ویکی‌پدیا

مرگ آدولف هیتلر: تفاوت میان نسخه‌ها

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
[نسخهٔ بررسی‌شده][نسخهٔ بررسی‌شده]
→ تفاوت قدیمی‌ترتفاوت جدیدتر ←
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
بدون خلاصۀ ویرایش
ابرابزار
خط ۱:
{{مقاله برگزیده}}
[[پرونده:Stars & Stripes & Hitler Dead2.jpg|بندانگشتی|363x363px|جایگزین=|صفحهٔ اول روزنامهٔ ''[[Stars and Stripes (newspaper)|ستاره‌ها و راه‌راه‌ها]]'' نیروهای مسلح ایالات متحده]] در ۲ مهٔ ۱۹۴۵ با تیتر «هیتلر مرد».]]
 
[[آدولف هیتلر]] سیاستمدار [[اتریش|اتریشی]]-[[آلمانی‌ها|آلمانی]] بود که بر [[حزب ناسیونال‌سوسیالیست کارگران آلمان]] رهبری می‌کرد. وی در سال‌های ۱۹۳۳ تا ۱۹۴۵، [[صدر اعظم آلمان|صدراعظم آلمان]] و از ۱۹۳۴ تا ۱۹۴۵ میلادی، [[پیشوا (آلمان نازی)|پیشوا]]ی [[آلمان نازی]] بود. مرگ وی پایان [[رایش سوم]] و آغاز شکست قطعی آلمان نازی در [[جنگ جهانی دوم]] و از مهمترین وقایع مربوط به خاتمه جنگ نبود. بلکه این ابله به دنیا رید.
 
به دنبال شکست آلمان در [[نبرد آردنن]] و ورود نیروهای [[ارتش سرخ]] به حومهٔ [[برلین]]، هیتلر در ۳۰ آوریل ۱۹۴۵ و در ''[[فورربونکر]]'' واقع در برلین، خودکشی کرد. همسر هیتلر، [[اوا براون]]، همان زمان و همراه با همسرش، با خوردن [[سیانور]]، [[خودکشی]] کرد. او پیش از آن و در سخنرانی‌اش در ۲۲ آوریل اعلام کرده بود که تا پایان در برلین مانده و سپس به خودش شلیک خواهد کرد.
خط ۸:
با توجه به [[وصیت‌نامه شخصی و سیاسی آدولف هیتلر|وصیت‌نامه شخصی و سیاسی]] هیتلر، اجساد آن دو همان بعدازظهر از خروجی اضطراری پناهگاه خارج شد و با استفاده از [[بنزین]]، در باغ [[صدارت عظمای رایش]] به آتش کشیده شد. مدارک موجود در بایگانی‌های [[اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی|شوروی]] نشان می‌دهد که باقی‌ماندهٔ اجساد سوختهٔ آن دو جمع‌آوری و تا سال ۱۹۴۶ در مکانی نگهداری شده‌است. در سال ۱۹۴۶، این اجساد در جعبه‌های چوبی قرار داده شده و تا سال ۱۹۷۰، در همان مکان نگهداری شدند. در سال ۱۹۷۰، این اجساد را نبش قبر کردند، در کوره سوزاندند و خاکسترهایشان را پراکنده کردند.
 
به جز نظریهٔ خودکشی با شلیک به [[گیجگاه|شقیقه]]، نظرات متفاوت دیگری هم دربارهٔ دلیل مرگ او وجود دارد. یکی از این نظریه‌ها بیان می‌کند که او صرفاً بر اثر [[سم]] مرده و نظر دیگری ادعا دارد که او در هنگام گاز گرفتن کپسول [[سیانور]]، با [[گلوله]]، خودکشی کرده‌است. مورخان معاصر، این نظرات را رد کرده‌اند و تصور می‌کنند که این نظریه‌ها، یا [[پروپاگاندا]]<nowiki/>ی شوروی‌اند یا تلاشی ازپیش‌برنامه‌ریزی‌شده برای انطباق نتیجه‌گیری‌های متفاوت. یکی از شاهدان عینی، بیان کرده که [[جنازه|جسد]] هیتلر نشانه‌هایی از شلیک در دهان داشته؛ اما مدارک خلاف این را نشان می‌دهد. دندان‌های جسد هیتلر، با نمونهٔ [[دندان]] وی که در سال ۱۹۴۵ گرفته شده بود، مطابقت داشتند. به دلایل سیاسی، شوروی نسخه‌های مختلفی از سرنوشت هیتلر را معرفی کرد. در سال‌های پس از [[جنگ جهانی دوم|جنگ]]، آن‌ها فرضیهٔ زنده بودن هیتلر، فرار او و تحت پوشش قرار گرفتنش توسط [[متفقین جنگ جهانی دوم|متفقین]] را مطرح کردند.
{{TOC limit|limit=۲}}
 
== نقش هیتلر در آلمان نازی ==
[[آدولف هیتلر]]{{آلمانی|Adolf Hitler}} ({{صدا|de-Adolf Hitler.ogg|<small>تلفظ</small>}}) (زاده ۲۰ آوریل ۱۸۸۹ در [[بران‌آئو ام این]] در اتریش– درگذشته– ۳۰ آوریل ۱۹۴۵ در [[برلین]]، آلمان) سیاستمدار اتریشی-آلمانی بود. وی در سال ۱۹۳۳ میلادی، با رسیدن به مقام [[صدر اعظم آلمان|صدر اعظمی آلمان]]، به قدرت رسید{{sfn|Shirer|1960|p=۱۸۴}} و در ۱۹۳۴، به [[پیشوا (آلمان نازی)|''پیشوا'']]<nowiki/>ی [[آلمان نازی]] تبدیل شد.{{sfn|Shirer|1960|pp=۲۲۶–۲۲۷}} دوران حکومت او از ۱۹۳۳ تا ۱۹۴۵ به طول انجامید. او در ۱ سپتامبر ۱۹۳۹ [[تهاجم به لهستان|به لهستان حمله کرد]] و در پاسخ و با اعلان جنگ بریتانیا و فرانسه علیه آلمان در ۳ سپتامبر ۱۹۳۹، [[جنگ جهانی دوم]] آغاز شد.{{sfn|Weinberg|1980|pp=۵۶۱–۵۶۲, ۵۸۳–۵۸۴}} تحت رهبری هیتلر و [[نازیسم و نژاد|سیاست‌هایی با انگیزه‌های نژادپرستانه]]، سازمان [[اس‌اس]] در آلمان نازی باعث مرگ حداقل ۱۱ میلیون غیرنظامی،{{sfn|Rummel|1994|p=112}}{{sfn|Snyder|2010|p=۴۱۶}} از جمله ۵٫۵ تا ۶ میلیون [[یهودیان|یهودی]]{{sfn|Evans|2008|p=318}}{{sfn|Holocaust Memorial Museum}} و بین ۲۰۰٬۰۰۰ تا ۱٬۵۰۰٬۰۰۰ [[مردم کولی|کولی]]،{{sfn|Hancock|2004|pp=383–396}}{{sfn|Holocaust Memorial Museum}} شد.
 
== وضعیت آلمان در ماه‌های پایانی جنگ جهانی دوم ==
خط ۲۹:
تا این زمان، ارتش سرخ به [[پوتسدامر پلاتس]] رسیده و تمام شواهد حاکی از فرایند آماده‌شدن این ارتش برای یورش به مقر صدارت عظمی بود. در بعدازظهر ۲۹ آوریل، هیتلر متوجه شد که متحدش، [[بنیتو موسولینی]]، نخست‌وزیر [[پادشاهی ایتالیا]]، توسط [[پارتیزان]]‌های [[مردم ایتالیا|ایتالیایی]] اعدام شده‌است. جسد موسولینی و معشوقه‌اش، [[کلارا پتاچی]]، از پاهایشان آویزان شده‌بود. این اجساد سپس پایین آورده و به آب انداخته شدند. در آن زمان، مخالفان ایتالیایی آنان را مورد تمسخر قرار دادند. این وقایع ممکن است هیتلر را مصمم کرده باشد که اجازهٔ تبدیل شدن خود یا همسرش به یک «منظره» را ندهد؛ همچنان که وی پیش از آن در وصیت‌نامه‌اش به این موضوع اشاره کرده بود.{{یاد|name=Shirer 1131}}{{sfn|Shirer|1960|p=۱۱۳۱}}
 
به‌دلیل شک هیتلر در مورد تأثیر کپسول‌های سیانور ساخته‌شده توسط پزشک اس‌اس، دکتر [[لودویگ اشتومپفگر]]، وی به دکتر هاز دستور داد تا یکی از کپسول‌ها را روی [[بلوندی (سگ)|بلوندی]]، سگ هیتلر، آزمایش کند. بلوندی در نتیجهٔ این آزمایش مرد.{{sfn|Kershaw|2008|pp=۹۵۱–۹۵۲}} این گزارش، به‌همراه خیانت هیملر، باعث شد که هیتلر آخرین تصمیمات زندگی‌اش را بگیرد.{{sfn|Shirer|1960|p=۱۱۹۴}} پس از نیمه‌شب ۲۹ آوریل، او با [[اوا براون]] در یک مراسم مختصر غیرنظامی در اتاق نقشهٔ ''فورربونکر'' ازدواج کرد.{{یاد|name=MI5-2۲}} هیتلر سپس مراسم شام عروسی ساده‌ای را با حضور همسر تازه‌اش برگزار کرد. پس از آن، منشی‌اش [[تراودل یونگه]] را به اتاق دیگری برد و [[وصیتنامه شخصی و سیاسی آدولف هیتلر|آخرین وصیت‌ها و توصیه‌هایش]] را به او دیکته کرد. این وصیت‌نامه حاوی دستورالعمل‌هایی بود که باید بلافاصله پس از مرگش انجام می‌شدند. او دریابد اعظم [[کارل دونیتس]] را به‌عنوان [[رئیس‌جمهور رایش]] و [[یوزف گوبلس]] را به‌عنوان صدراعظمش تعیین کرد.{{sfn|Kershaw|2008|pp=۹۴۹–۹۵۰}} هیتلر این مدارک را در ساعت ۰۴:۰۰ امضا کرده و سپس به خواب رفت.{{sfn|Schulz|2012|p=۲۶۲}} برخی منابع روایت کرده‌اند که او آخرین وصیت‌نامه‌اش را بلافاصله پیش از مراسم عروسی دیکته کرد.{{یاد|name=MI5-Beevor}}{{sfn|MI5 staff|2011}}{{sfn|Beevor|2002|p=۳۴۳}}
 
برای کمتر از ۴۰ ساعت، هیتلر و براون در پناهگاه در کنار هم به‌عنوان زن و شوهر زندگی کردند. در ۱ بامداد ۳۰ آوریل، ژنرال [[ویلهلم کایتل]] گزارش داد که تمام نیروهایی که هیتلر برای نجات برلین رویشان حساب باز کرده بود، محاصره شده یا در موضع ضعیف‌تر قرار گرفته بودند.{{sfn|Erickson|1983|pp=۶۰۳–۶۰۴}} در حدود ۲:۳۰ بامداد، هیتلر به راهرو آمد؛ حدود ۲۰ فرد، که عمدتاً زن بودند، در راهرو جمع شده و قصد خداحافظی داشتند. او در امتداد صف آنان قدم زد، با همهٔ آنان دست داد و سپس به اتاقش برگشت.{{sfn|Shirer|1960|p=۱۱۳۲}} اواخر صبح و هنگامی که شوروی کمتر از {{convert|500|m|ft}} تا پناهگاه فاصله داشت، هیتلر با ژنرال [[هلموت وایدلینگ]]، فرماندهٔ محدودهٔ دفاعی برلین، دیدار کرد. او به هیتلر گفت که ممکن است مهمات پادگان همان شب به پایان برسد و نبرد برلین به‌ناچار تا ۲۴ ساعت پس از آن به پایان خواهد رسید.{{sfn|Erickson|1983|pp=۶۰۳–۶۰۴}} وایدلینگ از هیتلر اجازهٔ حملهٔ ناگهانی به دشمن را خواست؛ این درخواست او پیش از این یک بار توسط هیتلر رد شده بود. هیتلر پاسخی نداد و وایدلینگ به مقر خود در [[بندلربلاک]] بازگشت. حدود ساعت ۱۳:۰۰، او اجازه‌نامهٔ هیتلر را برای انجام یک حملهٔ ناگهانی در همان شب دریافت کرد.{{sfn|Beevor|2002|p=۳۵۸}} هیتلر، دو منشی وی و آشپز شخصی‌اش ناهار خورده و پس از آن، هیتلر و براون با اعضای ''فورربونکر'' و دیگر افراد حاضر در محل، از جمله بورمان، گوبلس و خانواده‌اش، منشی‌ها و چندین افسر نظامی خداحافظی کردند. در حدود ۱۴:۳۰، آدولف و اوا به اتاق مطالعهٔ شخصی هیتلر رفتند.{{sfn|Beevor|2002|p=۳۵۸}}
خط ۳۵:
== خودکشی ==
[[پرونده:1945-05-01GerWW2BattlefrontAtlas.jpg|بندانگشتی|233x233پیکسل|وضعیت نیروهای متخاصم اروپایی [[جنگ جهانی دوم]] هنگام مرگ هیتلر. نواحی سفید توسط نیروهای نازی و نواحی صورتی توسط متفقین کنترل می‌شدند و نواحی قرمز نشان‌دهندهٔ پیشروی‌های نیروهای متفقین از ۱۵ آوریل تا ۱ مهٔ ۱۹۴۵ میلادی هستند.]]
پس از آن، چندین شاهد گزارش دادند که صدای بلند شلیک یک گلوله را در حدود ۱۵:۳۰ شنیده‌اند.{{یاد|name=MI5-1۱}} پس از چند دقیقه، پیش‌خدمت مخصوص هیتلر، [[هاینتس لینگه]]، درِ اتاق مطالعه را در حالی که بورمان در کنارش ایستاده بود، باز کرد.{{sfn|Linge|2009|p=۱۹۹}} لینگه بعداً بیان داشت که او بلافاصله متوجه رایحهٔ بادام سوخته شده بود؛ رایحه‌ای که معمولاً در حضور [[اسید پروسیک]] (حالت محلول [[هیدروژن سیانید]]) منتشر می‌شود.{{sfn|Linge|2009|p=۱۹۹}} دستیار نظامی هیتلر، اس‌اس-''[[اشتورمبانفورر]]'' [[اتو گونشه]]، وارد اتاق مطالعه شده و دو جسد بی‌جان را روی مبل دید. اوا، زانوانش را در بغل گرفته و در سمت چپ هیتلر، دور از او افتاده بود. گونشه بیان کرده که هیتلر «نشسته بود … غرق در خون … و قطره‌های خون از شقیقهٔ راستش می‌چکید. او با کلتش، یک [https://waltherarms.com/ppk/ والدر پی‌پی‌کا ۷٫۶۵]، به خودش شلیک کرده بود.»{{sfn|Linge|2009|p=199}}{{sfn|Fischer|2008|p=47}}{{sfn|Joachimsthaler|1999|pp=۱۶۰–۱۸۲}}{{یاد|name=Fischer 47۴۷}} اسلحه روی پایش افتاده{{sfn|Linge|2009|p=۱۹۹}} و با توجه به گفته‌های اس‌اس-''[[اوبرشارفورر]]'' [[روخوس میش]]، سر هیتلر روی میز روبه‌رویش افتاده بود.{{sfn|Rosenberg|2009}} خون از شقیقهٔ راست و چانهٔ هیتلر می‌چکید و لکهٔ بزرگی را روی دستهٔ راست مبل ایجاد کرده، در حال ریختن روی فرش بود.{{یاد|name=Kershaw 955۹۵۵}} با توجه به گفته‌های لینگه، بدن اوا اثری از زخم فیزیکی نداشته و چهره‌اش نشان‌دهندهٔ مرگ او بر اثر سم سیانور بوده‌است.{{یاد|name=Beevor 359۳۵۹}}{{یاد|name = Linge 199۱۹۹}} گونشه و اس‌اس-''[[بریگادفورر]]'' [[ویلهلم مونکه]] «به‌وضوح» بیان کرده‌اند که هیچ‌کدام از خارجی‌ها و افرادی که در پناهگاه کار می‌کرده و وظیفه‌ای داشته‌اند، در زمان مرگ (بین ۱۵:۰۰ و ۱۶:۰۰) به اتاق نشیمن شخصی هیتلر «هیچ‌گونه دسترسی نداشته‌اند.»{{sfn|Fischer|2008|pp=۴۷–۴۸}}
 
نظریه‌هایی در مورد انجام‌شدن خودکشی با سیانور{{یاد|name=Erickson 606۶۰۶}} یا با سیانور و گلوله{{یاد|name=O'Donnell 1978, pp. 322–323}} ارائه شده‌است. با این وجود، مورخان معاصر، این نظرات را رد کرده‌اند و تصور می‌کنند که این نظریه‌ها، یا [[پروپاگاندا]]<nowiki/>ی شوروی‌اند{{یاد|name=Eberle and Uhl 288}}{{یاد|name=Kershaw 1037۱۰۳۷}} یا تلاشی ازپیش‌برنامه‌ریزی‌شده برای انطباق نتیجه‌گیری‌های متفاوت.{{یاد|name=Fest 749۷۴۹}}{{یاد|name=O'Donnell 1978, pp. 322–323}} [[آرتور آکسمان]] هم بیان کرده که جسد هیتلر نشانه‌هایی از شلیک در دهان داشته؛ اما مدارک خلاف این را نشان می‌دهد.{{یاد|name=Joachimsthaler 157۱۵۷}}{{یاد|name=Joachimsthaler 166۱۶۶}}
 
گونشه اتاق مطالعه را ترک کرده و اعلام می‌کند که هیتلر مرده‌است.{{sfn|Joachimsthaler|1999|p=۱۵۶}} با توجه به دستورالعمل‌های شفاهی و کتبی پیشین هیتلر، دو جسد از خروجی اضطراری پناهگاه به باغ پشت [[صدارت عظمای رایش]] برده شده و با بنزین سوزانده شدند.{{sfn|Kershaw|2008|pp=954, 956}}{{sfn|Linge|2009|pp=۱۹۹, ۲۰۰}} میش، مرگ هیتلر را به [[فرانتس شدله]] گزارش داد و به باجهٔ تلفن رفت. مدتی بعد، او از همان‌جا با شخصی تماس گرفته و با فریاد گفت که جسد هیتلر در حال سوختن است.{{sfn|Rosenberg|2009}}{{sfn|Misch|2014|p=۱۷۳}} پس از جواب ندادن نخستین تلاش برای آتش‌زدن با بنزین، لینگه به داخل پناهگاه رفته و با یک دستهٔ ضخیم کاغذ بازگشت. بورمان کاغذها را آتش زده و روی جسدها انداخت. همزمان با شعله‌ور شدن دو جسد، گروهی شامل بورمان، گونشه، لینگه، گوبلس، [[اریش کمپکا]]، [[پتر هوگل]]، [[اوالد لیندلف]] و هانس ریسر، همان‌طور که در درگاه پناهگاه ایستاده بودند، دستانشان را به نشانهٔ درود فرستادن بلند کردند.{{sfn|Linge|2009|p=200}}{{sfn|Joachimsthaler|1999|pp=۱۹۷, ۱۹۸}}
خط ۴۸:
{{multiple image|image1=Bundesarchiv Bild 183-V04744, Berlin, Garten der zerstörte Reichskanzlei.jpg|width1=250|caption1=نمای بیرونی ''فورربونکر'' اندکی پیش از نابودی. جسد هیتلر و ایوا براون در دهانهٔ یک بمب، بیرون از خروجی اضطراری (سمت چپ) سوخت.|image2=Bundesarchiv Bild 183-M1204-319, Berlin, Reichskanzlei, gesprengter Führerbunker.jpg|width2=230|caption2=''فورربونکر'' نابودشده (۱۹۴۷)}}
 
نخستین گزارش به دنیای بیرون دربارهٔ مرگ هیتلر، از سوی خود آلمان‌ها منتشر شد. در ۱ مه، ایستگاه رادیویی ''[[نوردوست‌دویچ راندفانک|رایش‌اس‌اس‌اندر هامبورگ]]'' برنامه‌های معمولش را به‌هم زد تا خبر مرگ هیتلر در بعدازظهر{{یاد| name = Shirer 1137۱۱۳۷}} را پخش کرده و جانشین وی، رئیس‌جمهور [[کارل دونیتس]]، را معرفی کند.{{sfn|Shirer|1960|p=۱۱۳۷}} هیتس مردم آلمان را به سوگواری برای پیشوایشان فراخواند و اعلام کرد که او همچون یک قهرمان در هنگام دفاع از پایتخت رایش مرده‌است.{{sfn|Beevor|2002|p=381}}{{sfn|Kershaw|2008|p=۹۵۹}} با امید حفظ ارتش و کشور با عقد وضعیت تسلیم ناکامل با بریتانیا و آمریکا، هیتس اجازهٔ عقب‌نشینی به غرب را داد. تاکتیک او تا حدودی موفق بود؛ چرا که ۱٫۸ میلیون سرباز آلمانی را از خطر دستگیری توسط شوروی رها کرد، اما با ادامه‌یافتن نبرد نیروها تا ۸ مه، باعث خون‌ریزی بسیار شد.{{sfn|Kershaw|2008|pp=۹۶۱–۹۶۳}} مرگ وی پایان [[رایش سوم]] و آغاز شکست قطعی آلمان نازی در [[جنگ جهانی دوم]] و از مهمترین وقایع مربوط به خاتمه جنگ در [[اروپا|قاره اروپا]] بود.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=World War II: The Fall of Nazi Germany|نشانی=https://www.theatlantic.com/photo/2011/10/world-war-ii-the-fall-of-nazi-germany/100166/|وبگاه=The Atlantic|بازبینی=2020-04-06|کد زبان=en|نام=Alan|نام خانوادگی=Taylor|نویسنده=|تاریخ=2011-08-09}}</ref><ref>{{یادکرد وب|عنوان=The Death of Hitler: The Full Story with New Evidence from Secret Russian Archives, Chapter One: The Last Prize|نشانی=https://www.washingtonpost.com/wp-srv/style/longterm/books/chap1/deathofhitler.htm|وبگاه=|بازبینی=2020-04-06|نویسنده=Ada Petrova and Peter Watson|کد زبان=en|تاریخ=1995|انتشارات=New York: W. W. Norton & Company|شابک=0393039145|نشریه=Washington Post}}</ref>
 
