آر [[آر پی سی]]، یک پروتکل درخواست- پاسخ است. یک RPC، به وسیله کلاینت شروع میشود، که یک پیغام درخواست را به یک سرور دوردست شناخته شده میفرستد، تا یک رویهٔ خاص را با پارامترهای داده شده اجرا کند. سرور دوردست پاسخی را به کلاینت میفرستد و نرمافزار، پروسهٔ خودش را ادامه میدهد. زمانیکه سرور در حال پردازش فراخوان است، کلاینت مسدود میشود (یعنی منتظر میماند تا سرور پردازش را به پایان برساند)، سپس اجرا را از سر میگیرد. اگر کلاینت یک درخواست ناهمگام به سرور بفرستد، نظیر XMLHttpRequest، آنگاه کلاینت مسدود نمیشود. تفاوتها و ریزه کاریهای مختلف زیادی در پیادهسازیهای مختلف وجود دارد، که منجر به طیفی از پروتکلهای RPC ناسازگار مختلف میشود. یک تفاوت مهم بین فراخوانیهای رویه ای دوردست و فراخوانیهای محلی، این است که فراخوانیهای دوردست، به دلیل مشکلات شبکه ای غیرقابل پیشبینی، میتوانند دچار شکست شوند. همچنین، فراخواننده، بهطور کلی، باید بدون اینکه بداند که آیا رویهٔ دوردست واقعاً فراخوان شدهاست یا خیر، چنین شکستهایی را حل و فصل کند. رویههای بی اثر (به انگلیسی: idempotent) (یعنی رویههایی که اگر بیش از یکبار فراخوان شوند، تأثیر اضافه نخواهند داشت)، به راحتی مدیریت میشوند، اما این دشواری هنوز وجود دارد که کدی که رویهٔ دوردست را فراخوانی میکند معمولاً محدود به زیر سیستمهای سطح- پایینی میشود که به دقت نوشته شدهاند.