گویش بیهپس: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
ادامه دارد |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۱۹ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۰۰:۰۱
گیلکی بیه پس[۱][۲] یا گیلکی غربی[۳] گویشی از زبان گیلکی می باشد که در غرب استان گیلان گویش می شود. زبان گیلکی شامل سه لهجه بیه پسی(غرب گیلان)، بیه پیشی(شرق گیلان) و گالشی می شود.[۴] گلاتولوگ گویش گیلکی غربی را شامل گونه های فومنی، رشتی و انزلی می داند.[۵] به گفته منوچهر ستوده گیلکی بیه پس در بخشی از گیلان که در باختر سفیدرود است ( چهار فریضه، گسکر، کسما، تولم، شفت، موازی، کهدم، لشته نشا ) بدان گفتگو می شود.[۶] به گفته دانشنامه ایرانیکا زبان گیلکی دارای دو گویش شرقی و غربی است و رودخانه سفیدرود مرز بین این دو گویش است و این زبان زیرمجموعه زبانهای کاسپین است.[۷]
گیلکی بیه پس | |
---|---|
زبان بومی در | ایران استان گیلان |
الفبای فارسی | |
کدهای زبان | |
ایزو ۳–۶۳۹ | – |
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ دکتر منوچهر ستوده، سال۱۳۳۲، فرهنگ گیلکی، ص۱۷–۱۸
- ↑ «مرگ تدریجی یک زبان». خبرگزاری ایسنا. ۸ مهر ۱۳۹۳.
- ↑ https://glottolog.org/resource/languoid/id/west2931
- ↑ حیدرپور میمه، مریم؛ واعظی، هنگامه (۱۳۹۸). «بررسی جامعه شناختی تنوع گویش گیلکی در مقایسه با زبان فارسی». رخسار زبان (۹): ۱۲۵.
- ↑ https://glottolog.org/resource/languoid/id/west2931
- ↑ ستوده، منوچهر (۱۳۹۱). فرهنگ گیلکی. فرهنگ ایلیا = ۱۶-۱۷.
- ↑ https://iranicaonline.org/articles/gilan-x
پیوند به بیرون
معنای گیلان را در ویکیواژه، واژهنامهٔ آزاد، ببینید. |