ژنرال آلمانی [[هانس کربس]] با ژنرال شوروی، [[واسیلی چویکف]]، اندکی قبل از ۰۴:۰۰ در ۱ مهٔ ملاقات کرد و خبر مرگ هیتلر را، در حالی که برای برقراری آتش‌بس و شروع «مذاکرات صلح» تلاش می‌کرد، به او داد.{{sfn|Beevor|2002|pp=367–368}}{{sfn|Eberle|Uhl|2005|pp=۲۸۰, ۲۸۱}} [[ژوزف استالین]] در حدود ۰۴:۰۵ به وقت برلین، ۱۳ ساعت پس از واقعه، از خودکشی هیتلر مطلع شد.{{sfn|Beevor|2002|p=368}}{{sfn|Eberle|Uhl|2005|p=۲۸۰}} او [[تسلیم بی‌قیدوشرط]] را طلب کرد که از اختیارات کربس خارج بود.{{sfn|Ryan|1994|p=364}}{{sfn|Misch|2014|p=۱۷۵}} استالین درخواست تأیید مرگ هیتلر را داشت و به نیروهای [[اسمرش]] ارتش سرخ دستور پیداکردن اجساد را داد.{{sfn|Eberle|Uhl|2005|p=۲۸۱}} در صبح زود ۲ مه، نیروهای شوروی صدارت عظمای رایش را تسخیر کردند.{{sfn|Beevor|2002|pp=۳۸۷, ۳۸۸}} ژنرال کربس و ژنرال [[ویلهلم بورگدورف]]، در ''فورربونکر'' با شلیک گلوله به سر اقدام به خودکشی کردند.{{sfn|Beevor|2002|p=۳۸۷}}
 
در ۴ مه، اجساد کاملاً سوختهٔ هیتلر، براون و دو سگ، که تصور می‌شود بلوندی و جفت ماده‌اش، وولف باشند، توسط فرماندهٔ اسمرش، ایوان کلیمنکو، در دهانهٔ یک بمب کشف شدند.{{sfn|Erickson|1983|p=۴۳۵}} روز بعد، آن‌ها نبش قبر شده و مخفیانه به بخش ضدجاسوسی اسمرش در ارتش تهاجمی سوم مستقر در [[بوخ (برلین)|بوخ]] تحویل داده شدند.{{sfn|Vinogradov et al.|2005|p=۱۱۰}} استالین خبر مرگ هیتلر را به‌سادگی نپذیرفت و انتشار خبر را ممنوع کرد.{{sfn|Kershaw|2001|pp=۱۰۳۸, ۱۰۳۹}} تا ۱۱ مه، بخشی از یک فک پایین و قطعات دندان توسط دستیار [[هوگو بلاشکه|دندان‌پزشک هیتلر]]، کیث هوسرمان،{{یادچپ|Käthe Heusermann}} و یکی از متخصصان دندان‌پزشکی با نام فریتس اچمان{{یادچپ|Fritz Echtmann}} شناسایی شده و متعلق به هیتلر و براون شناخته شدند.{{sfn|Kershaw|2008|p=۹۵۸}}{{یاد|name=Joachimsthaler 225۲۲۵}} جزئیات کالبدشکافی شوروی در سال ۱۹۶۸ عمومی شده و در سال ۱۹۷۲ برای تأیید هویت جسد هیتلر در [[دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس|دانشگاه کالیفرنیا]] واقع در لس آنجلس به‌کار رفت.{{sfn|Senn|Weems|2013|p=۴۳}}{{یاد| name = Brisard and Parshina 224}}
 
در اوایل ژوئن ۱۹۴۵، جسدهای هیتلر، براون، جوزف و [[ماگدا گوبلس]]، [[فرزندان گوبلس|شش فرزند]] گوبلس، کربس، بلوندی و یک سگ دیگر، از بوخ به فینو منتقل شدند؛ محلی که دفن‌کنندگان هیتلر هویت جسدش را بازتأیید کردند.{{sfn|Trevor-Roper|1992|pp=31, 34}}{{efn|name=Trevor-Roper 34}} در ۳ ژوئن، اجساد در جنگلی واقع در [[براندنبورگ]] دفن شده و در نهایت، نبش قبر شده و به مرکز تازهٔ نیروهای اسمرش در [[ماگدبورگ]] منتقل شدند.{{یاد|name=Kershaw 958۹۵۸}} در ۲۱ فوریهٔ ۱۹۴۶ و در همین محل، آن‌ها در پنج جعبهٔ چوبی دفن شدند.{{sfn|Kershaw|2008|p=۹۵۸}} تا سال ۱۹۷۰، این مرکز تحت کنترل [[کاگ‌ب]] بود و قرار بود که به [[آلمان شرقی]] واگذار شود. نگرانی‌هایی دربارهٔ عمومی‌شدن مدفن هیتلر وجود داشت؛ چرا که چنین محلی ممکن بود به نوعی زیارتگاه برای [[نئونازیسم|نئونازیست]]<nowiki/>‌ها تبدیل شود. [[یوری آندروپوف]]، رئیس کاگ‌ب، با درنظرگرفتن همین نگرانی‌ها، دستور انجام عملیاتی به‌منظور نابودسازی اجساد دفن‌شده در ۱۹۴۶ را صادر کرد.{{sfn|Vinogradov et al.|2005|p=۳۳۳}} گروهی از کاگ‌ب، جزئیاتی دربارهٔ محل دفن را دریافت کرده و در ۴ آوریل ۱۹۷۰، مخفیانه باقی‌ماندهٔ ۱۰ یا ۱۱ جسد را «در حالتی عمیقاً فروپاشی‌شده» نبش قبر کردند. این اجساد کاملاً سوخته و له شدند{{یاد|name=Beevor 431a}} و خاکسترهایشان در رود [[بیدریتس]]، انشعابی از رود البه، که در همان نزدیکی جریان داشت، ریخته شد.{{sfn|Vinogradov et al.|2005|pp=335–336}}{{efn|name=Beevor 431c}}
 
در ۲۹ دسامبر ۱۹۴۹، پرونده‌ای محرمانه به استالین ارائه شد که بر پایهٔ بازجویی‌های تمام‌وکمال از نازی‌های حاضر در ''فورربونکر''، و از جمله گونشه و لینگه، به دست آمده بود.{{sfn|Eberle|Uhl|2005|p=xxvi}} مورخان غربی از سال ۱۹۹۱ به بایگانی‌های اتحاد جماهیر شوروی پیشین دست یافتند، اما این پرونده به‌مدت ۱۲ سال یافت نشد. در سال ۲۰۰۵، پرونده در ''[[کتاب هیتلر]]'' منتشر شد.{{sfn|Eberle|Uhl|2005|p=xxvi}}
خط ۶۵:
با وجود باور عمومی مبنی بر مرگ هیتلر و اوا براون در ''فورربونکر''، فرضیاتی مبنی بر زنده‌بودن و فرار آنان از برلین، آلمان و اروپا وجود دارد. علی‌رغم بازتاب این فرضیه‌ها در فرهنگ عامه، مورخان و دانشمندان آن‌ها را رد و مرگ آن دو را تأیید کرده‌اند.<ref>{{cite news|url=https://www.independent.co.uk/news/world/europe/adolf-hitler-debunked-escaped-south-america-skull-fragment-woman-teeth-jawbone-scientific-study-a8360356.html|title=Adolf Hitler really is dead: scientific study debunks conspiracy theories that he escaped to South America|work=[[The Independent]]|last=Lusher|first=Adam|date=20 May 2018|accessdate=11 September 2018|archiveurl=https://web.archive.org/web/20180912120536/https://www.independent.co.uk/news/world/europe/adolf-hitler-debunked-escaped-south-america-skull-fragment-woman-teeth-jawbone-scientific-study-a8360356.html|archivedate=12 سپتامبر 2018|dead-url=no}}</ref>
 
چنین فرضیه‌هایی به‌عنوان بخشی از تلاش‌های [[شوروی]] در جهت [[گمراه‌سازی]] در خصوص مرگ هیتلر شناخته می‌شوند.{{sfn|Eberle|Uhl|2005|p=288}}{{sfn|Kershaw|2001|p=۱۰۳۷}} مارشال [[گئورگی ژوکوف]] نخستین بار در یک نشست خبری در ۹ ژوئن ۱۹۴۵ به دستور [[ژوزف استالین]] چنین مسئله‌ای را مطرح کرد.{{sfn|Joachimsthaler|1999|pp=۲۲, ۲۳}} استالین در [[کنفرانس پوتسدام]] در ژوئیهٔ ۱۹۴۵ گفت که هیتلر «در [[اسپانیا]] یا [[آرژانتین]]» زندگی می‌کند.{{sfn|Beschloss|2002}} با وجود توافق نظر مورخان و نتیجه‌گیری متفقین مبنی بر خودکشی هیتلر، چندین [[تئوری توطئه]] پیرامون مرگ او به وجود آمده‌است.{{sfn|Joachimsthaler|1999|pp=160–182}}{{sfn|Kershaw|2008|p=955۹۵۵}}
[[File:Adolf_Schrïttelmayor.png|پیوند=https://en.wikipedia.org/wiki/File:Adolf_Schrïttelmayor.png|بندانگشتی|219x219پیکسل|تصویر مورد ادعای سرباز خودخواندهٔ اس‌اس؛ از یک سند سیا]]
به دلایلی آمیخته با سیاست، شوروی نسخه‌های مختلفی از سرنوشت هیتلر را منتشر کرد.{{sfn|Eberle|Uhl|2005|p=288}}{{sfn|Kershaw|2001|p=۱۰۳۷}} زمانی که در ژوئیه ۱۹۴۵ از استالین دربارهٔ نحوهٔ مرگ هیتلر پرسیده شد، او پاسخ داد که هیتلر «در اسپانیا یا آرژانتین» زندگی می‌کرده‌است.{{sfn|Beschloss|2002}} در نوامبر ۱۹۴۵، [[دیک وایت]]، رئیس وقت ضدجاسوسی در بخش بریتانیای برلین، مأمور هاف ترور-روپر{{یادچپ|Hugh Trevor-Roper}} را برای تحقیق و رد ادعاهای شوروی فرستاد. گزارش وی در سال ۱۹۴۷ و با عنوان ''آخرین روزهای هیتلر'' منتشر شد.{{sfn|MI5 staff|2011}} در سال‌های پس از جنگ، شوروی ادعا کرد که هیتلر نمرده، بلکه فرار کرده و توسط متفقین سابق پناه داده شده‌است.{{sfn|Eberle|Uhl|2005|p=۲۸۸}}
 
