قطران تبریزی: تفاوت میان نسخه‌ها

با آن که [[زبان مادری]] قطران [[زبان ترکی آذری]] یا [[زبان پهلوی|پهلوی]] رایج در آذربایجان بود، به [[پارسی دری]] نیکو شعر می‌سرود. [[ناصرخسرو قبادیانی]] در سفرش با او دیدار کرده‌است. ناصرخسرو می‌گوید: «در تبریز، قطران نام شاعری را دیدم. شعری نیک می‌گفت، اما زبان فارسی نیکو نمی‌دانست. پیش من آمد دیوان [[منجیک ترمذی|منجیک]] و دیوان [[دقیقی]] بیاورد و پیش من بخواند و هر معنی که مشکل بود از من پرسید، با او بگفتم و شرح آن بنوشت و اشعار خود بر من خواند». علت عدم عادت قطران به زبان پارسی آن بود که خود به زبان ترکی آذری ([[زبان پهلوی|پهلوی]]) خو گرفته و پاره‌ای لغات و اصطلاحات اهل مشرق را که از زبان محلی آنان بوده‌است، نمی‌شناخته است.<ref>ذبیح‌الله صفا، تاریخ ادبیات در ایران، جلد دوم، ص ۴۲۲</ref><ref>