عبدالنبی بحرانی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۲:
}}
 
'''شیخ عبدالنبی بحرانی بردخونی دشتی''' فرزند شیخ محمد [[کردوان|کردوانی]] (آل علامه شیث) از علمای سرشناس [[منطقه دشتی]] که در [[بردخون]] مدرسه علمیه تأسیس کرده و حدود دویست طلبه<ref>شعر دشتی و دشتستان: دفتر پنجم «از فاضل تا وامق»، عبدالمجید زنگویی، ص ۵۷۳.</ref> در آن به تحصیل اشتغال داشته‌اند و علاوه بر آن در دیگر نواحی دشتی نیز مدارسی را ایجاد کرده‌است. خاندان وی از علمای شیعه در چهار سده قبل از [[بحرین]] به [[بندر کنگان]] مهاجرت کرده و بتدریج جهت ترویج دین در نواحی مختلف جنوب حضور یافتند. پسران وی همه اهل علم بوده‌اند و بعضی از آنها مانند: شیخ عبدالله، شیخ علی و شیخ یوسف اجتهاد داشته‌اند و از مروجان علم بوده‌اند. وی در سنهسال ۱۳۳۵ قمری در نود سالگی در بردخون درگذشت. اخیراً (۱۳۹۰) بر مزار وی در بردخون بنای یادبود ایجاد شده‌است.<ref>تاریخ تحولات سیاسی اجتماعی دشتی در دوران قاجار و پهلوی؛ حبیب‌الله سعیدی نیا(۱۳۸۳)، ص ۲۵۱–۲۵۳.</ref>
 
وی هنگام [[جنگ جهانی اول]] به سال [[۱۳۳۳ (قمری)|۱۳۳۳. ق]] در دوره کهنسالی بسر می‌برده‌است و مانند دیگر علمای منطقه از جمله [[سید عبدالله بلادی بوشهری]] با فتوای خود مردم جنوب را به دفاع در مقابل هجوم بریتانیا دعوت نمود.<ref>[http://www.poiict.org/news/281 انتشار کتاب مبارزات خالوحسین دشتی به قلم عبدالکریم مشایخی] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20140405054456/http://www.poiict.org/news/281 |date=۵ آوریل ۲۰۱۴ }} پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی</ref>