مشرق‌الاذکار نیلوفر آبی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
تصویر زیباتر از ویکی انگلیسی
Ali20 wiki (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳:
'''لوتوس تمپل''' یا '''معبد نیلوفر آبی''' (Bahá'í Houses of Worship یا Lotus Temple) معبد [[بهائیت|آیین بهائی]] یا [[مشرق الاذکار]] بهائیان در شهر [[دهلی‌نو]] پایتخت [[هندوستان]] است و به عنوان مادر معابد [[شبه قاره هند]] شناخته شده‌است.{{مدرک}}
 
معمار این ساختمان یک [[ایران|ایرانی]] بهائی به نام [[فریبرز صهبا]] است که در طرح معماری این بنا از گل [[نیلوفر آبی]] الهام گرفته‌است. این گل در هندوستان نشانه پاکیبا عبادت و روحانیتیدیانت پیوند داشته است.<ref>{{cite کهbook|last= هموارهSajnani|first=Manohar|title=Encyclopaedia باof عبادتtourism وresources دیانتin توأمIndia, بوده‌است.{{مدرکVolume 1|publisher=Gyan Publishing House|date=2003|pages=73|isbn=9788178350172|language=انگلیسی}}</ref> این معبد که جوایز متعددی در زمینه معماری برده‌است در سال ۱۹۸۶ تکمیل شد.<ref>{{cite book|last=Om Gupta|title=Encyclopaedia of India, Pakistan and Bangladesh|publisher=Gyan Publishing House|date=۲۰۰۶|pages=۱۳۹۷|isbn=۹۷۸۸۱۸۲۰۵۳۸۹۲}}</ref>
== معماری مشرق‌الاذکار ==
این ساختمان شامل ۲۷ گلبرگ است که از بتُن سفید ساخته شده و با سنگ مرمر سفید پوشیده شده این سنگ‌ها از یونان خریداری و در ایتالیا برش داده شده‌اند. هر یک از نُه طرف ساختمان سه گلبرگ دارد و نُه در بزرگ به تالار مرکزی به‌ظرفیّت ۱۳۰۰ نفر باز می‌شود. ارتفاع بنا از کف تا بالای ساختمان ۲۷/۳۴ متر و قطر ساختمان ۷۰ متر است و در زمینی به‌مساحت ۶۴/۱۰ هکتار در نزدیکی کاخ ریاست جمهوری هندوستان نشسته‌است.