ابوشکور بلخی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ابوشکور بلخی''' (زادهٔ نزدیک بهحدود [[۳۰۰ هجری|۳۰۰ (هجری)]] در [[بلخ]] افغانستان از شعرای نام‌آور [[سده ۴ (قمری)|سده چهارم هجری]] است که به زبان‌های [[فارسی]] و [[زبان عربی|عربی]] شعر گفته‌است. دربارهٔ زندگی و شعرهای او آگاهی چندانی به‌جای نمانده‌است. او در روزگار [[سامانیان]] می‌زیسته‌است و مورد توجه و عنایت خاص [[نوح یکم سامانی|نوح سامانی]] شاه وقت بود. ابیات و قطعات پراکنده‌ای از آثار او در حد ۴۲۹ بیت باقی است که بیشترین ابیات از آفرین‌نامه است.

ابوشکور از مردم [[بلخ]] افغانستان بوده‌است. مهم‌ترین اثر او [[مثنوی]] ''[[آفرین‌نامه]]'' بوده که در [[بحر متقارب]] سروده و چنان‌که خود گفته در سال ۳۳۳ ق آغاز گشته و در سال ۳۳۶ ق به پایان رسانده‌است. ابوشکور را شاعران سده‌های پس از او در کنار [[شهید بلخی]] و [[رودکی]] ستوده‌اند. برای نمونه [[منوچهری]] چنین می‌گوید: