زبان‌های مغولی‌تبار: تفاوت میان نسخه‌ها

گویا نزدیک‌ترین زبان به زبان‌های مغولی، زبانِ از میان رفتهٔ [[زبان خیتان|خیتان]] است که تا سال ۱۲۴۳ سخنگویانی داشت و سپس منقرض شد. برخی زبانشناسان،زبان‌شناسان، زبان‌های مغولی را با شاخهٔ [[زبان‌های ترکی|زبانهای ترکی]]، [[تونگوزی]] و حتی با زبان‌های ژاپنی و کره‌ای هم خانواده دانسته‌اند و در گروهی پرجنجال به نام خانواده زبان‌هایِ اورال-آلتایی گروه بسته‌اند؛ ولی این انگاره امروزه میان زبانشناسانزبان‌شناسان پذیرفته نیست و بسیار به آن خرده گرفته‌اند.<ref name=":0"/>

امروزه بیشترِ زبانشناسان این شاخه زبانی را با زبان ختان در یک گروه نهاده و «ختان - مغولی» نامند هر چند که هنوز دربارهٔ آن بیگمان نیستند. (البته شواهد قوی برای هم خانوادگیِ میان این دو زبان وجود دارد). اگر این انگاره نادرست باشد، زبان‌های مغولی خود یکی از شاخه هایِشاخه‌هایِ زبانی عمده جهانست.جهان است (چون شاخه هایِشاخه‌هایِ آفرو-آسیایی یا هندو-اروپایی).

دلیل این دودلی دربارهٔ هم خانوادههم‌خانواده بودن یا نبودن مغولی و ختان اینستاین است که نبشته‌های این زبان به دبیره‌هایدبیره‌هایی نوشته شده‌اند که امروزه از میان رفته‌اند و هنوز زبانشناسانزبان‌شناسان به‌کلی رمزشان را نگشوده‌اند و ازیناز این روی نتوان آنان را کامل خواند. زبان‌های دیگری نیز هستند که به علت کمیکمیِ نوشته‌ها و واژه‌های به جای مانده نمی‌توان اثبات کرد که هم خانوادهٔهم‌خانوادهٔ شاخه زبان‌های مغولی‌اند و تنها می‌توان فرضیه‌هایفرضیه‌هایی انگاشت.