یعقوب لیث: تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه اطلاعات خانواده سلطنتی

|burial_place = [[گندی شاپور]] {{سخ}} ([[آرامگاه یعقوب لیث]])

هیچ‌یک از کتاب‌های تاریخ دربارهٔ [[یعقوب لیث]] روایت دقیقی ارایه نداده‌است و بعضی‌ها دشمنی خودرا تا حدی رسانده‌اند که می‌گویند او رویگر زاده‌ای بیش نبود، مورخین زمان او تحت سلطه خلفای عرب قرار داشتند و تنها نویسنده سیستان وظیفه خود را به خوبی انجام داده‌است. [[حمدالله مستوفی]] در [[تاریخ گزیده]] خود چنین آورده‌است «لیث رویگر بچه سیستانی بود و چون درخود نخوتی می‌دید به سلاح ورزی و [[عیاری]] و راهزنی پرداخت اما در ان طریق انصاف سپردی و مال کسی به یکبارگی نبردی و بوده که از برده بعضی بازدادی شبی خزانه درهم بن نصر بن رافع بن لیث بن نصر سیار را که والی سیستان بود برید و مال بی قیاس بیرون برد سپس چیزی شفاف یافت تصور گوهری کرد برداشت و زبان امتحان بر او زد نمک بود چون حق نمک پیش او بر قبض مال غالب آمد مال بگذاشت و برفت شبگرد خازن از ان متعجب شد و به درهم بن نصر بنمود، درهم مناری کرد و دزد را امان داد تا حاضر شود و لیث صفار پیش او رفت درهم پرسید چون براموال قادر شدی موجب نبردن آنچه بود و لیث حکایت نمک و حق ان را یاد کرد و درهم را پسندیده آورد و او را به در گاه خود راه داد و به او جاه و مرتبه و اورا امیر لشکر کرد.» به گفته صاحب کتاب روضه الصفا «لیث بن معدل سه پسر داشت یعقوب، عمرو، علی، که هرسه به سلطنت رسیدند.»<ref>{{پک|حسن یغمایی|۱۳۷۰|ک=تاریخ دولت صفاریان|ص=۸۸-۸۹-۹۰}}</ref>

[[یاقوت حموی]] در [[معجم البلدان]] «لیث را صاحب چهار پسر دانسته‌است یعقوب، عمرو، علی، طاهر و گوید علی به خدمت رافع ابن هرثمه درآمد و طاهر در بست کشته شد و یعقوب و عمر به امارت رسیدند» و عبد الحی ضحاک گردیزی در [[زین الاخبار]] گوید «[[یعقوب]] در دهکده قرنین حوالی سیستان پا به عرصه وجو گذاشت و در اندک مدتی بر خراسان و [[طبرستان]] و فارس، کرمان دست یافت و سلسه [[صفاریان]] را تشکیل داد نوشته گردیزی مانند مورخین دیگر نسبت به [[یعقوب]] روی خوشی نشان نداده‌است و گوید [[یعقوب]] در آغاز امر مانند پدر به شغل رویگری مشغول بود و ماهانه پانزده درهم اجرت داشت و چون از این مقام رضایت نداشت در صدد [[عیاری]] و راهزنی برآمد و جمعی را به دور خود فراهم آورد. در [[حبیب السیر]] راجع به آغاز کار [[یعقوب]] چنین آمده‌است که تمامی اوقات حیات لیث به درودگری مصروف بود و یعقوب نیز در ایام جوانی به همان کار اشتغال داشت و هر چه پیدا می‌کرد به ضیافت بعضی صبیان خرج می‌کرد و چون به سن رشد رسید قومی از جوانان جلد غاشیه متابعتش را بر دوش گرفتند آنگاه [[یعقوب]] آغاز قطع طریق کرده و در ان امر شرایط انصاف مرعی می‌داشت و به اندک چیزی از مسافران قانع می‌گشت. مؤلف احیا الملوک نسب یعقوب را چنین آورده‌است «چون [[خسرو پرویز]] قبول دین اسلام نکرد دولت از [[عجم]] رفته و به اولاد عرب رسید ،[[اردشیر]] بن قباد بن خسرو در زمان شاهی یزدگر به حدود [[دزفول]] آمد و بعد از شکست یزدگر پسر او نتوانست در آنجا بماند از [[دزفول]] به فارس از آنجا به هفتواد که حالا قصبه بم باشد نزول کرد وبه مدت چند سال حکومت کرد و پسر او هامون بن [[کیخسرو]] از آنجا به [[سیستان]] آمد، در حوالی حوض دارا که موصعیست از نیمروز ساکن شد و به روش فقرا و مساکین روزگار می‌گذرانید و از نسل او نثر بن خلف ابتدا حرفه رویگری داشت با لیث پدر یعقوب چنان‌که یعقوب به ال صفار مشهور است و نسب یعقوب به نوشیروان می‌رساند.» خانواده [[صفاریان]] نسب خود را به [[ساسانیان]] می‌رسانند پدر یعقوب مردی بود گمنام از روستای [[قرنین]] و چهار فرزند یعقوب و عمرو و طاهر، علی را داشت و یعقوب نیز در شهر زرنگ سیستان به رویگری مشغول بود اگرچه ثروتی نداشت و ظاهراً [[عیار]] بود اما دو صفت عشق و محبت به وطن و نفرت از اجنبی دوم و جوانمردی و سخاوت طبع که باعث پیشرفت کار او شد را دارا بود.»<ref>{{پک|حسن یغمایی|۱۳۷۰|ک=تاریخ دولت صفاریان|ص=۸۸-۸۹-۹۰}}</ref>

