تیبریوس: تفاوت میان نسخه‌ها

تیبریوس یکی از بزرگترین سرداران رم بود: فتوحات وی در [[پانونیا]]، دالماتیا، [[ریشیه]] و (به طور موقت) مناطقی از آلمان، پایه های مرز شمالی را بنا نهاد. حتی در این صورت، او به عنوان یک حاکم تاریک، گوشه گیر، بی توجه و غمگین که هرگز واقعاً تمایل به امپراتور شدن نداشت، از او یاد شد. [[پلینی بزرگ]] او را "غمخوارترین مردان" خواند. پس از مرگ پسرش دروسوس ژولیوس سزار در سال ۲۳ میلادی، تیبریوس بسیار گوشه گیرتر و دورتر شد. در زمان سلطنت تیبریوس، یهودیان در رم مشهورتر شده بودند و پیروان یهودی و غیر یهودی یعنی مسیحیان شروع به تبلیغ مجدد شهروندان رومی کردند و کینه های طولانی مدت طبقه عالی رتبه روم را افزایش دادند. در سال ۲۶ میلادی وی خود را از روم کنار کشید و اداره امپراتوری را کاملاً در دست رئیس های بی پروای [[گارد پرتورین]] خود اول به سجانوسسیجانوس (بین سال‌های ۱۴ تا ۳۱) و تا حدودی در برخی از تصمیمات دولتی به ماکرو (بین سال‌های ۳۱ تا ۳۸) سپرد. وقتی تیبریوس درگذشت، نوه برادر و پسر برادرزاده و پسرخوانده خود [[ژرمانیکوس]]، [[کالیگولا]] جانشین او شد.