شاه تهماسب دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

'''شاه تهماسب دوم''' یا با نگارش کهن‌تر '''شاه طهماسب دوم''' دهمین پادشاه صفوی ایران بین سال ۱۱۰۱ تا ۱۱۱۱ هجری شمسی بود. او پس از [[سقوط اصفهان|اشغال اصفهان بدست افغان‌ها]] و کشته شدن [[شاه سلطان حسین]]، برای مدتی بر بخشی از ایران حکومت می‌کرد و در پی شکست از [[عثمانی]] و بستن قرارداد صلح، توسط [[نادر شاه]] از سلطنت برکنار و کشته شد.

در سال ۱۷۲۹ میلادی نادر قلی خان با استفاده از نارضایتی عمیق مردم که بر اثر جنگ ناکام شاه تهماسب با عثمانی و قرارداد نامساعد صلح برانگیخته شده بود شاه تهماسب را از سلطنت خلع و به سبزوار تبعید کرد. و فرزند خردسالش ([[شاه عباس سوم]]) را در تاریخ ۱۳ شهریور ۱۱۱۱ خورشیدی ۱۴ربیع الاوّل ۱۱۴۵ و ۴سپتامبر۱۷۳۲) به جانشینی برگزید و برای حفظ قدرت، خود را نایب‌السلطنه نامید<ref name="همان" />. او پیش از نوروز ۱۱۱۵ خورشیدی (فوریه ۱۷۳۶)، رهبران ایلی و کدخدایان روستاهای قلمروی صفوی را در اقامتگاه بزرگی در [[دشت مغان]] جمع کرد. او از مجمع درخواست کرد او یاکه یکی از صفویان را برای حکومت بر کشور برگزینند <ref>[http://fna.ir/b2l محمد هاشم آصف، رستم التواریخ ص 203]</ref><ref>مهدوی، سید مصلح الدین (۱۳۷۱)، خاندان شیخ الاسلام اصفهان، گل بهار اصفهان، ص 131</ref> که پس از چندین روز جلسه،[[شورای کبیر مغان]] نادرقلی را شاه مشروع اعلام کرد و تاجگذاری در ۱۸ اسفند ۱۱۱۴ ( ۲۴ شوّال ۱۱۴۸) انجام گردید.