در نسب و [[تبار]] [[یعقوب لیث]] گفته شده «یعقوب بن لیث معدل ابن حاتم ماهان بن کی خسرو بن اردشیر بن قباد بن [[خسرو پرویز]] بن هرمز بن خسرو پرویز بن ا[[نوشیروان]] بن قباد بن فیروز بن یزید جردین بن [[بهرام]] جور بن یزید جورد بن [[شاپور ذوالاکتاف]] بن هرمز بن [[نرسی]] بن بهرام بن بهرام بن هرمز البطل بن [[شاپور]] بن [[اردشیر]] بابک بن [[ساسان]] بن بهمن بن اسفندیار بن سیتاسف بن [[سهراب]] بن [[سیاوش]] بن سهراب بن آهو جنگ بن [[کیقباد]] بن کی فشین بن کی ابیکه بن کی منوش بن نوذر بن منوش بن منوشرود بن منوشجهر بن نسروسنج بن ایرج بن افریدون بن اتبین بن [[جمشید]] بن بحوجهان بن اینکهد بن اوشهنج بن فراوک بن [[سیامک]] بن مشی بن [[کیومرث]].»<ref>{{پک|الهام ملک‌زاده|۱۳۸۱|ک=سرگذشت صفاریان|صص۲۴}}</ref>

[[یعقوب]] در قریه [[قرنین]] یا «[[کارنین]]» در حاشیه کویر در شمال شرقی شهر [[خاش]] در روستای نیشت در یک منزلی ان بر سر راه فراه متولد شده‌است، ان شهر کی بوده که نهری از میان ان می‌گذشته و مسلماً او در خانواده ای رویگر به دنیا آمده‌است. [[تاریخ تولد]] [[یعقوب لیث]] محققا معلوم نیست و در نزد بیشتر مورخین به سکوت مانده‌است اما به گفته برخی محققین چون تاریخ وفات ان در شوال ۲۶۵ بوده‌است و در این هنگام در کمال صحت و قدرت بوده زیرا که سه سال قبل از ان به سوی [[بغداد]] و به سوی خلیفه لشکر کشی کرده‌است و بعد از پیغام تهدید آمیزی که برای خلیفه فرستاده به نظر نمی ایدنمی‌اید که وی در ان هنگام فردی فرتوت و سالخورده باشد و اگر حداکثر عمر اورا به هنگام مرگ۶۵سال به حساب آوریم باید به سال ۲۰۰ه‍-ق متولد شده باشد. مؤلف تاریخ [[سیستان]] ضمن حوادثی که قبل از الواثق [[خلیفهٔ عباسی]] و نزدیک به فوت او آورده چنین می‌گوید: «یعقوب لیث و عیاران [[سیستان]] (صالح بن نصر را قوت کردند) چون مرگ واثق در سال ۲۳۲ ه‍-ق بود این عبارت مربوط به سال های۲۳۰ یا۲۳۱ است و چنین معلوم است که [[یعقوب]] در سال جوانی صاحب عنوان سرهنگی از عیاران بوده که به کمک صالح رفته‌است و کار او در تاریخ ثبت شده است و برای رسیدن به این مقام باید ۲۵ سال داشته باشد و اگر سن اورا در این زمان چنین حساب کنیم تاریخ تولد او باید در سال ۲۰۶یا ۲۰۷ه‍-ق باشد. از روی تخمین و به احتمال قوی تاریخ تولد یعقوب بین سال‌های ۲۰۰–۲۰۷یعنی در اواخر [[قرن سوم هجری]] است معروف بود که [[قرنین]] آخور رخش [[رستم]] بوده و این خود افتخاری برای [[یعقوب]] بود.<ref>{{پک|دکتر حسن یغمایی|۱۳۷۰|ک=تاریخ دولت صفاریان|ص=۹۰-۹۱-۹۲}}</ref>

