سوارکاری: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه ویرایش پیشرفتهٔ همراه
Mohagholami (بحث | مشارکت‌ها)
لينك دادن
برچسب‌ها: ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۱۱:
سوارکاری ورزشی بسیار قدیمی است که از دیرباز به منظور جنگیدن یا پیام‌رسانی به افراد آموزش داده می‌شد.
[[پرونده:Horse_of_Molavi.jpg|بندانگشتی|چپ|200px|سر یک اسب در یکی از [[مینیاتور]]های ایرانی مربوط به یکی از دستنوشته‌های [[مثنوی مولوی]] از سال ۸۹۱ق. /۱۴۸۶م، با تزئینات سوارکاری.]]
تاریخ رام کردن اسب هنوز به درستی شناخته نشده‌است. باستان‌شناسان با توجه به قدیمی‌ترین آثار بر جای مانده از پیشینیان در رابطه با رام کردن اسب‌ها، معتقدند که اولین اسب‌های اهلی به بیش از سه هزار سال قبل از میلاد برمی‌گردند. قبل از آن اسب به منظور تهیهٔ غذا شکار می‌شده‌است. البته [[باستان‌شناسی|باستان‌شناسان]] در بعضی نقاط از [[اروپا]]ی شرقی [[دهنه]]‌هایی پیدا کرده‌اند که به شش هزار سال قبل از میلاد برمی‌گردند. این نشان می‌دهد که انسان از آن زمان سعی داشته‌است که اسب را رام کند و از آن بهره ببرد، ولی به دلیل سرعت آن در فرار موفق نشده‌است. قدیمی‌ترین آثار در اروپای شرقی، شمال [[قفقاز]] و [[آسیا]]ی شده‌اند.
[[پرونده:The Chariot of Zeus - Project Gutenberg eText 14994.png|بندانگشتی|ارابهٔ [[زئوس]]]]
اگر چه اهلی ساختن اسب در مقایسه با حیواناتی چون [[سگ]] (نه هزار سال قبل از میلاد) و [[گوسفند]] و [[بز]] (پنج هزار سال قبل از میلاد) مؤخر بود، با این وجود تحول عظیمی در زندگی انسان به‌وجود آورد. انسان نه تنها از گوشت و شیر اسب بهره می‌برد، بلکه برای جابه‌جایی نیز از او استفاده می‌کرد. نکتهٔ جالب در این باره این است که مورخان عقیده دارند که مردم قبل از یادگیری چگونه سوار شدن بر اسب، از [[ارابه]] استفاده می‌کردند. آنان برای این فرضیه خود دو دلیل عمده ارائه می‌کنند: