'''محمّد صادقی اصفهانی'''، معروف به '''صادقی تهرانی'''، (زادهٔ ۱ فروردین ۱۳۰۵ در [[تهران]] – درگذشتهٔ ۱ فروردین ۱۳۹۰ در [[قم]]) از [[مراجع تقلید شیعه]] و [[مفسران]] قرآن بود.
وی، صاحب تفسیر «[[تفسیر الفرقان|الفرقان فی تفسیر القرآن بالقرآن و السّنه]]» و [[مترجم قرآن]] بود و از [[ابوالقاسم خویی]] حکم [[اجتهاد]] داشت.<ref>سایت [http://www.forghan.ir/ جامعة علوم القرآن]</ref> وی از جمله حافظین موضوعی قرآن بوده و با توجّه به تألیفات متعدّد تفسیری، از جمله، تفسیر ترتیبی قرآن با عنوان «[[تفسیر الفرقان|الفرقان فی تفسیر القرآن بالقرآن و السنه]]» در سی جلد، به زبان عربی، و همین‌طور، تفسیر موضوعی سی جلدی قرآن، به زبان عربی، همچنین تفسیر مختصر قرآن به زبان عربی، با عنوان [[مفسران|تفسیر البلاغ]]، در یک جلد، و تفسیر قرآن پنج جلدی فارسی، به نام [[مفسران|ترجمان فرقان]] و ترجمه تفسیری قرآن به زبان فارسی، با عنوان [[مترجمان قرآن|ترجمان وحی]]، از جمله نوادر اندیشمندان و متخصّصان برجسته در این رشته، به‌شمار می‌رود. وی از اندک مراجع تقلید شیعه بود که علاوه بر طی مدارج رسمی حوزوی، تحصیلات عالی کلاسیک دانشگاهی داشته و دارای مدرک دکتری الهیات و معارف اسلامی و نیز، چهار مدرک لیسانس فقه، حقوق، علوم تربیتی، فلسفه و کلام، از دانشکدهٔ معقول و منقول (الهیات و معارف اسلامی) [[دانشگاه تهران]]، در سال ۱۳۳۸ خورشیدی است.<ref>[http://forghan.org/talifat#100000018/ ترجمان وحی] - مقدمه - انتشارات شکرانه - چاپ اول ۱۳۸۵</ref>