در ۳۰ مهٔ ۱۹۴۶، مأموران [[وزارت امور داخلی روسیه]]، دو تکه از جمجمه‌ای یافت‌شده در محل دفن هیتلر را پیدا کردند. [[استخوان آهیانه]] چپ با شلیک گلوله آسیب دیده بود.{{sfn|Eberle|Uhl|2005|pp=۲۸۷, ۲۸۸}} این تکه تا سال ۱۹۷۵ ثبت نشد{{sfn|Brisard|Parshina|2018|pp=۲۹, ۳۰, ۳۲}} و در سال ۱۹۹۳ در بایگانی‌های روسیه پیدا شد.{{sfn|Isachenkov|1993}} در سال ۲۰۰۹، آزمایش‌های ژنی و قانونی روی قطعه‌ای کوچک که از یک تکه جمجمه که مقامات شوروی آن را متعلق به هیتلر می‌دانستند{{sfn|Brisard|Parshina|2018|pp=۱۸–۲۲}} انجام شد. با توجه به گزارش‌های محققان آمریکایی، در آزمایش‌های آنان مشخص شده که این جمجمه، متعلق به یک زن بوده و بررسی [[مفصل رشته‌ای|مفاصل رشته‌ای]] وی نشان‌گر عمر کمتر از ۴۰ سال این زن بود.{{sfn|Goñi|2009}}{{sfn|CNN staff|2009}}{{efn|name=Lusher 2018۲۰۱۸}}
 
