انجیر کوهی: تفاوت میان نسخه‌ها

انجیر کوهی یا انجیر طبیعی یکی از گونه‌های [[انجیر]] است که به صورت خودروُ در مناطق کوهستانی حاشیه کویر [[ایران]] می‌روید و در مقابل [[خشک سالی]] و سرما بشدت مقاوم است.[http://parssea.org/?p=1738] تنها تفاوت این نوع انجیر با [[انجیر|انجیر معمولی]] در مقاومت زیاد آن در مقابل سرما و کم‌آبی است درخت این نوع انجیر در روزنه‌های کوه‌ها و صخره‌ها می‌روید. انجیر رسیده آن شیرین و با طعمی نزدیک به ترش می‌باشد. این میوه یکی از قدیمی‌ترین گونه‌های گیاهی است که برای انسان شناخته شده بوده‌است. هنوز هم انسان و حیوانات و پرندگان و حتی خزندگان از این انجیر به عنوان خوراکی استفاده می‌کنند. انجیر کوهی در مناطق پر باران معمولاً میوه نمی‌دهد. انجیر کوهی میوه دار در کوه‌های [[قهستان]] به ویژه در مناطق کوهستانی [[زیبد]] به وفور وجود دارد؛ و کشته یا خشک شده آن را در قدیم به عنوان تنقلات و آجیل استفاده می‌کرده‌اند. در اطراف [[قلعه زیبد]] و کوه‌های اطراف و تنگل [[زیبد]] و رشته کوه زیبد که بخش غربی کوه‌های قهستان است درختان بسیار کهن‌سالی از انجیر کوهی و [[پسته کوهی]] [[تاقوک]] در روستاهای خوانسار، کرخنگان و برزگر بوانات فارس وجود دارد. تصویر از یک درخت انجیر در داخل ایوان صوفه پیر و قلعه زیبد است. احتمالاً این نوع انجیر در کوه‌های [[افغانستان]] نیز وجود داشته باشد. این نوع انجیر خواص بسیار زیاد پزشکی دارد.[http://parssea.org/?p=1738]