نسطوری: تفاوت میان نسخه‌ها

نسطوریوس (نسطور) اسقف [[قسطنطنیه]]، متولد در [[جرمانیسی]] ([[سوریه]]) در حدود ۳۸۶ م. و متوفی در [[لیبی]] در حدود ۴۵۱ م. وى شاگرد [[تئودور]] از مردم [[مپسوس]] بود. وى نخست به دير [[سن‌اپرپر]] نزديك [[انطاكیه]] رفت. [[تئودوز دوم]] او را به اسقفى قسطنطنيه منصوب كرد (سال ۴۲۸ م.). وى به ‌ضدضد پیروان [[آریوس]] اقدام كرد، اما به‌زودى معتقد شد كه در عیسى دو شخص و دو طبيعت وجود داشت. امپراتور كه در ابتدا موافق او بود، پس از محكوميت عقايد او، از قبول بدعت وى دست كشيد و بدو اجازه داد كه در صومعهٔ «سن‌اپرپر» انزوا گزيند، ولی بعدها وى را به واحه‌اى در صحرای لیبی تبعيد كرد (سال ۴۳۵ م.).

از دورهٔ سلطنت [[پیروز یکم]]، شاهنشاه [[ساسانی]] (۴۵۹ – ۴۸۳ میلادی)، به بعد بر اثر آنكه زعماى مدرسهٔ ايرانيان كه در [[رها (میان‌رودان)|رُها]] ([[یونانی]]:اِدِسا) داير بود عقايد نسطوریوس را پذيرفته و در نتيجهٔ اخراج از رها و قلمرو حكومت روميان به [[نصیبین]] پناهنده شدند، اين مذهب در ايران قوت يافت و حتی گاه از طرف شاهنشاهان [[ساسانی]] على‌رغم [[روم|رومیان]] تقويت شد و كليساهاى نسطوريان در بسيارى از نقاط ايران و برخى از شهرهای [[ماوراءالنهر]] داير گرديد و بازماندگان اين مسیحیان در دورهٔ اسلامى تا حدود قرن پنجم در بسيارى از شهرهای ايران به ‌وفوروفور به سر مى‌بردند.