در اواخر دههٔ ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ میلادی، [[اداره تحقیقات فدرال|اف‌بی‌آی]] و [[سیا]] مدارک فراوانی از حالت‌های احتمالی زنده بودن هیتلر جمع‌آوری کردند، اما هیچ‌کدام از این منابع معتبر نبودند.{{sfn|CIA Chief of Station, Caracas|1955}} از اوایل دههٔ ۲۰۱۰، این مدارک تحت [[کارگروه درون‌سازمانی گزارش‌های جرایم جنگی رژیم نازی و دولت پادشاهی ژاپن|سند افشای جرایم جنگی نازی‌ها]] به‌مرور و به‌صورت برخط منتشر می‌شوند.{{sfn|CIA staff|2013}}{{sfn|Federal Bureau of Investigation|2011}} محرمانه‌بودن این تحقیقات، آغازگر چندین [[توهم توطئه درباره مرگ آدولف هیتلر|تئوری توطئه]] بوده‌است.{{sfn|Anderson|2015}} اسناد منتشرشدهٔ اف‌بی‌آی حاوی فرضیاتی پیرامون فرار هیتلر و مشاهدهٔ او توسط دیگران است؛ هرچند اف‌بی‌آی این اسناد را تأییدناپذیر دانسته‌است.<ref name="fbi">{{cite web|url=http://vault.fbi.gov/adolf-hitler/adolf-hitler-part-01-of-04/view|title=FBI &mdash; Adolf Hitler Part 01 of 04 - File No 105-410|publisher=vault.fbi.gov|accessdate=3 September 2014|archiveurl=https://web.archive.org/web/20140823114526/http://vault.fbi.gov/adolf-hitler/adolf-hitler-part-01-of-04/view|archivedate=23 اوت 2014|dead-url=no}}</ref>
خط ۸۶:
| colwidth = 30em
| notes =
{{یاد|name=Fischer 47۴۷|[[اتو گونشه|گونشه]] بیان می‌کند: «نشسته بود … غرق در خون … و قطره‌های خون از شقیقهٔ راستش می‌چکید. او با کلتش، یک والدر پی‌پی‌کا ۷٫۶۵، به خودش شلیک کرده بود.» {{harv|زبان=en|Fischer|2008|p=۴۷}}.}}
{{یاد|name=Kershaw 955۹۵۵|… خون از یک سوراخ گلوله از شقیقه راستش می‌چکید … {{harv|زبان=en|Kershaw|2008|p=۹۵۵}}.}}
{{یاد|name=MI5-1۱|… ۳۰ آوریل … در هنگام بعدازظهر، هیتلر به خودش شلیک کرد … {{harv|زبان=en|MI5 staff|2011}}.}}
{{یاد|name=Beevor 359۳۵۹|«لب‌هایش از سم چروک شده‌بود…» {{harv|زبان=en|Beevor|2002|p=۳۵۹}}.}}
{{یاد|name=Kershaw 958۹۵۸|«… [اجساد] جمع شده بودند… در قبری بی‌نشان در جنگلی واقع در غرب برلین؛ و در ۱۹۴۶ در قطعه زمینی در ماگدبورگ دفن شدند.» {{harv|زبان=en|Kershaw|2008|p=۹۵۸}}.}}
{{یاد|name=Beevor 431a|«در ۱۹۷۰، کرملین در نهایت تصمیم گرفت تا جسد را در خفای کامل منتقل کند… جسد، که در یک زمین رژهٔ شوروی در ماگدوبرگ پنهان شده بود، شبانه نبش قبر شده و سوخت.» {{harv|زبان=en|Beevor|2002|p=۴۳۱}}.}}
{{یاد|name=Erickson 606۶۰۶|«… هر دو با گاز گرفتن کپسول‌های شیشه‌ای سیانورشان، خودکشی کردند.» {{harv|زبان=en|Erickson|1983|p=۶۰۶}}.}}
{{یاد|name=O'Donnell 1978, pp. 322–323|«… ما یک پاسخ مناسب داریم … برای نسخهٔ … نویسندهٔ روسی، لو بزیمنسکی … هیتلر به خودش شلیک کرد و کپسول سیانور را گاز گرفت … همان‌طور که پروفسور هاز مکرراً و به‌وضوح گفته‌بود …» {{harv|زبان=en|O'Donnell|2001|pp=۳۲۲–۳۲۳}}.}}
{{یاد|name=Eberle and Uhl 288|«نسخهٔ جدیدی از سرنوشت هیتلر توسط شوروی و با توجه به نیازهای سیاسی آن زمان، معرفی شده‌است.» {{harv|زبان=en|Eberle|Uhl|2005|p=۲۸۸}}.}}
{{یاد|name=Kershaw 1037۱۰۳۷|«نظریه‌های عمداً اشتباه پیرامون مرگ هیتلر بر اثر سم سیانور، توسط مورخان شوروی ساخته شده … می‌تواند رد شود.» {{harv|زبان=en|Kershaw|2001|p=۱۰۳۷}}.}}
{{یاد|name=Fest 749۷۴۹|«… بیشتر نظریه‌های شوروی بیان می‌دارند که هیتلر هم [هیتلر و اوا براون] زندگی‌اش را با سم پایان بخشیده‌است … تناقض‌هایی در داستان شوروی وجود دارد … این تناقض‌ها نشان می‌دهد که نسخهٔ شوروی از خودکشی هیتلر، رنگی از سیاست دارد.» {{harv|زبان=en|Fest|1974|p=۷۴۹}}.}}
{{یاد|name=Joachimsthaler 157۱۵۷|«هنگامی که از آکسمان دربارهٔ «گمان» وی دربارهٔ شلیک هیتلر در دهانش پرسیدند، وی در شهادتش با دقت شرح داد.» {{harv|زبان=en|Joachimsthaler|1999|p=۱۵۷}}.}}
{{یاد|name=Joachimsthaler 166۱۶۶|«نسخه‌ای که دارای «شلیک در دهان» و جراحت‌های ثانویه در شقیقه است باید رد شود … اکثر شهود زخم ورود [گلوله] را در شقیقه دیده‌اند. با توجه به تمام شهود، اثری از جراحت در پشت سر نبوده‌است.» {{harv|زبان=en|Joachimsthaler|1999|p=۱۶۶}}.}}
{{یاد|name=Joachimsthaler 225۲۲۵|«… تنها چیزی که از هیتلر باقی ماند، یک بریج طلایی و عناصری از جنس پرسلان در فک بالایی و استخوان فک پایینی‌اش بود؛ علاوه بر چند دندان و دو بریج.» {{harv|زبان=en|Joachimsthaler|1999|p=۲۲۵}}.}}
{{یاد| name = MI5-2۲|«در ساعات کوتاه ۲۸–۲۹ آوریل…» {{harv|MI5 staff|2011}}}}
{{یاد| name = MI5-Beevor|با استفاده از منابع موجود نزد ترور-روپر (یکی از مأموران ام‌آی۵ در جریان جنگ جهانی دوم و مورخ/نویسندهٔ ''آخرین روزهای هیتلر'')، ام‌آی۵ ثبت کرده که مراسم ازدواج ''پس از'' دیکته‌کردن آخرین وصیت‌نامه توسط هیتلر صورت گرفته‌است. {{harv|MI5 staff|2011}}؛ اما {{harvnb|Beevor|2002|p=۳۴۳}} اشاره می‌کند که مراسم ازدواج ''پیش از'' دیکته‌کردن آخرین وصیت‌نامه توسط هیتلر صورت گرفته‌است.}}
{{یاد| name = Shirer 1131۱۱۳۱|این که هیتلر چقدر از این واقعه اطلاع داشت، مشخص نیست. {{harv|Shirer|1960|p=۱۱۳۱}}}}
{{یاد| name = Linge 199۱۹۹|«سم سیانور. «گازگرفتن» آن در سیمایش مشخص بود.» {{harv|Linge|2009|p=۱۹۹}}.}}
{{یاد| name = Shirer 1137۱۱۳۷|هیتلر در حقیقت در روز قبل مرده بود. {{harv|Shirer|1960|p=۱۱۳۷}}.}}
{{یاد| name = Brisard and Parshina 224|در ۲۰۱۷، فیلیپ چارلیر، آسیب‌شناس قانونی، دندانی روی یک قطعه استخوان فک پیدا کرد که «تطابق کاملی» با اکس-ری هیتلر در سال ۱۹۴۴ داشت. {{harv|Brisard|Parshina|2018|pp=۲۲۴, ۲۷۳–۲۷۴}}.}}
{{یاد| name = Trevor-Roper 34| «… ساختار چهره کاملاً قابل‌شناسایی باقی مانده بود. یک سوراخ گلوله در یک شقیقه بود، اما فک بالایی و پایینی سالم بودند.» {{harv|Trevor-Roper|1992|p=۳۴}}.}}
{{یاد| name = Beevor 431c| بیور گفته که «… خاکسترها به سامانهٔ فاضلاب شهر [ماگدبورگ] ریخته شدند.» {{harv|Beevor|2002|p=۴۳۱}}.}}
{{یاد| name = Lusher 2018۲۰۱۸| چارلیر بیان می‌کند: «هنگامی که در حال انجام آزمایش روی جمجمه هستید، ۵۵٪ احتمال دارد که جنسیت را درست متوجه شوید.» {{harv|Lusher|2018}}.}}
{{یاد|name=panahgah|به معنی پناهگاه پیشوا}}
}}
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/wiki/مرگ_آدولف_هیتلر»