گویش بیه‌پس: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ادامه دارد
(بدون تفاوت)

نسخهٔ ‏۱۹ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۰۰:۰۱

گیلکی بیه پس[۱][۲] یا گیلکی غربی[۳] گویشی از زبان گیلکی می باشد که در غرب استان گیلان گویش می شود. زبان گیلکی شامل سه لهجه بیه پسی(غرب گیلان)، بیه پیشی(شرق گیلان) و گالشی می شود.[۴] گلاتولوگ گویش گیلکی غربی را شامل گونه های فومنی، رشتی و انزلی می داند.[۵] به گفته منوچهر ستوده گیلکی بیه پس در بخشی از گیلان که در باختر سفیدرود است ( چهار فریضه، گسکر، کسما، تولم، شفت، موازی، کهدم، لشته نشا ) بدان گفتگو می شود.[۶] به گفته دانشنامه ایرانیکا زبان گیلکی دارای دو گویش شرقی و غربی است و رودخانه سفیدرود مرز بین این دو گویش است و این زبان زیرمجموعه زبان‌های کاسپین است.[۷]

گیلکی بیه پس
زبان بومی درایران
استان گیلان
الفبای فارسی
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹

جستارهای وابسته

منابع

  1. دکتر منوچهر ستوده، سال۱۳۳۲، فرهنگ گیلکی، ص۱۷–۱۸
  2. «مرگ تدریجی یک زبان». خبرگزاری ایسنا. ۸ مهر ۱۳۹۳.
  3. https://glottolog.org/resource/languoid/id/west2931
  4. حیدرپور میمه، مریم؛ واعظی، هنگامه (۱۳۹۸). «بررسی جامعه شناختی تنوع گویش گیلکی در مقایسه با زبان فارسی». رخسار زبان (۹): ۱۲۵.
  5. https://glottolog.org/resource/languoid/id/west2931
  6. ستوده، منوچهر (۱۳۹۱). فرهنگ گیلکی. فرهنگ ایلیا = ۱۶-۱۷.
  7. https://iranicaonline.org/articles/gilan-x

پیوند به بیرون