آل‌کرت طبقه‌ای از ملوک شرق ایران از نژاد [[غوریان]] که از ۶۴۳ تا ۷۹۱ هه.ق. حکومت رانده‌اند و پایتخت آنان [[هرات]] بود. سرسلسلهٔ این دودمان [[شمس‌الدین محمد]] دخترزادهٔ ملک رکن‌الدین، و او بزمان جدّ خویش رکن‌الدین یکی از سران سپاه و از مقربین [[چنگیزخان]] بود (۶۴۳–۶۷۶)، و پس از او [[رکن‌الدین کهین]] پسر شمس‌الدین محمد بجای او نشست (۶۷۷–۷۰۵)، و بعد از رکن‌الدین کهین پسر او [[فخرالدین]] بمقام پدر رسید (۷۰۵–۷۰۶)، چهارمین فرمانروای این سلسله [[غیاث‌الدین]] پسر فخرالدین است (۷۰۷–۷۲۹)، و پنجمین آنان شمس‌الدین محمد (۷۲۹–۷۳۰)، ششمین [[ملک حافظ]] (۷۳۰ –۷۳۲) و هفتمین این دوده [[معزالدین حسین]] است (۷۳۲–۷۷۱)، و پس از او پسرش غیاث‌الدین جای پدر گرفت (۷۷۱–۷۸۳)، و او را [[امیرتیمور گورکان]] مغلوب کرده و با پسر ب[[ماوراءالنهر]] فرستاد و در آنجا در ۷۸۷ بامر او بقتل رسیدند و سلسلهٔ آل‌کرت منقرض گردید.
