سمبوسه: تفاوت میان نسخه‌ها

{{بهبود منبع}}

[[پرونده:Samosachutney.jpg|بندانگشتی|چپ|225px|سنبوسه‌هایی همراه با چاشنی، در بمبیی هند]]

'''سنبوسه''' یا '''سمبوسه''' <ref>نگارش آن همچنان‌که در [[لغت‌نامه دهخدا|لغت‌نامهٔ دهخدا]] آمده، به شکل سنبوسه صحیح است.</ref> (از ریشه فارسی '''سنبوسگ''') خوراکی است که از خمیر پهن‌شده درست می‌شود به همین دلیل نوعی [[پای]] محسوب می‌شود که میانش را با سیب‌زمینی، گوشت کوبیده، پیاز و ادویه پر کرده و در روغن برشته کرده باشند.<ref>رجوع کنید به کتاب کارنامه در باب طباخی و صنعت آن، به کوشش ایرج افشار، انتشارات سروش، 1360</ref> از خوراکی‌های معروف ایرانی و بیشتر در جنوب و شرق ایران نظیر [[خوزستان]]، [[هرمزگان]]، [[خراسان]] و[[بلوچستان]] پخت‌شده و از آنجا به سایر مناطق برده شده‌است. در طبخ سنبوسه از [[نان لواش]]، [[گوشت]] قرمز، [[سبزیجات]] معطر، [[سیب زمینی]]، [[فلفل سیاه (سرده)|فلفل سیاه]] [[قرمز]]، [[ادویه]] و برخی مواد دیگر که مرتبط با نوع سنبوسه است استفاده می‌شود. سنبوسه در [[ایران]] به عنوان خوراکی -و نه وعده غذائی- مصرف می‌شود. سنبوسه امروزه تقریباً یک غذای جهانی است و در همه کشورها کم و بیش وجود دارد و در رستوران‌های ایرانی و لبنانی یا افغانی در کشورهای خارجی معمولاً وجود دارد. سنبوسه ابتدا در قدیم یک غذای اصلی در خراسان بوده‌است اما در خراسان سنبوسه را پس از آماده کردن و گذاشتن مواد (کوبیده نخود-پیاز- سبزیجات و گوشت خورد شده) و با تا کردن لایه‌های خمیر روی همدیگر و فشردن، آن را در آب جوش می‌انداختند و آشی درست می‌شد که به آن [[آش جوش پره]] یا [[آش لشخک]] می‌گفتند اما امروزه به‌جای پختن سنبوسه (جوش پره) در آب، آن را در روغن سرخ می‌کنند و این شیوه امروزه در بیشتر نقاط جهان رایج شده‌است. اما در جنوب خراسان هنوز هم سنبوسه آب‌پز به عنوان یک آش خوشمزه در روستاها رایج آست. همان‌طور که در تاریخ بیهقی آمده این غذا از دوران بسیار قدیم در خراسان رایج بوده‌است. (آش در جنوب خراسان ماهنامه «نامه گناباد» ۱۳۸۱)