ت است که به روابط بین آنها توجه دارد. که این روابط از هم نشینی و جانشینی گرفته تا در هم آمیزی، تاکید، تکرار، ترکیب، مخلوط و مفهوم و محتوای آنها را شامل می شود». از نظر ما تکنیک در شعر و داستان به دو صورت است. یک آرایش کلمات به طوری که صورت و فرم کلمات مورد توجه است، مانند انواع جناس و واج آرایی و دوم زیبا سازی که محتوای و مفهوم کلمات را مدنظر دارد که چگونه در روابط هم نشینی و جانشینی و دیگر روابطی که گفته شد تکنیکی را خلق نمایند. برای نمونه در اغراق بجای پنجاه سال عمر، پانصد سال عمر آورده می شود. در اینجا جانشینی کلمه پانصد به جای پنجاه مفهوم عمر یک انسان را نشانه گرفته است و باعث اغراق و بزرگ نمایی شده است. در داستان نیز همین طور است و توجه به عناصر و آرایش دادن آنها بر مبنای روابطی که گفته شد منجر به خلق تکنیک می شود.
در مکتب [[پایایسم (فراروایت)]] بر مبنای سهم گرایی شعر و داستان از هم و مخلوط وارگی که مد نظر دارد<ref>اکبریان ایلامی، پروین (۱۳۹۹) دیوارهای ناتمام، ایلام، انتشارات نگارستان غرب</ref>؛ زمانی که در اثر به مخلوط وارگی تکنیک های شعر و داستانی رسیدیم، آن وقت توانسته ایم «پایاتکنیک» را خلق نمایم. شاید سوال شود این امر چگونه امکان پذیر است؟ ما زمانی که بر مبنای خلاقیت و آرایش عناصر روایت دست به خلق تکنیک زدیم و از طرفی از تکنیک های شعر نیز استفاده نماییم ما در اثر به ساحتی می رسیم که اشتراکات تکنیکی در هم محلول و افتراقات تکنیکی در کنار هم قرار می گیرند و اثر ما را به مرحله مخلوط وارگی و پایاتکنیک می رساند.
هر مکتب و ژانری که مطرح می شود می تواند در طول زمان ارائه دهنده تکنیک ها یا آرایه هایی باشد. برای این منظور میثم رجبی بنیانگذار مکتب پایایسم (فراروایت) برای گونه فراروایت، تکنیک هایی را به عنوان تکنیک های پایه در این مکتب ارائه داده است که در مقابل ادبیات گذشته تعداد آنها قابل توجه است.
