کاربر:Darth Kourosh/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خط ۴۳:
از جمله باورهای عامیانه این است که هنگام گرفتن فال، به علایق حافظ مانند شاه‌چراغ یا آب رکن‌آباد یا معشوقه‌اش «شاخ نبات» او را قسم می‌‌دهند. که البته شاخ نبات معشوقه حافظ نبوده و در دیپان به این معنی به کار نرفته‌است.
دیوان حافظ از جمله جاهایی است که از گذشته تا به امروز برای فال گرفتن مورد توجه بوده. حتی به همیل دلیل همیشه بر سر مزار حافظ دیوانش هم حاضر است. [[میرزا مهدی‌خان منشی استرآبادی]] که منشی [[نادرشاه]] بوده نیز از بر سر مزار حافظ یاد کرده اما قدیمی‌ترین شاهد این موضوع، در [[مفتوح‌القلوب]] آمده است. حکایتی از تفأل به دیوان حافظ در آرامگاه حافظ از عنایت‌خان راسخ نقل شده است. قاضی نورالله شوشتری هم به رفتن شاه اسماعیل صفوی به آرامگاه حافظ اشاره کرده و نوشته که شاه اسماعیل دیوان را از سر قبر حافظ برداشته و تفألی به دیوان زده.
به نوشتهٔ [[محمد معین]]، تا همین اواخر رسم بوده که اهالی شیراز عصرهای چهارشنبه بر سر مزار حافظ حاضر می‌شدند و با دیوان خطی او (وقف کریم‌خاند زند) فال می‌گرفتند. <ref>{{پک|وفایی|۱۳۹۷|ف=فال حافظ|ک=دانشنامهٔ حافظ|ج=۳|ص=۱۸۴۳|رف=وفایی۱}}</ref>
جدول‌های مخصوصی به نام «فال‌نامه» وجود دارد که براساس دیوان حافظ ساخته شده و در مقدمه و پیوست بعضی از چاپ‌های دیوان یا بعضی دست‌نویس‌های کهن آن آمده است.
با رواج پیدا کردن تفأل به دیوان حافظ، رساله‌ها و بخش‌های مستقلی از کتاب‌ها هم به این موضوع پرداختند. کتاب مفتح‌القلوب نوشتهٔ محمد بن شیخ محمد الهروی که در هرات تألیف شده. مؤلف در مقدمهٔ این کتاب نوشته که پس از این‌که به اصراری دوستی به دیوان حافظ فال زده و فال را درست و متناسب با احوال خودش یافته، تصمیم گرفته که به جمع‌‌آوری فال‌های افراد مقبول‌القول بپردازد. او سی‌ویک سال را صرف این کار کرده و حاصل هشتاد و یک حکایت کوتاه و بلند است که در کتاب آمده.
== فال حافظ در روز خاکسپاری او ==
| |||