مهرپرستی: تفاوت میان نسخه‌ها

If one accepts Cumont’s theory that Mithraism began in Iran, moved west through [[Babylon]] to [[Asia Minor]], and then to Rome, one would expect that the cult left its traces in those locations. Instead, archaeology indicates that Roman Mithraism had its epicenter in Rome. Wherever its ultimate place of origin may have been, the fully developed religion known as Mithraism seems to have begun in Rome and been carried to Syria by soldiers and merchants. None of the Mithraic materials or temples in Roman Syria except the Commagene sculpture bears any date earlier than the late first or early second century. [''footnote in cited text:''&nbsp;30. Mithras, identified with a Phrygian cap and the nimbus about his head, is depicted in colossal statuary erected by King Antiochus&nbsp;I of Commagene, 69–34&nbsp;BCE. (see Vermaseren, ''[[Corpus Inscriptionum et Monumentorum Religionis Mithriacae|CIMRM]]'' 1.53–56). However, there are no other literary or archaeological evidences to indicate that the religion of Mithras as it was known among the Romans in the second to fourth centuries&nbsp;AD was practiced in Commagene]. While little can be proved from silence, it seems that the relative lack of archaeological evidence from Roman Syria would argue against the traditional theories for the origins of Mithraism."</ref> و در سراسر [[امپراتوری روم غربی|نیمه غربی امپراتوری]] تا منتهی‌الیه جنوبی [[آفریکا (استان روم)|آفریقای روم]] و [[نومیدیا]]، منتهی‌الیه شمالی [[بریتانیای روم]]،<ref name="Clauss26">Clauss, M. , ''The Roman cult of Mithras'', pages 26 and 27.</ref> و به میزان کمتری در [[سوریه (استان روم)|سوریهٔ روم]] در شرق، محبوب بوده‌است.

 

 

یافته‌های بی‌شمار باستان‌شناسی، از جمله مکان‌های ملاقات، بناها و مصنوعات، به دانش مدرن دربارهٔ میترائیسم در سراسر فرمانروایی روم کمک کرده‌است.<ref>{{Cite web|url=http://www.bbc.co.uk/history/ancient/romans/paganshadowchrist_article_01.shtml|title=The Pagan Shadow of Christ?|accessdate=4 June 2011|last=Beck|first=Roger|date=17 February 2011|publisher=BBC-History|quote=We know a good deal about them because archaeology has disinterred many meeting places together with numerous artifacts and representations of the cult myth, mostly in the form of relief sculpture.}}</ref> [[شمایل‌نگاری|شمایل]] میتراس نشان می‌دهد که وی از یک سنگ متولد می‌شود، گاوی را ذبح می‌کند، و ضیافتی را با خدای Sol (خورشید) برگزار می‌کند. نمونه‌های وابسته به این آیین از حدود ۴۲۰ سایت کشف شده‌است که از میان آنان می‌توان به حدود ۱۰۰۰ کتیبه، ۷۰۰ نمونه از صحنه ذبح گاو نر (تاورکتونی) و حدود ۴۰۰ اثر تاریخی دیگر اشاره کرد.<ref>{{Cite book|last=Clauss|first=Manfred|title=The Roman Cult of Mithras: The God and his Mysteries|pages=xxi|isbn=0-415-92977-6}}</ref> تخمین زده می‌شود که حداقل ۶۸۰ [[مهرابه]] در رم وجود داشته‌است.<ref name="HaaseTemporini1984">{{Cite book|last=Coarelli|first=|last2=Beck|first2=Roger|last3=Haase|first3=Wolfgang|title=Aufstieg und niedergang der römischen welt [The Rise and Decline of the Roman World]|url=https://books.google.com/books?id=wFceDNFgVowC&pg=PA2026|accessdate=20 March 2011|year=1984|publisher=Walter de Gruyter|isbn=978-3-11-010213-0|pages=2026–|quote=A useful topographic survey, with map, by F. Coarelli (1979) lists 40&nbsp;actual or possible mithraea (the latter inferred from find-spots, with the sensible proviso that a mithraeum will not necessarily correspond to every find). Principally from comparisons of size and population with Ostia, Coarelli calculates that there will have been in Rome "not less than 680–690" mithraea in all … &nbsp;.}}</ref> هیچ روایت یا مطالب [[الهیات|یزدان‌شناسی]] مکتوب از این آیین باقی نمانده‌است. اطلاعات محدودی را می‌توان از حجاری‌ها و اشارات مختصر یا گذرا در [[ادبیات لاتین|ادبیات]] [[ادبیات یونان باستان|یونانی]] و [[ادبیات لاتین|لاتین]] استخراج کرد. تفسیر شواهد فیزیکی همچنان مسئله‌ساز و مشاجره‌انگیز است.<ref>{{Cite book|last=Ulansey|first=David|title=Origins of the Mithraic Mysteries|publisher=Oxford UP|year=1991|location=New York|isbn=0-19-506788-6|page=3|quote=However, in the absence of any ancient explanations of its meaning, Mithraic iconography has proven to be exceptionally difficult to decipher.}}</ref>