کنستانس انطاکیه: تفاوت میان نسخه‌ها

کنستانس در سال ۱۱۲۸ میلادی متولد شد و. وی تنها فرزند [[بوهموند دوم انطاکیه]] و همسرش، [[آلیس انطاکیه|آلیس اورشلیم]] دختر بالدوین دوم اورشلیم بود.{{sfn|Hodgson|2007|p=182}}{{sfn|Runciman|1989|p=176}}{{sfn|Murray|2016|pp=۸۱, ۸۳}} نام وی را به‌خاطر مادربزرگ پدری‌اش، کنستانس فرانسه، کنستانس انتخاب کردند.{{sfn|Murray|2016|p=۸۴}} بعد از ۲ سال، پدرش، بوهموند، در نبردی در نزدیکی رود جیحان در فوریه ۱۱۳۰ کشته شد.{{sfn|Nicholson|1969|p=431}}{{sfn|Murray|2016|p=۸۱}} و پس ازبا مرگ وی، آلیس کنترل شاهزاده‌نشین انطاکیه را برعهده گرفت.{{sfn|Runciman|1989|p=۱۸۳}} طبق شایعاتی که در آن زمان مطرح شده بود، آلیس در نظر داشت که کنستانس را به صومعه بفرستد یا وی را به ازدواج یک شخص عادی درآورد.{{sfn|Runciman|1989|p=۱۸۳}} در این زمان پسرعموی بوهموند، راجر دوم سیسیل، که یکی از اعضای اصلی خاندان هووتویل بود، مدعی حکومت انطاکیه شد.{{sfn|Norwich|1992|p=473}}{{sfn|Murray|2016|p=۸۵}}

در این زمان اشراف و نجبای انطاکیه فرستاده‌ای را به نزد بالدوین دوم فرستادند تا وی را از شرایط انطاکیه با خبر سازندکنند تا وی قدرت انطاکیه را در دست بگیرد.{{sfn|Nicholson|1969|p=۴۳۱}} اما آلیس مخالف این امر بود و درصدد مقاومت در برابر پدرش برآمد.{{sfn|Runciman|1989|p=۱۸۳}} ویلیام صوری، مورخ قرن ۱۲ میلادی، در اثر خود مدعی شده‌است که در این زمان آلیس برای حفظ قدرت خود از عمادالدین زنگی، اتابک حلب، تقاضای کمک کرده‌استکرد.{{sfn|Runciman|1989|p=183}}{{sfn|Buck|2017|p=۲۲۱}} ویلیام صوری در ''تاریخ'' خود به این موضوع اشاره می‌کندگفته‌است که فرستادگان وی در حین بازگشت به انطاکیه دستگیر شده‌اندشدند.{{sfn|Runciman|1989|p=۱۸۳}} پس از آن آلیس از پدرش تقاضای عفو نمودکند واما بالدوین نیز وی را از سلطنت خلع کرد و به وی دستور داد که انطاکیه را ترک گوید.{{sfn|Nicholson|1969|p=431}}{{sfn|Runciman|1989|p=۱۸۴}}

پس از مرگ بالدوین و ژوسلین، آلیس بار دیگر مدعی حکومت انطاکیه شد.{{sfn|Runciman|1989|p=۱۸۸}} با این حال اشراف و بزرگان انطاکیه با حکومت یک زن مخالف بودند به همین دلیل نمایندگانی را به جانب جانشین بالدوین، [[فولک اورشلیم|فولک]]، فرستادند.{{sfn|Runciman|1989|p=188}}{{sfn|Nicholson|1969|p=۴۳۳}} آلیس در این زمان اتحادی با [[ژوسلین دوم، کنت ادسا]] و [[پونز، کنت ترپولی]]، در ابتدای سال ۱۱۳۲ بست.{{sfn|Runciman|1989|pp=188, 190}}{{sfn|Nicholson|1969|p=۴۳۳}} فولک پس از دریافت نامهنامۀ اشراف انطاکیه، از راه دریا عازم این شهر شد اما از راه دریا چراکه پونز،چون کنت تریپولی، اجازه عبور از [[کنت نشین تریپولی|کنت‌نشین]] خود را به وی نداده بودنداد.{{sfn|Runciman|1989|p=188}}{{sfn|Nicholson|1969|p=۴۳۳}} پس از رسیدن فولک به انطاکیه، اشراف و بارون‌های شهر، در [[بندر سن‌سیمون]] سوگند وفاداری خوردند و حاکمیت و قدرت وی را بر شهر پذیرفتند.{{sfn|Nicholson|1969|p=433}}{{sfn|Runciman|1989|p=۱۹۰}} فولک نیز [[رینالد یکم ماسوار]]، پاسبان انطاکیه،انطاکیه را به‌عنوان مسئول شاهزاده‌نشین منصوب کرد.{{sfn|Runciman|1989|p=۱۹۰}}

خواهر آلیس، [[ملیساند اورشلیم|ملیساند]]، و همسر فولک، پادشاه اورشلیم را متقاعد کرد که به آلیس اجازه بازگشت به انطاکیه را در سال ۱۱۳۵ بدهد.{{sfn|Runciman|1989|p=۱۹۸}} آلیس در این زمان درصدد بود که روابط شاهزاده‌نشین انطاکیه رابا [[امپراتوری بیزانس]] را تحکیم بخشد؛کند؛ به همین خاطر، وی پیشنهاد ازدواجداد کنستانس با پسر [[ژان دوم (امپراتور بیزانس)|ژان دوم کومننوس]]، [[مانوئل یکم، امپراتور بیزانس|مانوئل]] راازدواج دادکند.{{sfn|Runciman|1989|p=۱۹۸}} فولک برای جلوگیری از این ازدواج، فرستاده خود را به [[فرانسه]] نزد ریموند فرستاد تا وی را برای حرکت به سمت انطاکیه ترغیب کند. ریموند با لباس مبدل سفر خود را به سمت انطاکیه آغاز کرد چراکه در این زمان راجر دوم سیسیل درصدد دستگیری وی در جنوب ایتالیا بود.{{sfn|Norwich|1992|p=473}}{{sfn|Runciman|1989|p=۱۹۹}}