فرهنگستان زبان ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

[[محمد مقدم|محمّد مقدّم]]‌، پایه‌گذار گروه‌های آموزشی زبان‌شناسی‌زبان‌شناسی [[دانشگاه تهران]]، در سال ۱۳۴۲، نُه سال پس‌از تعطیل شدن [[فرهنگستان اوّل]]‌، دربارۀ خطر حضور و هجوم واژه‌های بیگانه به زبان فارسی هشدار داد. در رسانه‌ها نیز بحث‌هایی درباره لزوم حراست از زبان فارسی و پروراندن آن برای جواب‌گویی‌، به‌مقتضای پیشرفت‌های علمی و فنّی جدید، درگرفت‌. با این مقدّمات، زمینه بازگشایی فرهنگستان فراهم شد و در پنجم مرداد سال ۱۳۴۷ فرهنگستان زبان ایران‌ایران (فرهنگستان دوم‌) تأسیس شد. در این دوره‌، فرهنگستان درپی تشکیل جلسه‌های شورای خود در سال ۱۳۴۹، چهار پژوهشکدۀ واژه‌گزینی، گردآوری واژه‌های فارسی‌، زبان‌های باستانی و میانه و دستور را، به همّت [[وزیر فرهنگ و هنر]] و ده نفر از اعضای پیوسته ایجاد کرد.

[[ذبیح بهروز]]، [[محمود حسابی]]‌، [[رضازادۀ شفق]]‌، [[جمال رضایی]]‌، [[سپهبد علی کریملو]]، [[صادق کیا]]، [[حسین گل‌گلاب]]‌، [[یحیی ماهیار نوّابی]]، محمّد مقدّم‌مقدّم و [[مصطفی مقرّبی]].

این فرهنگستان‌، پس‌از پیروزی انقلاب اسلامی ایران مدتی فعّال بود؛ سپس در سال ۱۳۶۰ با ادغام یازده مرکز و سازمان تحقیقاتی که فرهنگستان دوم نیز جزو آن‌ها بود، [[موسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی]] ([[پژوهشگاه علوم ‌انسانیانسانی و مطالعات فرهنگی]]) پدید آمد.