بعد از اینکه با یعقوب به عنوان یک امیر بیعت کردند، حفص بن اسماعیل هم پس از بیعت به عنوان رئیس نگهبانان انتخاب گردید به مدت مدیدی [[یعقوب]] با خوارج درگیر شد و در این زمان درهم بن نصر از زندان فرار کرد و نزد سرباتک در کلاشیر رفت و برای از بین بردن یعقوب با او همکاری کرد اما یعقوب با محمد ابن رامش به آنان حمله کرد و [[یعقوب]] در این جنگ پیروز میدان بود و تجهیزات نظانی اسب و اموال را مصادره کرد با پیروزی رو به ارگ حکومتی نهاد و از آن پس اوضاع [[سیستان]] را سامان بخشید. [[یعقوب]] با مردمی که با او هم دل شدند به خوبی رفتار می‌کرد و اسرا را آزاد کرد و با آنها پیمان بست آنان نیز با او همراه شدند او سپاه عظیمی به راه انداخت در این زمان نامه ای به عمار خارجی فرستاد و از او خواستار بیعت شد و گفت ما قصد داریم با نیت درست [[سیستان]] را به کسی بسپاریم و بر قدرت [[سیستان]] بیفزاییم و در پاسخ [[عمار]] گفت دربارهٔ پیوستن و همراهی به یعقوب باید بیاندیشدبیندیشد و همچنین قصد آزار مردم او را ندارد و [[یعقوب]] نیز خراج را تعیین کرد و هر ولایتی را به والیانی واگذار کرد.

خلافت [[مستعین]]ه عباسی در ۷ شوال ۲۴۷ ق بود که خبری مبنی بر اینکه محمد ابن جعفر المنتضر بالله پدر خود [[متوکل علی اللهعلی‌الله]] را به قتل رسانده‌است این در حالی است که او نیز بعد از شش ماه در گذشت و پسرش مستعین بالله به حکومت رسید او طاهر ابن عبدالله را به حکومت خراسان منسوب کرد و یعقوب که اوضاع [[سیستان]] را نظم بخشیده بود عمر را در سیستان گماشت و خود به سرکوب قدرت صالح ابن نصر در بست پرداخت که نبردهای مداوم باعث شد که بست به دست [[یعقوب]] بیافتد،بیفتد صالح ابن نصر فرار کرد او با سپاهیان خود از راه کویر به سیستان رفت اما مردم [[سیستان]] گمان می‌کردند که او یعقوب است که از بست بازگشته است و پس از مشخص شدن موضوع مردم سیستان گریختند و [[عمر]] خود را در گوشه ای از محلات [[سیستان]] پناه داد و یعقوب نیز که در تعقیب صالح رو به [[سیستان]] نهاده بود در پنجم شعبان به او حمله برد و او مجبور به فرار شد. پس از فرار صالح ابن نصر اموال و اسلحه و اسبان او به دست [[یعقوب]] افتاد که خداوند را به پاس این پیروزی شاکر شد.

