سید ضیاءالدین طباطبایی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش |
کبیر، نام نیست بلکه لقب است وممکن است همه آنرا قبول نداشته باشند. |
||
خط ۲۴:
| spouse =
}}
'''سید [[ضیاءالدین طباطبایی]] یزدی''' (۱۲۶۸ [[شیراز]] – ۷ شهریور ۱۳۴۸ [[تهران]]) [[سیاستمدار]] [[ایرانیها|ایرانی]] و [[نخستوزیر ایران]] در زمان [[احمدشاه قاجار]]، آخرین شاه [[دودمان قاجار]] بود. در [[کودتای ۱۲۹۹|کودتای ۱۲۹۹ خورشیدی]] همراه با [[رضاشاه کبیر|رضاشاه]] شرکت داشت و [[فهرست نخستوزیران ایران پس از مشروطه|رئیسالوزرای ایران]] شد و تا ۴ خرداد ۱۳۰۰ در این مقام بود.
== سالهای اولیه زندگی ==
خط ۶۰:
در سال ۱۹۳۱ میلادی (۱۳۱۰ خورشیدی) سید امین حسینی مفتی اعظم فلسطین کنگره اسلامی را برای جلوگیری از افزایش مهاجرت یهودیان به فلسطین به راه انداخت و بسیاری از رجال مسلمان از جمله سید ضیاء را به این کنگره دعوت کرد. سید ضیاء دبیر، رئیس کمیته اجرائی و نائب رئیس کنگره شد.<ref name=":0"/> پس از دو هفته به سوئیس بازگشت و در بهار ۱۳۱۱ دوباره به فلسطین رفت و در مدت ماه اقامت خود، اقداماتی هم چون تأسیس کمیتههای ملی کنگره و ایجاد شعب در برخی از کشورهای عربی انجام داد و بار دیگر به اروپا بازگشت.
[[پرونده:Seyyed Zia Conference.jpg|بندانگشتی|سید ضیاءالدین طباطبایی]]
سید ضیاء در سال ۱۳۱۴ به فلسطین بازگشت و تجارت قالی را در آنجا ادامه داد. اراضی بایری نیز خرید و برای آباد کردن آن، توسط مکرم نورزاد، کنسول ایران در سوییس از رضا شاه خواست از درآمد چاپخانه روشنایی در تهران که هنوز به او تعلق داشت، پولی برای او بفرستد. رضا شاه دو هزار لیره برایش فرستاد. سال بعد به خواست او، رضا شاه دستور داد که دولت دارایی سید ضیاء را در ایران بخرد و هشت نه هزار لیره عاید سید ضیاء شد که با آن زمین خود را در فلسطین آباد کرد که سالیانه چند هزار لیره برایش درآمد داشت.<ref name=":0"/> او تا سال ۱۳۲۲ که به ایران بازگشت، ساکن
== بازگشت به سیاست ==
|