی به این مسئله پرداخته چگونه وقتی آدم و حوا پی بردند که [[برهنگی|لخت]] هستند، برای خودشان لباس دوختند. دربارهٔ آغاز زندگی آن‌ها در زمین هم افسانه‌های مختلفی توسط مسلمانان روایت شده؛ در یک داستان، وقتی از بهشت رانده شدند، مدت زیادی از هم جدا بودند. داستانی دیگر می‌گوید اولین کاری که بعد از اخراج کردند، زیارت [[کعبه]] بود؛ حوا اولین [[قاعدگی|عادت ماهانه‌اش]] را آنجا تجربه کرد و آدم پای خود را بر زمین کوبید و [[چاه زمزم]] به وجود آمد تا حوا بتواند غسل کند.<ref dir="ltr">{{پک|CorbinEisenberg|Vajda|1997|ف=Hawwa|ک=The Encyclopaedia of Islam|زبان=en|ص=295}}</ref>