ازهر که تبار خود را به [[خسرو پرویز]] پادشاه ساسانی می‌رساند نامه ای به بزرگان خوارج نوشت و خواستار پیوستن آنها به سپاه یعقوب لیث شد و هزاران نفر به سپاه [[یعقوب]] پیوستند، یعقوب هر کدام را به مقام و منسبی وعده داد و این جماعت همراه او در سیستان ماندند. همزمان با قدرت یافتن یعقوب در [[سیستان]] طاهر ابن عبدالله در [[نیشابور]] در گذشت و [[خلیفه عباسی]] محمد پسر او را به جانشینی خراسان منسوب کرد. در این زمان یعقوب لیث عزیز ابن عبدالله را به عنوان جانشین در سیستان منسوب کرد تا به جنگ با صالح در بست برود صالح که از این جنگ مطلع شده بود به زنبیل فرار کرد و یعقوب تمام اموال آن را مصادره و به [[سیستان]] بازگشت. در همان سال اسدویه خارجی به جنگ با یعقوب آمد ولی شکست خورد. یعقوب بار دیگر به جنگ با صالح ابن نصر در زنبیل رفت و زنبیل با هزاران فیل و سپاه از صالح حمایت کرد ولی در این جنگ از یعقوب لیث شکست خورد و تمام اموال و اسلحه و نزدیکان او روانه سیستان شد و صالح ابن نصر با سپاهیان خود گریخت. [[یعقوب]] فردی به نام شاهین ابن روشن را به تعقیب صالح فرستاد در نزدیکی پلی به نام سرحد والشتان او را دستگیر و نزد [[یعقوب]] آوردند بعد از ۱۷ روز رسیدن اسرا به سیستان صالح در زندان در گذشت.

یعقوب در اواخر ذی الحجه سال ۲۵۴ ق عزیز ابن عبدالله را به جای خود در [[سیستان]] گماشت و خود به سوی کرمان حرکت کرد و به جنگ با اسماعیل ابن موسی نامی که از حامیان خوارج بود پرداخت و همه آنها را مغلوب خود کرد و در ادامه راه به سمت کرمان طوق بن المغلس از سوی حاکم [[کرمان]] مأمور جنگ با یعقوب گردید و پس از نبردی سنگین ازهر یکی از فرماندهان یعقوب طوق را به اسارت درآورد و [[علی بن الحسین]] حاکم کرمان پس از شنیدن این شکست با سپاهیانش به [[شیراز]] گریخت ولی او لشکری فراهم آورد و طائفه کفجان را با خود همراه کرد ولی در آخر شکست سنگینی از [[یعقوب]] خورد و به اسارت درآمد.<ref>{{پک|الهام ملک‌زاده|۱۳۸۱|ک=سرگذشت صفاریان|ص=۲۶–۵۲}}</ref>

محمد طاهری حاکم [[خراسان]] که توان اداره حکومت را نداشت و در این امور ضعیف بود به طوری که طبرستان و ری از تصرف وی خارج شده بودند. اومردی شراب خوار بودو [[یعقوب]] لیث نیز موقعیت را مساعد دید تا خراسان را بدست آورد و بعد از پیغام اول به سوی خراسان حرکت کرد و در میان راه رسولی را به جانب محمد طاهری فرستاد حاجب [[امیر طاهری]] گفت اکنون امیر در خواب است، و فرستاده گفت کسی خواهد آمد که اورا از خواب بیدار می کندو یعقوب به سوی خراسان رفت و سه برادر فراری از [[نیشابور]] به گرگان و طبرستان رفتند و عده ای به یعقوب نامه ای نوشتند و اورا تشویق به آمدن کردند گردیزی می‌گوید: وقتی محمد شنید که یعقوب به شهر نزدیک می‌شود به او پیغام داد که اگر به فرمان امیر المومنینامیرالمؤمنین آمده‌ای عهد و پیمان را نشان ده تا ولایت را به تو بسپارم و یعقوب شمشیر را درآورد و گفت عهد و لوای من این است. بالاخره [[یعقوب]] در شادیاخ [[نیشابور]] محمد را گرفت و ملامت کرد، و خزانه اورا تصرف کرد و دولت طاهری بعد از نیم قرن منقرض شد، خلیفه از این کار یعقوب به وحشت افتاد زیرا که خراسان مطیع خلیفه عباسی بود.<ref>{{پک|حسن یغمایی|۱۳۷۰|ک=تاریخ دولت صفاریان|ص=۱۰۱}}</ref>

