زمان حال کامل: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ایجاد مقاله زمان حال کامل |
ساختار زمان حال کامل در زبان فارسی |
||
خط ۱:
'''زمان حال کامل''' نام یک [[زمان
میان کارکردهای زمان حال کامل در زبانهای دارای این زمان مشابهت‌هایی وجود دارد ولی یکسانی نیست و دستورنویسان به طور سنتی این زمان و به طور کل زمانهای دارای نمود کامل را به صورت زبان‌ویژه بررسی کرده‌اند.<ref>{{یادکرد
|نام = لیلا
خط ۲۳:
|صفحه = ۱۴۲
}}</ref>
== ساختار زمان حال کامل در زبان فارسی ==
حال کامل در فارسی به صورت صفت «مفعولی + ام/ای/[است]/ایم/اید/اند» است که صفت یا اسم مفعولی متشکل از ستاک گذشته+ـه میباشد. در صیغهٔ سوم شخص مفرد «است» میتواند حذف شود و این در ادبیات فارسی سابقه دارد<ref>{{یادکرد کتاب | نام خانوادگی = ناتل خانلری | نام = پرویز | پیوند نویسنده = پرویز ناتل خانلری | عنوان = دستور زبان فارسی | سال = ۱۳۹۲ | ویرایش = ۳ | ناشر = [[انتشارات توس]] | شابک = ۹۷۸۹۶۴۳۱۵۲۶۱۱ | صفحه = ۳۴۰}}</ref>. برای نمونه صرف فعل رفتن در زمان حال کامل چنین است:
رفته‌ام، رفته‌ای، رفته [است]، رفته‌اید رفته‌ایم، رفته اند
برخی دستورپژوهان با در نظر گرفتن اینکه هر گروه فعلی لزوماً باید دارای یک فعل باشد و تحلیل «ـه» به عنوان یک تکواژ ساختار بالا را رد میکنند و قائل به ساختار «ستاک گذشته+ـه(به عنوان تکواژ نمود کامل) + شناسه(ام/ای/[است]/ایم/اید/اند)» هستند<ref>{{یادکرد
|نام = محرم
|نام خانوادگی= اسلامی
| عنوان = ساختمان صرفی فعل فارسی در زمانهای کامل
|نشریه= نشریه پژوهشهای زبانشناسی
|تاریخ= بهار و تابستان ۱۳۹۸
|شماره= ۲۰
|پیوند= https://jrl.ui.ac.ir/article_23290.html
|صفحه = ۱
}}</ref>.
| |||