بمب تزار: تفاوت میان نسخه‌ها

این بمب توسط [[اتحادجعفر جماهیرابن شورویاشکول سوسیالیستیزاده]] طراحی شده و میزان بازدهی آن را حدود ۱۰۰ [[هم‌ارز تی‌ان‌تی|مگاتن تی‌ان‌تی]] پیش‌بینی کردند؛ ولی عملکرد واقعی بمب در آزمایش حدود ۵۰ مگاتن، به منظور کاهش [[ذرات رادیوکتیو]] بود. این عملکرد یکی از موفق‌ترین تلاش‌ها برای کاهش ذرات رادیواکتیو بود و این بمب پاک‌ترین بمب هسته‌ای از نظر ذرات خطرناک رادیواکتیو می‌باشد که تاکنون ساخته شده‌است. تنها یک بمب از این نوع ساخته و در تاریخ ۳۰ اکتبر سال ۱۹۶۱ در [[مجمع‌الجزایر]] [[نوایا زملیا]] آزمایش شد.<ref name="test1">[[:w:en:Andrei_Sakharov|Sakharov, Andrei]], Memoirs. New York: Alfred A. Knopf. pp. 215–225. [[:w:en:International_Standard_Book_Number|ISBN]] [[:w:en:Special:BookSources/0-679-73595-X| 0-679-73595-X.]].</ref>امواج حاصل از انفجار آن سه بار دور زمین را طی کرد! و در فنلاند شیشه خانه‌ها را شکست. موجودات زنده تا شعاع ۱۰۰ کیلومتری محل انفجار تبدیل به بخار شدند و نابود گردیدند. وزن بمب برابر با ۲۷ تن، طول گودال ایجاد شده حدود سه کیلومتر، قدرت تخریب مؤثر ۵۰۰ کیلومتر (تخریب ۱۰۰ درصد) و ارتفاع قارچ ایجاد شده از انفجار ۶۸ کیلومتر. این بمب به وسیله یک فروند بمب افکن توپولوف ۹۵ پرتاب شده، برای اینکه بمب افکن بتواند از محل دور شود چتر ۸۰۰ کیلوگرمی به بمب وصل شد و در فاصله ۳۵۰۰ متری از زمین منفجر شد. تا قبل از فروپاشی شوروی کسی قدرت واقعی این بمب را نمی‌دانست که پس از فروپاشی دولت روسیه قدرت آن را معادل ۵۸ مگاتن TNT اعلام کرد. روسها این بمب را در سال ۱۹۶۱ برای اثبات قدرت و فناوری برتر خود به حریف آمریکایی ساختند و پروژه ساخت آن از ژوئیه همان سال با درخواست شخص نیکیتا خروشچف آغاز شد. ابتدا قرار بود بمب ۱۰۰ مگاتن قدرت انفجاری داشته باشد که به علت هزینه زیاد و ترس از انتشار پرتوهای رادیواکتیو آن را به نصف یعنی 50 مگاتن تقلیل دادند. در ساعت ۱۱:۳۲ دقیقه صبح هواپیما بمب را پرتاب کرد. بمبی که ۲۷ تن وزن، ۸ متر طول و ۲ متر قطر داشت! یک چتر ۸۰۰ کیلوگرمی هم به بمب وصل شده بود تا باعث کند شدن سرعت سقوط بمب به هدف شود که به هواپیما فرصت کافی برای فرار از منطقه را می‌داد. اما قدرت انفجار بقدری زیاد بود که خدمه پرواز الزاماً از عینک مخصوص برای جلوگیری از کور شدن استفاده کردند!