[[یعقوب لیث]] به تعقب فراریان از راه نیشابور به طبرستان و گرگان آمد و بدین بهانه می‌خواست گرگان و طبرستان را بدست آورد و نامه ای به حسن بن زید نوشت او نیز جواب نامه را داد ولی پناهندگان را تسلیم نکرد. در این میان اشراف و [[اسپهبدان طبرستان]] چون منافع خود را در سقوط علویان می‌دیدند به یعقوب یاری رساندند یعقوب ابتدا به دهستان و [[گرگان]] و آنجا به ساری رفت و حسن بن زیدبه امل فرار کرد یعقوب نیز از راه جنگل و گردنه به سختی در تعقیب او بود حسن بن زید به سوی رویان و چالوس متواری شد یعقوب در این درگیری غناینی بدست آورد و برادر حسن محمد علوی را دستگیر و روانه [[سیستان]] کرد. در این میان یعقوب مورد هجوم اقوام دیلم قرار گرفت و مردم شهرها بر عاملان او شورش کردند بسیاری از [[وسایل نقلیه]] او در اثر باران و صاعقه صدمه دیدند. چون ماندن در [[مازندران]] برای [[یعقوب]] دشوار بود، آنجا را ترک کرد و دست از تعقیب حسن بن زید برداشت و برادرش را آزاد کرد، فراریان را از حاکم ری خواست و تمامی آنان را دستگیر و به قتل رساند. در خراسان گروهی به نام سالوکان وجو داشتند که کاروان‌ها را غارت می کردند، از جمله آنان احمد بن عبدالله خجستانی و پسر الیاس بن اسد و پسران سرکب بودند که به اطاعت یعقوب درامدند.<ref>{{پک|حسن یغمایی|۱۳۷۰|ک=۱۳۷۰|ص=۱۰۱–۱۰۲}}</ref>

یعقوب در سال ۲۶۵ در [[گندی‌شاپور (شهر)|گندی‌شاپور]] در اثر [[قولنج]] درگذشت. یعقوب را مردی باخرد و استوار توصیف کرده‌اند. [[حسن بن زید علوی]] که یکی از دشمنانش بود، او را از جهت استقامت و پایداریش [[سندان]] لقب داده بود. برخی احتمال داده‌اند که [[آرامگاه شاه ابوالقاسم]] در روستایی به نام [[اسلام‌آباد (شاه ابوالقاسم یا شاه آباد)]] در ۱۰ کیلومتری جنوب شرقی [[دزفول]]

همان [[آرامگاه یعقوب لیث]] باشد.<ref>[http://www.ichodoc.ir/p-a/CHANGED/119/html/119_7.htm امام شوشتری، محمدعلی . "تاریخ جغرافیایی خوزستان. ص ۲۲۷"]</ref><ref>[http://www.ichodoc.ir/p-a/CHANGED/119/html/119_7.htm دبیری نژاد، بدیع‌الله. "جندی شاپور". دوره ۱۰، ش ۱۱۹و۱۲۰ (شهریور و مهر۵۱): ۷-۹.]</ref><ref>[https://www.academia.edu/7854304/_نامواژهٔ_جندیشاپور_معنا_و_مفهوم_آن_مجلهٔ_پژوهش_های_تاریخی_ایران_و_اسلام_شمارهٔ_۱۱_پاییز_و_زمستان_۱۳۹۱_ص_۴۹-۶۲ جلیلیان، شهرام. "نامواره جندی شاپور". مجلهٔ پژوهش‌های تاریخی ایران و اسلام، شمارهٔ ۱۱، پاییز و زمستان ۱۳۹۱، ص ۴۹-۶۲]</ref> این نظریه از سوی برخی نیز رد شده‌است.<ref>[http://jhr.ui.ac.ir/article_16501.html خدایی،محمدزمان. نگاهی نو به شهری کهن،مجله علمی پژوهشی دانشگاه اصفهان]</ref><ref>[https://www.cgie.org.ir/fa/news/116042 خامه یار، احمد. بقعه شاه ابوالقاسم دزفول مدفن کیست؟ مرکز جامع دایرةالمعارفدائرةالمعارف اسلامی]</ref>

کمتر از ۴۰۰ سال پیش فتحعلیخان حاکم شوشتر در دوره صفوی برای بزرگداشت عارفی به نام [[شاه ابوالقاسم]] یکی از مریدان شیخ [[اسماعیل قصری]] ساختمانی بر قبر او ساخت.<ref>[http://jhr.ui.ac.ir/article_16501.html خدایی،محمدزمان. نگاهی نو به شهری کهن،مجله علمی پژوهشی دانشگاه اصفهان]</ref> قدمت این آرامگاه، به دوره صفوی تا قاجار می‌رسد. آرامگاه با گنبد مضرس ساخته شده و در دوره‌های مختلف مرمت شده‌است..

