سید عباس مجتهد گراشی: تفاوت میان نسخه‌ها
| [نسخهٔ بررسی‌نشده] | [نسخهٔ بررسی‌نشده] |
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
تا پایان ص۹۷ |
تا پایان گلشن ابرار |
||
خط ۱:
{{جعبه اطلاعات مراجع تقلید|عنوان=سید عباس مجتهد گراشی|تاریخ وفات=۱۳۴۹ هـ.ق ({{سن|۱۲۶۹|۰|۰|۱۳۴۹|۰|۰|از تاریخ=قمری}})|فعالیت‌های علمی=تدریس در حوزه‌های علمیه|تالیفات=''محاسن‌الاخلاق''{{سخ}}''رسالهٔ عملیه''|شاگردان=[[سردار کابلی]]{{سخ}}[[سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی]]|استادان=[[میرزای شیرازی]]{{سخ}}[[آخوند خراسانی]]|مدفن=قبرستان قبرآقا، کرمانشاه، ایران|شهر وفات=[[کرمانشاه]]|محل زندگی=[[نجف]]، [[گراش]]، [[کرمانشاه]]|تصویر=پرونده:سید عباس مجتهد گراشی.jpg|محل تحصیل=[[حوزهٔ علمیهٔ نجف]]|شهر تولد=[[گراش]]، [[ایالت فارس]]|تاریخ تولد=۱۲۶۹ هـ.ق|نسب=موسوی|لقب=آغا عباس گپ{{یاد|به [[زبان اچمی]]}} {{کوچک|(آقا عباس بزرگ)}}|نام کامل=سید عباس معصومی گراشی|تحصیلات=اجتهاد|اندازه تصویر=200px}}'''سید عباس مجتهد گراشی''' یا '''سید عباس معصومی گراشی''' (۱۲۶۹ هـ.ق - ۱۳۴۹ هـ.ق) از [[مجتهد|مجتهدین]] [[شیعه]] و از شاگردان [[میرزای شیرازی]] است.
به نوشته [[آقابزرگ تهرانی]]، سید عباس وکالت [[میرزای شیرازی]] را در [[لار]] بر عهده داشت و از شاگردان او به‌شمار می‌رفت.
او فرزند سید محمد بن سید معصوم جراشی موسوی بود و نسبش با چندین واسطه به امام هفتم شیعیان، [[موسی کاظم]] می‌رسد.
خط ۲۳:
ناگاه مرحوم حاج سید مرتضی کشمیری اعلی الله مقامه را دیدم. سبب حیرتم را پرسید. مطلب را عرض کردم. پس با من به مدرسه آمدند. نزد حجره‌ام فرمودند: می‌گویند نام مادر موسی را اگر کسی بداند و بر قفل بسته بخواند، باز می‌شود. آیا جدهٔ ما حضرت فاطمه علیها السلام کمتر از اوست؟ پس دست به قفل نهاد و ندا کرد «یا فاطمه». قفل باز شد.|سید عبدالحسین دستغیب|داستان‌های شگفت}}در ذیحجهٔ سال ۱۳۱۷ هـ.ق، سید محمد، پدر سید عباس، نامه‌ای به آخوند خراسانی نوشت و در آن، وضعیت تحصیل فرزندش را جویا شد. آخوند خراسانی نیز در جواب، تقریظی بر یکی از آثار سید عباس نوشت و در آن، او را دارای درجهٔ اجتهاد دانسته و او را مورد تجلیل قرار داد. بدین ترتیب، سید عباس پس از چهل سال، اجازهٔ «اجتهاد مطلق» گرفت و رتبهٔ «فقاهت والا» را از آخوند خراسانی دریافت کرد. از آن پس، سید عباس در بین بزرگان علمی و فقهی نجف، جایگاهی یافت و افرادی چون سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی و سردار کابلی از او اجازهٔ روایت دریافت کردند.<ref>{{پک|فیضی|۱۳۸۶|ک=گلشن ابرار|ص=۹۶|ف=مجتهد مبارز|ج=۶}}</ref>
=== بازگشت به گراش و مهاجرت ===
سید عباس معصومی پس از دریافت درجهٔ اجتهاد و پایان تحصیلاتش، در سال ۱۳۲۰ هـ.ق از نجف به زادگاهش گراش برگشت.<ref>{{پک|فیضی|۱۳۸۶|ک=گلشن ابرار|ص=۹۷|ف=مجتهد مبارز|ج=۶}}</ref> او در این دوران به عنوان مرجع مذهبی منطقه، مخاطب بیانیه‌ای از سوی میرزا محمدتقی شیرازی قرار گرفت که ناظر به وضعیت سرزمین‌های اسلامی در آستانهٔ جنگ جهانی اول بود و مردم را به همدلی و اتحاد دعوت می‌کرد. سید عباس در پاسخ، عمل به آن حکم را برای عامهٔ مردم لازم دانست.<ref>{{پک|فیضی|۱۳۸۶|ک=گلشن ابرار|ص=۹۹-۱۰۱|ف=مجتهد مبارز|ج=۶}}</ref> سید عباس قصد داشت برای همیشه در گراش بماند، اما به دلیل مخالفت برخی از افراد بانفوذ محلی و تهدید وی، مجبور به ترک وطن شد. این ماجرا با واکنش روحانیون و مراجع وقت همراه بود و افرادی چون شیخ فضل‌الله
=== درگذشت ===
سید عباس پس از کوچ به [[کرمانشاه]]، شروع به تدریس و اقامهٔ جماعت در این شهر کرد و مدتی بعد در سال ۱۳۴۹ هـ.ق درگذشت و در قبرستانی با نام قبرآقا دفن شد. محمدعلی سلطانی در ''تاریخ تشیع در کرمانشاه''، تاریخ درگذشت سید عباس را «اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۰۹ هـ.ش» ثبت کرده‌است.<ref>{{پک|فیضی|۱۳۸۶|ک=گلشن ابرار|ص=۱۰۱|ف=مجتهد مبارز|ج=۶}}</ref>
== آثار ==
سطر ۴۱ ⟵ ۳۴:
* رسالهٔ عملیه (به صورت خطی)<ref>{{پک|فیضی|۱۳۸۶|ک=گلشن ابرار|ص=۹۶|ف=مجتهد مبارز|ج=۶}}</ref>
* محاسن‌الاخلاق (چاپ‌شده)
== منابع ==
| |||