محمدامین ادیب طوسی: تفاوت میان نسخه‌ها

محمدامین ادیب طوسی، در ۱۲۸۳ ش. در [[مشهد]] در محله نوغان متولد شد. در ۵ سالگی به مكتب‌خانه رفت و در محضر پدر مقدمات علوم دینی و قرآن را فرا گرفت و نزد عبدالجواد [[ادیب نیشابوری]] به تحصیل حكمت و ادبیات پرداخت. سپس به عراق رفت و در حوزه‌های نجف و كربلا به تحصیل علوم دینی پرداخت. از عراق به لبنان، مصر، سوریه و هند سفر كرد و با استادانی چون هرتسفلد و ویلسن آشنا شد و نزد آنان زبان‌های عبری و كلدانی و سنسكریت و پهلوی را آموخت. در بازگشت به ایران به خدمت وزارت معارف درآمد. در سال ۱۳۰۶ به انجمن ادبی خراسان پیوست و در سال ۱۳۰۹ مدیریت مدرسه احمدی مشهد را برعهده گرفت و به تعلیم و تدریس پرداخت. به زودی در محافل علمی، شخصیتی برجسته شد. در سال ۱۳۱۱ به تهران نقل مکان كرد و در سال ۱۳۱۴ به تبریز منتقل شد و در دبیرستان فردوسی تبریز به تدریس پرداخت. در سال ۱۳۱۷ سردبیری نشریه ماهتاب را برعهده گرفت. در سال ۱۳۲۵ بودكه به عضویت انجمن ادبی فرهنگستان ایران درآمد و با [[علی‌اصغر حكمت]]، [[ملك‌الشعرا بهار]] و [[بدیع‌الزمان فروزانفر]] مراوده یافت.

در سال ۱۳۲۳ به تهران برگشت و به اداره كل نگارش وزارت فرهنگ انتقال یافت. همزمان به تحصیلات دانشگاهی تا مرحله اخذ دكتری ادبیات فارسی در دانشگاه تهران ادامه داد. با تأسیس [[دانشگاه تبریز]] در سال ۱۳۲۸ به تبریز رفت و به مدت سی سال به عنوان استاد كرسی تاریخ ادبیات ایران به تدریس و تحقیق و مطالعه مشغول بود. در دانشگاه تبریز توان علمی او همراه با ذوق شاعری از وی چهره‌ای برجسته ساخت. محمدامین ادیب طوسی از استوانه‌های اصلی دانشكده ادبیات تبریز در آن دوره بود. مدیریت مجله دانشكده ادبیات تبریز كه از وزین‌ترین مجلات دانشگاهی وزین كشور بود، به عهده او بود. وی از نخستین كسانی بود كه در تالیف دستور زبان فارسی برای مدارس ایران گام برداشته‌اند. كتاب دستور نوین او که در سال ۱۳۱۲ به چاپ رسیده، مورد استفاده و مراجعه‌ بیشتر دستورنویسان بعدی بوده است.