[[یعقوب لیث]] هیچ کاری را بدون همکاری و مشورت انجام نمی‌داد، در طول شبانه روز بیش از ۱۷۰ رکعت نماز به جای می‌آورد چه از بابت فریضه واجب و چه سنت حسنه روزانه ۱۰۰۰ دینار صدقه می‌داد و هیچ‌گاه به زن یا غلامی دیده شهوت‌انگیز نداشت. در رسیدگی به امور اهتمام زیادی می‌ورزید و بسیار جست وجوگرجستجوگر و باهوش بود و هیچ‌گاه بر روی کسی که اهل تهلیل بود شمشیر نکشید و قبل از حمله به کسی حجت را بر او تمام کرده و خدا را گواه می‌گرفت، اگر رقیب به ادامه جنگ مایل بود به نبرد می‌پرداخت.<ref>{{پک|الهام ملک‌زاده|۱۳۸۱|ک=سرگذشت صفاریان|ص=۷۸–۸۱}}</ref>

اندیشمندان امروزی دربارهٔ انگیزه جنبش صفاریان توافق نظر ندارند. برخی از آنان معتقدند که یعقوب به دنبال احیای شکوه گذشته ایرانِ ساسانی بوده و هویت ایرانی انگیزه اصلی خیزش او بوده‌است. حتی در منابع تاریخی شعری به یعقوب منسوب است که او خود را وارث [[پادشاهان ایران]] و از نسل جمشید معرفی می‌کند<ref group="یادداشت">به [[عربی]]: انا ابن الکارم من نسل جم/ و حائز ارث ملوک العجم</ref> و به اعراب پیام می‌دهد که به بیابان‌هایتان بازگردید. با این حال، گروهی دیگر از اندیشمندان این دیدگاه را به چالش کشیده‌اند. آن‌ها با استناد به اینکه بخش بزرگی از سپاه یعقوب را اعراب تشکیل می‌دادند، معتقدند که هدف یعقوب تنها احیای شکل اصلی اسلام بوده‌است که در آن دوران به کلی فراموش شده بوده. در کنار این‌ها، گروه سومی از اندیشمندان بر این باورند که تنها آدرنالین و وسوسه شهرت و فتوحات بزرگ محرک یعقوب برای خیزش علیه دولت بغداد بوده‌است.{{sfn|Bosworth|1975|p=125}}<ref>{{cite book|last=Tor|first=D.G.|title=Violent Order: Religious Warfare, Chivalry, and the ʻAyyār Phenomenon in the Medieval Islamic World|year=2007|publisher=Orient-Institut-Istanbul}}</ref><ref>{{cite book|last=Bosworth|first=C.E.|title=The History of the Saffarids of Sistan and the Maliks of Nimruz (247/861 to 949/1542-3)|year=1994|publisher=Mazda Publishers|location=Costa Mesa, CA}}</ref>

با همه این‌ها، سیاست ضدخلیفه او بسیار آشکار است. کتاب [[تاریخ سیستان]] نقل می‌کند که یعقوب عباسیان را «دروغگو» خطاب کرده‌است. در ادامه این نقل قول آمده‌است:

این نظریه که نخستین شعر فارسی در زمان صفّاریان سروده شده‌است، درست نیست. نمونه‌هایی از اشعار فارسی که در زمان طاهریان سروده شده مانند دو قطعه از [[حنظلهٔ بادغیسی]] در دست است و احتمالاً زودتر از آن هم کوشش‌هایی برای سرودن شعر به اوزان محلی یا در قالب شعر عربی به‌طور پراکنده صورت گرفته باشد، اما از آنها چیزی به دست ما نرسیده‌است. اقدام یعقوب محرّکی در سرودن شعر فارسی شد و آغاز سنتی گردید که [[سامانیان]]، پیشروان راستین رستاخیز ادبی ایران، آن را برگرفته و گسترش دادند.<ref name="yarshater1"/>

{{انبارویکی‌انبار-رده|Ya'qub ibn al-Layth}}